Terapia genowa uratowała myszom wzrok

Nowego typu terapia genowa pozwoliła zachować wzrok myszom z prowadzącą do ślepoty, wrodzoną chorobą Battena. Naukowcy do komórek siatkówki gryzoni wprowadzili ludzką, działającą wersję uszkodzonego w chorobie genu.
Spielmeyera-Vogta-Sjögrena, inaczej choroba Battena albo ceroidolipofuscynoza neuronalna typu 3 (CLN3) to rzadkie, genetyczne schorzenie, w którym między 4. a 10. rokiem życia pojawia się prowadzące do ślepoty zwyrodnienie siatkówki i zanik nerwu wzrokowego.
Jej przyczyna to mutacja w genie o oznaczeniu CLN3. Niestety, obecnie nie ma na nią lekarstwa.
Biotechnolodzy z University of Massachusetts Medical School (USA) wyhodowali myszy z tą chorobą. Następnie do uszkadzanych w schorzeniu komórek dwubiegunowych w siatkówkach gryzoni wprowadzili prawidłową, ludzką formę genu CLN3. Posłużyli się do tego specjalnym wirusem.
Komórki zwykle uszkadzane przez mutację w dużej mierze przeżyły, a siatkówki zwierząt zachowały swoje funkcje.
Czytaj całość na naukawpolsce.pap.pl Czytaj dalej →

„Indeksy Marzeń” czekają na osoby niepełnosprawne, które chcą się kształcić i odważnie realizować swoje życiowe plany. Dotychczasowi stypendyści wielokrotnie udowodnili już, że niepełnosprawność nie musi ani odbierać marzeń, ani niweczyć ambicji.
Tegoroczna edycja „Indeksu Marzeń” Fundacji Anny Dymnej „Mimo Wszystko” ruszyła 17 sierpnia. W konkursie mogą wziąć udział osoby niepełnosprawne z  całego kraju, które zdały maturę z dobrym wynikiem (65% ze wszystkich przedmiotów) lub zaliczyły rok studiów z dobrym wynikiem (średnia 4,0), posiadają orzeczenie o niepełnosprawności, napiszą list motywacyjny (strona A4) odpowiadający na pytanie: „Dlaczego to ja powinienem otrzymać stypendium Akademii Odnalezionych Nadziei?” oraz dostarczą zaświadczenie o przyjęciu na studia lub o zaliczonym roku studiów.
9 laureatów konkursu otrzyma – dziewięciomiesięczne – stypendia w każdorazowej wysokości 1000 złotych (brutto). Czytaj dalej →

Bezpłatna rehabilitacja dostępna od ręki. Nawet późnym popołudniem dla osób pracujących. Wszystko zaś na nowoczesnym, właśnie kupionym sprzęcie. W miejskich poradniach na Górnej oraz na Polesiu są wolne miejsca na zabiegi rehabilitacyjne.
W przychodni przy ul. Felińskiego 7 należącej do Miejskiego Centrum Medycznego „Górna” realizowane są zabiegi rehabilitacyjne finansowane ze środków Budżetu Obywatelskiego. Przeznaczono na ten cel 620 tys. zł. -z czego 550 tysięcy na porady i zabiegi rehabilitacyjne oraz 70 tysięcy na sprzęt rehabilitacyjny. Czytaj dalej →

Zespół naukowców z National University of Singapore wynalazł nowy rodzaj sztucznej skóry naszpikowanej maleńkimi czujnikami, które pozwalają osobom z protezami rąk wyczuwać obiekty pod palcami.
W ostatnich dziesięcioleciach nastąpiły ogromne postępy w protetyce, zwłaszcza w dziedzinie robotyki, co pozwala na kontrolowanie sztucznej kończyny niemalże jak prawdziwej ręki. Niemniej jednak naukowcy i lekarze mają jeszcze dużo do zrobienia, by poprawić komfort życia osób, które nacodzień noszą protezy.
Wynalazek o roboczej nazwie ACES, co jest skrótem od Asynchronous Coded Electric Skin, to elektroniczna skóra podzielona na kwadraciki o powierzchni jednego centymetra kwadratowego. Każdy z kwadracików wyposażony jest w sto specjalnych czujników, które w niezwykle szybki sposób mogą przekazywać informacje na temat wykrytego dotykiem obiektu.
Jak donosi Reuters, wczesne testy elektronicznej skóry pokazały, że może ona wykrywać litery alfabetu Braille’a z ponad 90% dokładnością, co jest niesamowicie imponujące, jeśli weźmie się pod uwagę, że sygnały, które wytwarza elektroniczna skóra przekazuje dane szybciej niż ludzki układ nerwowy.
Kolejną fajną cechą skóry jest to, że przynajmniej w przypadku czytania alfabetu Braille’a wystarczy jeden dotyk, aby system odczytał litery. Ludzie zazwyczaj muszą przesuwać palcami po kropkach, aby zrozumieć ich układ, ale ponieważ każdy kwadrat elektronicznej skóry ma tak wiele indywidualnych czynników, zwykle wystarczy jeden dotyk.
Czujniki mogą również mierzyć temperaturę, co poza wyczuwaniem tekstury danego przedmiotu umożliwia odróżnić, czy jest on ciepły, czy zimny. Czytaj dalej →

Czy najwyższy szczyt Bieszczad jest dostępny dla osób o szczególnych potrzebach? Może być! Udowodnili to przewodnicy Bieszczadzkiej Grupy Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, którzy prowadzili uczestników projektu „28 marzeń – niepełnosprawni w drodze na szczyt”. Z grupą zdobywców, po ich powrocie z Tarnicy spotkała się Małgorzata Jarosińska-Jedynak, minister funduszy i polityki regionalnej. Ministerstwo koordynuje wdrażanie rządowego programu Dostępność Plus.
Szefowa MFiPR przypominała, że 2 lata programu Dostępność Plus, to zauważalna w wielu już miejscach zmiana w dostępności w aspekcie architektonicznym, cyfrowym i informacyjno-komunikacyjnym. Wprowadzane ułatwienia w usługach publicznych, nowe usługi „bez barier”, umożliwiają korzystanie z nich przez osoby z niepełnosprawnościami, starsze, czy z innych względów potrzebujące doraźnej pomocy.
– 7 mld zł już pracujących w programie Dostępność Plus to środki na inwestycje w 150 szkołach podstawowych, ponad 100 uczelniach, 125 placówkach służby zdrowia, kilkuset urzędach i instytucjach samorządowych, na blisko 200 dworcach kolejowych, czy w przestrzeni publicznej kilkudziesięciu miast. Uruchomiliśmy Fundusz Dostępności, z którego możliwe jest otrzymanie atrakcyjnych pożyczek na poprawę dostępności w budynkach wielorodzinnych. Opracowujemy standardy dostępności w wielu obszarach. Szkolimy architektów w zakresie projektowania uniwersalnego, urzędników w tematyce dostępności cyfrowej i planowania przestrzennego, pracowników organizacji pozarządowych w zakresie audytowania dostępności, pracowników transportu w kwestii obsługi osób z niepełnosprawnościami. Organizujemy konkursy dla przedsiębiorców, w których zachęcamy do uniwersalnego projektowania usług i produktów przyjaznych ludziom starszym i z niepełnosprawnościami – wylicza Małgorzata Jarosińska-Jedynak, minister funduszy i polityki regionalnej.
Spotkanie w Bieszczadach z uczestnikami projektu „28 marzeń” było okazją do przypomnienia, że ważnym elementem programu Dostępność Plus jest równy dostęp do uczestnictwa osób z niepełnosprawnością w życiu społecznym. Turystyka społeczna może liczyć na wsparcie resortu funduszy i polityki regionalnej, który koordynuje program Dostępność Plus.
– W nowej perspektywie finansowej pojawią się możliwości finansowania kolejnych zadań związanych z dostępnością. Chcemy, by znalazło się wśród nich wsparcie dla służb ratowniczych i porządkowych, w tym m.in. jednostek takich jak TOPR, WOPR, GOPR na zakup wyposażenia, dostosowania środków transportu i budynków, pod kątem poprawy ich dostępności. Mogę obiecać, że będziemy starać się o to, aby turystyka społeczna miała szanse rozwijać się dzięki działaniom zaplanowanym w programach operacyjnych na nową perspektywę finansową – zapowiedziała Jarosińska-Jedynak. Czytaj dalej →

Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej przesłało do uzgodnień międzyresortowych oraz konsultacji publicznych projekt nowelizacji rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 23 sierpnia 2012 roku w sprawie domów pomocy społecznej. Zmiany mają m.in. na celu wdrożenie i stosowanie w domach pomocy społecznej procedur zapewniających ochronę przed zakażeniami chorobami zakaźnymi.
Biorąc pod uwagę obowiązujący stan epidemii uznano, że w celu minimalizacji ryzyka zakażenia koronawirusem konieczne jest wprowadzenie szczególnych regulacji mających na celu zmniejszenie ryzyka rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych oraz przeciwdziałanie negatywnym skutkom w tym zakresie.
W projekcie nowelizacji zaproponowano uzupełnienie regulacji dotyczącej opracowania regulaminu organizacyjnego domu pomocy społecznej. Zgodnie z przepisami zawartymi w obowiązującym rozporządzeniu, strukturę organizacyjną i szczegółowy zakres zadań poszczególnych typów domów określa opracowany przez dyrektora domu regulamin organizacyjny, przyjęty przez zarząd jednostki samorządu terytorialnego, a w przypadku domu gminnego – przez wójta, burmistrza lub prezydenta. W przypadku, gdy prowadzącym dom jest podmiot niepubliczny, regulamin organizacyjny ustala ten podmiot.
Zgodnie z proponowanymi zmianami zostałby wprowadzony wymóg sporządzania do regulaminu organizacyjnego w formie załącznika – procedur dotyczących postępowania w okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii. Szczególnie dotyczyłyby one postępowania w przypadku podejrzenia zarażenia lub zarażenia, kwestii świadczenia usług opiekuńczych i bytowych, funkcjonowania domu i przyjmowania nowych mieszkańców, przeprowadzania instruktażu dla personelu domu, a także przekazywania mieszkańcom domu niezbędnych informacji.
Ponadto projekt zakłada,  że dyrektor domu lub osoba przez niego wyznaczona utrzymuje bezpośredni kontakt z właściwymi ze względu na siedzibę domu służbami i organami w celu wymiany informacji o sytuacji epidemiologicznej w domu oraz na obszarze, na którym dom się znajduje, informuje personel i mieszkańców domu o aktualnych przepisach oraz zaleceniach, poleceniach, nakazach i zakazach odpowiednich służb i organów, a także  monitoruje zaopatrzenie domu w niezbędne środki ochrony osobistej i podejmuje odpowiednie działania w celu ich niezbędnego uzupełnienia. Czytaj dalej →

Już prawie nic nie widziałam, ale skakałam ze spadochronu, pracowałam w korporacji. Rodzice mówili mi, że mam dawać sobie radę

Rodzice postawili mi wysoko poprzeczkę: musiałam zrobić maturę, skończyć studia. Wiele lat pracowałam w korporacji, choć już nie rozpoznawałam twarzy. Rozmowa z Moniką Zarębą, trenerką w Fundacji Szansa dla Niewidomych
ANNA KSIĄŻEK: Skąd wiedziałaś, że kelner podaje ci łyżeczkę?
MONIKA ZARĘBA: Słyszałam jego kroki, odczekałam chwilę i wyciągnęłam rękę w kierunku, z którego spodziewam się, że przyszedł.
(Usiadłyśmy w kawiarni, zamówiłyśmy kawę. Nikt się nie zorientował, że jest niewidoma).
Nie wiem dokładnie, kiedy zaczęłam tracić wzrok. Gdy miałam 10 lat, rodzice zauważyli, że coś jest nie tak. Na początku były awantury, krzyczeli na mnie, że co ja robię na tych lekcjach, jeżeli z tablicy jakieś bzdury spisuję. A do mnie jako dziecka nie docierało, że słabo widzę. Zaczęły się badania. To był rok 1984, ale ostateczną diagnozę dostałam dopiero w 1997, jak miałam 24 lata: choroba Stargardta – zrogowacenie siatkówki i plamki żółtej. Z roku na rok widziałam coraz gorzej, ale następowało to stopniowo, więc nie odczuwałam wielkiej straty. Myślę, że mój mózg zatrzymał się na pewnym etapie i wydaje mu się, że widzi.
Czytaj całość na wyborcza.pl Czytaj dalej →

Team Novo Nordisk, zespół zawodowych kolarzy chorych na cukrzycę typu 1, był gwiazdą konferencji zorganizowanej przez ambasadę Królestwa Danii oraz inicjatorów ogólnopolskiej kampanii „Razem ścigamy się z cukrzycą” z okazji 77. finału Tour de Pologne. Czytaj dalej →

Jak w sposób dostępny, a zarazem delikatny opowiedzieć dzieciom o codzienności osób niepełnosprawnych? Tego między innymi dowiemy się dzięki Rysiowi, bohaterowi książki Marty Ostrowskiej „Przyjaciel Pirat”. To dopiero pierwsza część z serii poświęconej przygodom dwóch braci. Tym razem jest o psach asystujących i terapeutycznych. Wydawnictwo stanowi idealne uzupełnienie realizowanej przez Gdynię kampanii „Wszyscy jesteśmy z tej samej bajki”.
„Przygody Rysia i Krzysia” autorstwa Marty Ostrowskiej to seria książeczek o dwóch wyjątkowych braciach, którzy wspólnie przeżywają dziecięce przygody i pokonują codzienne wyzwania. Ryś i Krzyś odkrywają przed czytelnikami świat widziany z perspektywy chłopca poruszającego się na wózku i wspierającego go brata. W tej podróży towarzyszą im rodzice, przyjaciółka Hania oraz inne osoby, które spotykają na swojej drodze.
Książki mają na celu w lekki i naturalny sposób pokazywać najmłodszym czytelnikom codzienność osób z niepełnosprawnością, po to, aby późniejsze spotkania, wspólna zabawa i wzajemne wsparcie były dla nich czymś zupełnie naturalnym.
Dzięki postaci Rysia i innych bohaterów, których bracia spotykają na co dzień, dzieci uczą się, że obecność osób poruszających się na wózkach, o kulach, niewidomych czy z innymi dysfunkcjami nie jest niczym niezwykłym. Jednocześnie już najmłodsi czytelnicy odkrywają, że osoby te mogą robić wszystko to, co osoby sprawne, choć czasem potrzebują wsparcia czy dostosowanej do ich potrzeb przestrzeni, a także sprzętu lub usług.
Książeczki skierowane są do dzieci w wieku 3-6 lat. Ciekawe ilustracje, wesołe historie, a na końcu krótkie zadania i łamigłówki dla najmłodszych, gwarantują udaną lekturę i dobrą zabawę.
Marta Ostrowska – gdynianka z wyboru, z wykształcenia filolog angielski, z zawodu specjalista ds. innowacji społecznych, z pasji wolontariuszka działająca na rzecz osób z niepełnosprawnością, a także założycielka Fundacji „Podróże bez Granic”. Obecnie żeglująca mama dwóch chłopców.
Dzięki serii o Rysiu i Krzysiu łączy zawodowe i osobiste doświadczenia, zainteresowania, radość czytania dzieciom, które wspiera ich rozwój oraz chęć krzewienia pozytywnej integracji już u najmłodszych odbiorców, a także ich rodziców.
Historie Rysia i Krzysia to nie tylko wesołe książeczki, ale swego rodzaju misja edukacyjna realizowana przez Fundację „Podróże bez Granic”. Ta misja może być dodatkowo realizowana i upowszechniana dzięki wsparciu i dofinansowaniu otrzymanym od miasta Gdyni. Czytaj dalej →

Więźniowie z Żytkowic uczą się opieki nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi

W dniu 7 sierpnia przypada Dzień Pracownika Opieki nad Osobami Starszymi. W Zakładzie Karnym w Żytkowicach skazani przechodzą szkolenia zawodowe przygotowujące ich do opieki nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi.
W Zakładzie Karnym w Żytkowicach jest 4 skazanych zatrudnionych przy opiece nad osobami niepełnosprawnymi i starszymi.  Do izolacji penitencjarnej trafiają osoby w podeszłym wieku jak i osoby schorowane.
– Posiadana niepełnosprawność, w warunkach więziennych, powoduje konieczność  jeszcze  większego  zindywidualizowania  wykonywania  wobec  charakteryzujących się taką dysfunkcją osadzonych kary pozbawienia wolności niż w przypadku sprawnych  pensjonariuszy – mówi porucznik Paweł Wójcik z Zakładu Karnego w Zytkowicach.
Czytaj całość na kozienice24.pl Czytaj dalej →