Czym są aury migrenowe? Jaki wpływ mają na nasz wzrok?

Objawy migrenowe mogą być przerażające, ale zazwyczaj są one przejściowe i ustępują wraz z ustąpieniem bólu głowy. W przypadku wzroku znane są  jako migrenowe zaburzenia wzroku lub aury migrenowe.
Migrena to dolegliwość charakteryzująca się silnymi bólami głowy, często z towarzyszącymi nudnościami, wymiotami oraz nadwrażliwością na światło i dźwięki. Osoby cierpiące na migrenę mogą również doświadczać różnorodnych objawów związanych z zaburzeniami wzroku.
Blaski światła
Pacjenci mogą doświadczać migoczących błysków światła, które pojawiają się w polu widzenia. Te migrenowe „błyski” mogą trwać od kilku minut do kilku godzin.
Widzenie półkuli wzrokowej
Niektórzy pacjenci mogą doświadczać utraty widzenia po jednej stronie pola widzenia, co jest znane jako widzenie półkuli wzrokowej. Objawia się to jako połowa pola widzenia staje się niewidoczna, podobnie jakby została zasłonięta.
Zaburzenia zdolności dostrzegania wzorów i kolorów
W niektórych przypadkach osoby cierpiące na migrenę mogą mieć trudności w dostrzeganiu wzorów lub kolorów, co może prowadzić do zaburzeń widzenia.
Zniekształcenia wzrokowe
Osoby z migreną mogą doświadczać zniekształceń wizualnych, takich jak zniekształcenie rozmiaru lub kształtu obiektów.
Zaburzenia ostrości wzroku
Niektórzy pacjenci mogą doświadczać nagłego spadku ostrości wzroku w trakcie ataku migreny.
Warto zaznaczyć, że nie wszyscy pacjenci z migreną doświadczają aury migrenowej, a nawet ci, którzy to robią, mogą mieć różne objawy. Migrenowe zaburzenia wzroku mogą być problematyczne, ale zazwyczaj są one przejściowe i zanikają wraz z ustąpieniem bólu głowy. – wyjaśnia Piotr Toczołowski z Centrum Okulistycznego Nowy Wzrok
Jeśli doświadczamy jakichkolwiek zaburzeń wzroku, które są niepokojące, warto skonsultować się z lekarzem. Pomimo, że migrenowe zaburzenia wzroku są zazwyczaj nieszkodliwe, istnieje wiele innych poważnych stanów, które mogą mieć podobne objawy, dlatego ważne jest wykluczenie przyczyn pod nadzorem specjalisty. Czytaj dalej →

Mikroftalmia: Małe oko, wielki problem

Mikroftalmia to rzadka wrodzona wada wzroku, charakteryzująca się nieproporcjonalnie małym rozmiarem jednego lub obu oczu. Choć jest to stosunkowo rzadkie schorzenie, jego skutki mogą być znaczące dla osób dotkniętych tym zaburzeniem.
Chociaż przyczyny mikroftalmii nie są do końca zrozumiane, uważa się, że istnieją różne czynniki genetyczne i środowiskowe, które mogą przyczynić się do tego stanu. W przypadku mikroftalmii oka jednego bądź obu, narządy te nie rozwijają się prawidłowo w okresie prenatalnym, co prowadzi do powstania małego, nieprawidłowego oka.
Objawy mikroftalmii mogą się różnić w zależności od stopnia nasilenia wady. Mogą obejmować nie tylko mały rozmiar oka, ale również inne defekty strukturalne, takie jak brak twardówki, soczewki czy siatkówki. Ponadto, osoby z mikroftalmią często doświadczają zaburzeń widzenia, a także problemów z soczewką lub rogówką.
Skutki mikroftalmii są nie tylko fizyczne, ale również emocjonalne i społeczne. Osoby dotknięte tą wadą mogą doświadczać trudności w funkcjonowaniu społecznym, a także stawiać czoła wyzwaniom związanym z adaptacją do życia z defektem wzroku. Wspieranie pacjentów z mikroftalmią wymaga kompleksowego podejścia, obejmującego zarówno aspekty medyczne, jak i psychospołeczne.
Leczenie mikroftalmii zazwyczaj wymaga interdyscyplinarnego podejścia i zależy od indywidualnych przypadków. Może obejmować operacje naprawcze w celu poprawy struktury oka, a także terapie rehabilitacyjne mające na celu poprawę funkcji wzrokowych oraz wsparcie psychologiczne.
Pomimo wyzwań związanych z mikroftalmią, istnieją organizacje i instytucje zajmujące się badaniami naukowymi oraz świadczeniem pomocy pacjentom dotkniętym tą wadą. Edukacja społeczeństwa na temat mikroftalmii jest kluczowym elementem zwiększania świadomości na temat tego schorzenia i eliminowania stereotypów związanych z osobami z wrodzonymi wadami wzroku.
W zglobalizowanym społeczeństwie, budowanie świadomości i zrozumienia dla rzadkich schorzeń, takich jak mikroftalmia, staje się coraz ważniejsze. Działania na rzecz poprawy diagnozy, leczenia i wsparcia dla osób dotkniętych mikroftalmią są kluczowe dla poprawy jakości życia tych pacjentów oraz dla budowania bardziej otwartego i wspierającego społeczeństwa. Czytaj dalej →

Na czym polega oszustwo na dopłacie do przesyłki?

Liczba przeprowadzanych cyberataków z roku na rok zwiększa się – według danych University of Maryland CISSM Cyber Attacks Database w ciągu ostatnich pięciu lat wzrosła o ok. 75%. Wirtualny świat, który otwiera przed nami bezgraniczne możliwości, niesie za sobą wiele zagrożeń. W rzeczywistości pełnej wirtualnych witryn i kuszących ofert, czyhają również niebezpieczeństwa w postaci różnorodnych oszustw. Do mniej znanych zalicza się wymuszanie dodatkowych opłat za przesyłkę.
Jak wynika z raportu „Postawy Polaków wobec cyberbezpieczeństwa”, najbardziej popularnym (38%) sposobem zabezpieczenia dostępu do smartfona jest kod PIN, a 32% badanych odblokowuje telefon przez skan odcisku palca. Aż 23% badanych nie stosuje jakiegokolwiek zabezpieczenia. Ponad połowa (53%) ankietowanych deklaruje korzystanie z aktualnego oprogramowania antywirusowego na swoim smartfonie. Okres pandemii utrwalił trendy w usługach, z których najchętniej korzystamy w formie wyłącznie elektronicznej – oprócz spraw bankowych i urzędowych (68%), Polacy nie korzystając z form stacjonarnych, kupują odzież (35%) i sprzęt elektroniczny (23%).
Oszustwo na dopłacanie do przesyłki jest pułapką wykorzystywaną przez nieuczciwych ludzi w celu wyłudzenia dodatkowych pieniędzy. Schemat jest stosunkowo prosty, lecz bardzo skuteczny. – Przestępcy wystawiają fałszywe ogłoszenia lub oferty sprzedaży produktów online, często oferując je po bardzo atrakcyjnych cenach. Kiedy potencjalny klient jest już zainteresowany zakupem, oszuści stawiają warunek – aby otrzymać zamówienie, trzeba dokonać dodatkowej opłaty, która rzekomo pokryje koszty wysyłki, ubezpieczenia lub cła. Oszustwo na dopłacanie do przesyłki to niebezpieczna pułapka, która może pozbawić nas zarówno środków finansowych, jak i zaufania do zakupów online. Należy w pełni kontrolować każdy krok, aby uniknąć przykrych sytuacji, które doprowadzą do nieuczciwych działań. Pamiętajmy, aby zachować zdrowy rozsądek i dokładnie weryfikować sprzedawcę oraz wystawiony przez niego towar. Ostrożność zawsze popłaca – mówi Marta Fila, członek zarządu AIQLabs, właściciela marek SuperGrosz i „Kupuj Teraz – zapłać później”.
Przed dokonaniem jakiegokolwiek zakupu, warto zwrócić uwagę na opisy towaru. Oszuści mogą umieścić informacje o dodatkowych opłatach małą czcionką lub ukryć je w dłuższym tekście. Należy dokładnie rozumieć, co obejmuje cena i jakie są warunki dostawy. Jeśli oferta wydaje się zbyt dobra, by była prawdziwa, może właśnie tak jest. Oszuści często przyciągają ofertami, które są znacznie tańsze niż rynkowe ceny. Zawsze warto zachować ostrożność, jeśli propozycja wydaje się zbyt atrakcyjna. Przed dokonaniem zakupu, należy także dokładnie zbadać sprzedawcę. Wyszukać opinii i recenzji na temat jego działalności oraz zweryfikować, czy posiada on odpowiednie certyfikaty lub akredytacje. Oszuści często operują pod fałszywymi nazwami lub kontami, więc skrupulatne sprawdzanie ich historii może pomóc uniknąć pułapki.
Zawsze warto wybierać renomowane platformy płatnicze, które oferują ochronę kupujących, takie jak na przykład PayPal. Należy również unikać dokonywania przelewów bankowych na rzecz nieznanych sprzedawców lub w odpowiedzi na e-maile o podejrzanej treści. Oszuści często używają adresów e-mail podobnych do znanych, globalnych marek, aby wprowadzić w błąd potencjalnych klientów. Należy zwracać uwagę na szczegóły, takie jak literówki lub niewielkie różnice w adresach URL. Ponadto, jeśli sprzedawca domaga się dodatkowej opłaty za przesyłkę, można skontaktować się z nim bezpośrednio, korzystając z wiarygodnych danych kontaktowych. Nie należy również klikać w linki i odpowiadać na podejrzane wiadomości e-mail. Czytaj dalej →

Bliskość w ciemności: O znaczeniu dotyku i miłości w życiu niewidomych

Walentynki to czas świętowania miłości i bliskości. Dla osób niewidomych te dwa pojęcia nabierają szczególnego znaczenia, ponieważ zmysł dotyku staje się głównym kanałem komunikacji i doświadczania świata.
Dla osób niewidomych dotyk jest nie tylko sposobem na poznawanie otoczenia, ale również ważnym językiem miłości. Dotyk kochanej osoby może być źródłem ogromnego pocieszenia, bezpieczeństwa i radości. Pozwala na zbudowanie głębokiej więzi i bliskości emocjonalnej.
Dla osób niewidomych, bliskość nie jest zależna od wzrokowych atrakcji czy standardów urody. Zamiast tego, to dotyk, dźwięk, zapach i emocje stanowią fundament ich zrozumienia świata i relacji międzyludzkich. Walentynki stają się okazją do podkreślenia tych zmysłowych aspektów, czyniąc doświadczenie miłości jeszcze bardziej intymnym i głębokim. Czytaj dalej →

Jak zwracają się do siebie zakochani w różnych krajach?

Pieszczotliwe przezwiska można tworzyć na wiele różnych sposobów. Istnieje jednak grupa określeń wspólnych dla wielu krajów. Te najpopularniejsze na całym świecie to: „kochanie”, „miłości”, „skarbie” oraz „droga, drogi” – ich odpowiedniki w języku angielskim to „babe/baby”, „love”, „honey” oraz „dear”. Pieszczotliwe przezwiska, które powtarzały się w wielu krajach, to również „serce”, „słoneczko” oraz „cukiereczku” (z ang. „heart”, „sweetheart”, „sweetie”).
Bardzo powszechną praktyką – także w języku polskim – jest pieszczotliwe określanie partnera nazwą zwierzęcia, np. „kotku”, „myszko” lub „misiu” (po ang. „kitty”, „mouse”, „bear”). Niektóre z tych przezwisk cieszą się dużą popularnością w pewnych krajach, choć z naszego punktu widzenia mogą brzmieć zaskakująco – mowa np. o japońskim „jeleniu” czy ukraińskim zwrocie „biedroneczko”. Czytaj dalej →

PIT krok po kroku – co powinieneś wiedzieć o rozliczeniach podatkowych?

Jak co roku miliony Polaków stoją przed koniecznością złożenia zeznań podatkowych, znanych również jako PIT. Proces ten jest nieodłącznym elementem prawidłowego funkcjonowania społecznego i ekonomicznego kraju. Nieterminowość złożenia zeznań podatkowych może wiązać się z nałożeniem kar finansowych lub innych sankcji przez urząd skarbowy. Aby zrobić to właściwie, należy znać i rozumieć przepisy, które to regulują. Czym jest PIT i w jaki sposób się z niego rozliczyć? Jakie daty należy wpisać do kalendarza? O tym dowiecie się z poradnika Intrum „Finanse w Praktyce”. Czytaj dalej →

Dlaczego oczy nie lubią zimy?

Zimą nasz wzrok narażony jest na wiele negatywnych czynników takich jak szkodliwe promieniowanie, suche powietrze czy niewłaściwa dieta. Aby wzrok nie odczuł podrażnienia i skutków zimowego okresu, należy zastosować odpowiednią profilaktykę. Czytaj dalej →

Rozmowa: Poradnik wrażliwej komunikacji

Autor: Magdalena Janowska / Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu / www.portal.umk.pl

– Każdy z nas na różnych etapach swojego życia może być osobą, która przeżywa trudności emocjonalne, psychiczne lub fizyczne – mówi dr Magdalena Cyrklaff-Gorczyca. – Warto zatem nauczyć się rozpoznawać możliwości i trudności w komunikowaniu się z osobami ze szczególnymi potrzebami, aby usprawnić proces porozumiewania się.
Rozmowa z dr Magdaleną Cyrklaff-Gorczycą z Katedry Badań Przestrzeni Informacyjnej na Wydziale Filozofii i Nauk Społecznych, psycholożką współpracującą z Uniwersyteckim Ośrodkiem Wsparcia i Rozwoju Osobistego oraz redaktorką wydanego przez UMK poradnika „Jak komunikować się z osobami z niepełnosprawnościami i problemami sfery psychicznej„.
Na UMK powstał poradnik „Jak komunikować się z osobami z niepełnosprawnościami i problemami sfery psychicznej”, którego jest Pani redaktorką. Skąd potrzeba stworzenia takiego poradnika i do kogo jest adresowany?
Potrzeba stworzenia poradnika zrodziła się z obserwacji i konsultacji dotyczących trudnych sytuacji, które pojawiały się między osobami pracującymi na UMK a osobami studiującymi. Pracownicy naszego uniwersytetu coraz częściej zgłaszali trudności w prowadzeniu zajęć dydaktycznych czy w pracy administracyjnej, które wynikały z niestandardowych zachowań niektórych studentów czy studentek. Okazywało się potem, że przyczyną takich zachowań były objawy chorób, zaburzeń psychicznych czy niepełnosprawności. W Polsce średnio co czwarty obywatel przynajmniej raz w życiu borykał się z zaburzeniem psychicznym. Wzrasta też w naszym społeczeństwie liczba osób z niepełnosprawnościami. Każdy z nas na różnych etapach swojego życia może być osobą o szczególnych potrzebach, a więc taką, która przeżywa trudności emocjonalne, psychiczne i/lub fizyczne.
Warto zatem nauczyć się rozpoznawać możliwości i trudności w komunikowaniu się ze studentami ze szczególnymi potrzebami, aby usprawnić proces porozumiewania się z nimi, ustalania wymagań co do zaliczeń i uczestnictwa w zajęciach dydaktycznych bądź w kontaktach z pracownikami administracji.
Wskazówki zawarte w poszczególnych częściach poradnika mogą pomóc pracownikom UMK w usprawnianiu procesu komunikowania się ze studentami z niepełnosprawnościami czy problemami sfery psychicznej. Oczywiście wskazówki te przydadzą się także w komunikacji pomiędzy pracownikami czy z gośćmi naszej uczelni, którzy wykazują zachowania opisywane w poszczególnych rozdziałach. Ich autorzy – eksperci z UMK, innych uczelni oraz z instytucji specjalizujących się we wsparciu osób z niepełnosprawnościami, różnymi trudnościami w komunikacji, postarali się, aby ich teksty miały maksymalnie praktyczny charakter.
Jak liczne grono w społeczności UMK stanowią osoby z niepełnosprawnościami?
Mamy obecnie 459 studentów, doktorantów i słuchaczy studiów podyplomowych z niepełnosprawnością. Chciałabym podkreślić, że są to osoby z orzeczoną niepełnosprawnością, czyli takie, które mają formalnie, zgodnie z polskim prawem, potwierdzoną niepełnosprawność. Niepełnosprawność ta może wynikać z naruszenia sprawności organizmu, np. na skutek chorób narządu wzroku, słuchu czy ruchu, ale także układu oddechowego, pokarmowego czy chorób psychicznych. Część z tych niepełnosprawności jest widoczna, bo np. ktoś porusza się na wózku inwalidzkim. Część jednak jest niewidoczna (np. wady serca), a część będzie widoczna w zachowaniu, sposobie funkcjonowania (np. zaburzenia nastroju). Tyle o statystykach oficjalnych, natomiast należy pamiętać, że wielu studentów do tej pory nie było diagnozowanych, a przejawia pewne objawy, np. zaburzeń rozwojowych lub lękowych. Wielu z nich nie wiedziało, co się z nimi do tej pory działo, próbowało przyzwyczaić się do swoich trudności albo wycofywało się z ich sygnalizowania ze względu na poczucie wstydu czy brak wsparcia rodziców lub szkoły na wcześniejszych etapach edukacji. Jest zatem na naszej uczelni zdecydowanie więcej osób studiujących, które przeżywają duże trudności w funkcjonowaniu emocjonalnym, psychicznym, a często także fizycznym. Nie można także zapomnieć o pracownikach UMK, tych z niepełnosprawnościami i tych, którzy nie mają orzeczenia o niepełnosprawności, ale odczuwają duże trudności w różnych obszarach funkcjonowania. Mam nadzieję, że wskazówki zawarte w poradniku, pomogą ich współpracownikom w bardziej empatycznym spojrzeniu na ich codzienne funkcjonowanie na uczelni.
Jak osoby z niepełnosprawnościami i trudnościami sfery psychicznej odnajdują się na studiach?
Nasz uniwersytet stosuje strategię wspierania i włączania ich do społeczności akademickiej poprzez indywidualizację procesu kształcenia. Studenci z niepełnosprawnościami, w celu wyrównywania szans, korzystają z określonych w regulaminie rozwiązań szczególnych, przy zachowaniu gwarancji osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się. Zgodnie z regulaminem studiów można zaproponować osobie studiującej np. zmianę formy ustnej egzaminu na pisemną, wydłużyć jej czas przygotowania się do egzaminu, umożliwić skorzystanie z technologii wspierających itp. Warto też pamiętać, że nie każda osoba będzie chciała tego wsparcia, dlatego należy wychodzić z propozycją i pozwolić zdecydować studentowi/studentce. Osoby studiujące są pełnoletnie i ponoszą pełną odpowiedzialność za swoje decyzje i działania. Nie można zaniżać wymagań studentom z zaburzeniami, bo nie jest to uczciwe wobec nich, innych osób studiujących i w zasadzie całego uniwersytetu, który ponosi odpowiedzialność za absolwenta i wydany mu dyplom. Ważne jest empatyczne i uczciwe wobec wszystkich stron podejście.
Tak jak Pani wspomniała – w poradniku dużo miejsca zajmują praktyczne wskazówki.
Zgadza się. W rozdziale dotyczącym komunikacji z osobami z zaburzeniami i problemami natury psychicznej, autorstwa ekspertów z UMK, prof. Sławomira Czachowskiego oraz dr Katarzyny Śliwińskiej-Psiuk, mamy praktyczne wskazówki dotyczące sytuacji, w których zauważamy, że student jest wyraźnie przygnębiony, spadła jego dotychczasowa aktywność, zwiększyła się absencja czy pogorszyły oceny. Bywa, że osoba studiująca sama sygnalizuje wykładowcy, że ma depresję. Wtedy zaleca się wykazanie zrozumienia i okazanie wsparcia chociażby w postaci pokierowania do Uniwersyteckiego Ośrodka Wsparcia i Rozwoju Osobistego, gdzie można porozmawiać ze specjalistką. Ułatwieniem dla osoby chorującej na depresję będzie praca z zastosowaniem metody małych kroków, czyli dopasowania się z wytycznymi zaliczenia przedmiotu do możliwości i gotowości danej osoby. Unikamy wtedy nadmiernych nacisków, nie stosujemy porad typu „Musi się pani wziąć w garść” albo „Nie tylko pan ma problemy. Proszę się tak nad sobą nie rozczulać”. To autentyczne wypowiedzi, które usłyszałam od swoich pacjentów, którzy chorują na depresję czy zaburzenia lękowe. Nadmierne naciski, bagatelizowanie trudności danej osoby czy próba wejścia komuś na ambicję mogą pogłębiać niestety poczucie bezradności i niespełniania oczekiwań otoczenia. Nie można także bagatelizować komunikatów o chęci odebrania sobie życia, która padają z ust wielu osób w kryzysie psychicznym. Każda taka informacja powinna zostać potraktowana poważnie, a osoba otoczona opieką. O sposobie postępowania w takich sytuacjach opowiadamy na cyklicznym szkoleniu dla pracowników UMK pt. „Jak komunikować się z osobami z zaburzeniami w środowisku akademickim?”.
Ważne wskazówki pojawiły się także w tekście prof. Beaty Borowskiej-Beszty z naszego uniwersytetu, która opisała zasady komunikacji z osobami ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu. W skrócie rzecz ujmując – dysleksja to trudności w przetwarzaniu i zapamiętywaniu informacji oraz uczeniu się, które mogą być dziedziczone. Badania pokazały, że obok wspomnianych trudności u osób z dysleksją występują zauważalne zdolności w rozumowaniu, projektowaniu wizualnym, technicznym czy artystycznym. Dyslektycy mogą potrzebować więcej czasu, aby przeczytać materiały na zajęciach, mogą mieć trudności z szybkim wykonaniem instrukcji podawanych ustnie, z ich rozumieniem słuchowym i realizacją zadań pisemnych, jeśli czas na to jest krótki (np. podczas wejściówek, egzaminów pisemnych). Warto zatem przygotować i wysłać przed zajęciami notatki lub prezentacje z materiałem na kolejne zajęcia albo pozwolić robić zdjęcia slajdów. Często osoby z dysleksją preferują ustne formy sprawdzania wiedzy. Studenci z dysleksją myślą wizualnie, a nie werbalnie, co jest bardzo ważną wskazówką dla wykładowców i pracowników administracji w zakresie przygotowywania dla nich materiałów dydaktycznych czy informacyjnych. Osoby studiujące z dysleksją znacznie efektywniej przyswajają materiały prezentowane graficznie, w postaci np. map myśli, a werbalne instrukcje warto w pracy z nimi łączyć z zapisaniem na tablicy lub wyświetleniem na ekranie prezentacji. To jest też bardzo przyjazna forma podawania informacji dla osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ZSA), które coraz częściej spotykamy na uczelni.
W rozdziale prof. Jacka Błeszyńskiego z UKSW w naszym poradniku dowiadujemy się o tym, że studenci z ZSA mają trudności w nawiązywaniu i podtrzymywaniu relacji, w wyrażaniu emocji oraz odczytywaniu komunikatów niewerbalnych (np. mimiki), co może prowadzić do trudności czy braku zrozumienia intencji, samopoczucia czy nastroju rozmówcy.
Osobom z ZSA trudno przystosować się do zmian, dlatego zaleca się, by je na to przygotować, informować z wyprzedzeniem i unikać np. częstych zmian  godziny i miejsca odbywania się zajęć. Gdy wiemy, że mamy w grupie osobę z ZSA, warto zrezygnować z częstego posługiwania się metaforami, ponieważ nasze wypowiedzi mogą być odbierane w sposób dosłowny. W rozmowach powinniśmy dbać o precyzję, unikać wieloznaczności, nie skupiać się na kontakcie wzrokowym, bo to może być rozpraszające. Nieutrzymywanie przez osoby z ZSA kontaktu wzrokowego nie jest oznaką braku szacunku, tylko formą poradzenia sobie z napływem informacji i chęcią ich zrozumienia.
Rozmawiając, warto stosować tzw. minimaksy (minimum słów, maksimum treści), czyli precyzyjne, krótkie wypowiedzi, które zawierają jednoznaczne elementy i pozbawione są zbędnych ozdobników. W czasie zajęć dobrze jest wykorzystywać nietypowe zainteresowania osób studiujących z ZSA, które czasami potrafią być ekspertami w jakiejś tematyce. Podałam tylko krótkie opisy trudności i wskazówki do sprawnej komunikacji. Polecam zapoznać się z wszystkimi rozdziałami naszego poradnika.
Na jakie formy wsparcia – obok ogólnodostępnego poradnika – może liczyć kadra UMK?
Dotychczasowa pomoc psychologiczna i psychiatryczna, którą inicjowałam na naszym uniwersytecie z Zespołem ds. Studentów Niepełnosprawnych, nadal funkcjonuje i może z niej skorzystać każdy pracownik naszej uczelni. Wszelkie formy wsparcia społeczności uniwersyteckiej skupione są od niedawna w strukturach Uniwersyteckiego Ośrodka Wsparcia i Rozwoju Osobistego. Pracownicy UMK mogą skorzystać ze wsparcia psychologicznego w ramach doradztwa interpersonalnego, a także z konsultacji psychiatrycznych, coachingu oraz warsztatów psychoedukacyjnych. Na stronie internetowej https://wsparcie.umk.pl znajdują się szczegóły tej oferty i regulaminy.
Warto zaznaczyć, że w ramach ośrodka działają dwa zespoły: Zespół Rozwoju Osobistego oraz Zespół Wsparcia Osób ze Szczególnymi Potrzebami. Pierwsza sekcja jest ważna dla każdego pracownika, ponieważ pomaga w podnoszeniu kompetencji osobistych, co wpływa korzystnie także na rozwój zawodowy. Druga sekcja przejęła funkcje niegdysiejszego Zespołu ds. Studentów Niepełnosprawnych (Zds.SN), który od zawsze wspierał nie tylko studentów, ale także pracowników naszej uczelni. Wydanie poradnika „Jak komunikować się z osobami z niepełnosprawnościami i problemami sfery psychicznej” udało się także dzięki pracownikom Zds.SN – Katarzynie Makowskiej i Sławomirowi Rylichowi, za co serdecznie im dziękuję.
W razie problemów komunikacyjnych lub chęci usprawnienia procesu dydaktycznego Zespół Wsparcia Osób ze Szczególnymi Potrzebami pomaga w weryfikacji bądź przygotowaniu potrzebnej dokumentacji, zorganizowaniu sprzętu wspierającego odbiór informacji, przygotowaniu wskazówek, jak dostosować zajęcia do potrzeb i możliwości studentów.
Odbywa się to m.in. poprzez kierowanie do mnie na konsultację psychologiczną osób chorych, niepełnosprawnych czy z innymi trudnościami, które rozpoczęły edukację na naszej uczelni lub które zgłosiły różne problemy w sferze psychicznej czy psychofizycznej w toku trwających już studiów. Czasami rozmawiamy w zespołach z wykładowcami, którzy zgłaszają potrzebę wsparcia w porozumiewaniu się z niektórymi studentami z ich kierunku, dlatego organizujemy szkolenia dotyczące komunikowania się z osobami studiującymi z trudnościami i zaburzeniami sfery psychicznej, o których wcześniej już wspomniałam. Poradnik jest uzupełnieniem tych szkoleń i usystematyzowaniem w jednym miejscu wszystkich informacji przydatnych zarówno wykładowcom, jak i pracownikom administracji w efektywnej komunikacji w trudnych sytuacjach, co mam nadzieję, wspomaga ich pracę oraz relacje ze studentami oraz zwiększa poczucie bezpieczeństwa w działaniach na uniwersytecie. Serdecznie dziękuję Autorom poszczególnych rozdziałów poradnika za zaangażowanie i współpracę.
Uniwersytecki Ośrodek Wsparcia i Rozwoju Osobistego
ul. Reja 25, 87-100 Toruń
tel.: (56) 611-49-83
e-mail: osrodek_wsparcia@umk.pl
strona: https://wsparcie.umk.pl Czytaj dalej →

L4 Online – jak uzyskać elektroniczne zwolnienie lekarskie?

Elektroniczne zwolnienie lekarskie, powszechnie określane jako e-ZLA, jest nowoczesną formą dokumentu potwierdzającego niezdolność do pracy z przyczyn zdrowotnych. Każdy lekarz, niezależnie od specjalizacji, może wystawić e-ZLA po dokonaniu oceny stanu zdrowia pacjenta i stwierdzeniu jego niezdolności do pracy. Zwolnienie jest przekazywane cyfrowo do pracodawcy oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS). Czytaj dalej →

Smog szkodzi także naszym oczom

Autor: Monika Wysocka

To, że smog negatywnie wpływa na układ oddechowy, wiemy wszyscy. Warto jednak pamiętać, że przez zanieczyszczone powietrze cierpią również nasze oczy.
Oczy, będące jednym z najważniejszych narządów zmysłów, są wyjątkowo podatne na skutki zanieczyszczenia powietrza. Nawet krótkotrwała ekspozycja na toksyczne zanieczyszczenia może prowadzić do różnorodnych problemów zdrowotnych, zwłaszcza u osób noszących soczewki kontaktowe.
Zdaniem lek. okulisty, Justyny Krowickiej, ordynatorki kliniki Gemini w Ostrawie, pył PM10, będący składnikiem smogu o średnicy poniżej 10 μm, jest szczególnie szkodliwy dla narządów wzroku. Cząsteczki te drażnią i wysuszają aparat ochronny oka, co może prowadzić do nadmiernego parowania, wysychania lub upośledzenia produkcji łez. U osób narażonych na smog, zwłaszcza noszących soczewki kontaktowe, objawy te mogą być bardziej nasilone.
Niebezpieczeństwo zanieczyszczenia powietrza nie ogranicza się jedynie do powierzchni oka. Badania opublikowane w British Journal of Ophthalmology łączą zanieczyszczenie powietrza z rozwojem zaćmy i zaburzeniami mikrokrążenia w siatkówce. Mieszkańcy obszarów silnie zanieczyszczonych mają nawet o 8 proc. większe ryzyko zachorowania na AMD niż mieszkańcy mniej zanieczyszczonych obszarów.
Aby chronić oczy przed szkodliwym wpływem zanieczyszczeń, aparat ochronny oka odgrywa kluczową rolę. Regularne korzystanie z kropli do oczu, zwłaszcza tych zawierających kwas hialuronowy, może pomóc w nawilżeniu oka i zapobiegnięciu problemom związanym z zanieczyszczeniem powietrza. Jeśli jednak objawy nie ustępują, zaleca się konsultację z okulistą, ponieważ zespół suchego oka może mieć różnorodne przyczyny.
W przypadku podrażnienia oczu ważne jest unikanie pocierania oczu, co może sprzyjać infekcjom. Dla dodatkowego złagodzenia można również stosować zimne okłady. Osoby szczególnie narażone na skutki zanieczyszczenia powietrza, takie jak dzieci i osoby starsze, powinny być szczególnie ostrożne.
Aby minimalizować ryzyko wpływu smogu na zdrowie oczu, warto stosować się do kilku praktycznych zaleceń. Unikanie przebywania na zewnątrz w okresie nasilonego smogu, noszenie okularów korekcyjnych lub przeciwsłonecznych z atestowanym filtrem UVA i UVB, regularne picie wody (co zwiększa produkcję łez) oraz korzystanie z oczyszczaczy powietrza w domu to skuteczne sposoby ochrony przed negatywnymi skutkami zanieczyszczenia powietrza dla zdrowia oczu. Czytaj dalej →