Od 1 kwietnia, w Polsce rozpoczął się Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań. Jego podstawową formą jest samospis internetowy. Metodą uzupełniającą jest wywiad telefoniczny. Dopiero w ostateczności do naszych drzwi może zapukać rachmistrz terenowy.
Spis metodą bezpośrednią skierowany jest głównie do osób starszych, które na co dzień nie korzystają z internetu. To z kolei może spowodować pojawienie się osób, które podszywając się pod rachmistrza, będą chciały okraść seniorów z oszczędności ich życia.
Dlatego policja przypomina:
Kategoria: Artykuły
Rozmowa to podstawa!
Z Iloną Kraśnicką, psychologiem, psychoterapeutą systemowym rodzin i socjoterapeutą rozmawia Ewa Domańska.
Ewa Domańska: – Od wielu lat propaguje się w mediach zdrowy styl życia, w którym zachęca się do rozmów z terapeutami bardzo różnego kalibru z certyfikatami z bardzo różnych źródeł. Czy widzi Pani w tym dostatecznie dużo miejsca na psychologię, czy psychoterapię? A może modny duchowy rozwój i trenerskie podejścia w każdej dziedzinie spychają psychologa na boczny plan?
Ilona Kraśnicka: – Dostrzegam tu brak złotego środka. warsztaty ukierunkowane na rozwój osobisty bywają pomocne, uświadamiają w wielu kwestiach, sprawiają, że ludzie zaczynają dostrzegać potrzebę pomocy. Tak więc poniekąd spełniają swoje zadanie. Jednak porady te nie zrekompensują pracy z psychologiem. Przeważnie pacjenci udają się do psychoterapeutów w kryzysowych sytuacjach. To często zdecydowanie za późno. nie daje to terapeutom zareagować właściwie, czyli w początkowym stadium problemu otoczyć wsparciem. Ciągle nasze społeczeństwo myśli, że psycholog jest potrzebny osobom psychicznym lub osobom, które borykają się z uzależnieniami. Takie podejście bardzo marginalizuje rolę psychologów, dlatego, że nie pozwala na podjęcie kompleksowych działań terapeutycznych przez co umniejsza kompetencjom terapeutów.
E.D.: – Dlaczego zwracamy się o pomoc do psychologa głównie w skrajnych sytuacjach
I.K.: – Często mamy niewłaściwie kształtowane poglądy czy wyobrażenia o roli psychologa. Od wielu lat systemy edukacyjne w naszym kraju nie uwzględniają w procesie rozwoju dziecka Psychologa. Widać go wyłącznie w poradniach albo placówkach wspierający rozwój dziecka z niepełnosprawnością tj. wczesna interwencja. Oznacza to, że psycholog może tylko diagnozować, wydawać opinie a przecież to nie sędzia. Nie ma mowy o stałej współpracy psychologa i pedagoga. Wciąż brakuje funduszy na psychologów w szpitalach, przedszkolach, szkołach, czyli miejscach, w których pojawia się wiele problemów. Potencjalny pacjent pozostawiony jest sam sobie. Nie jest świadomy, że istnieje ktoś, kto profesjonalnie może mu udzielić pomocy.
E.D.: – Istnieje w naszej kulturze przekonanie, że psychologowie to w większości ludzie, którzy nie radzą sobie ze swoimi problemami. Czy da się z tym walczyć? Jak można pracować nad zmianą toku myślenia?
I.K.: – To przekonanie podobnie jak wiele innych ma swoje dobre i złe strony. Rzeczywiście podjęcie studiów psychologicznych po to by sobie lub komuś ze swojej rodziny pomóc często kończy się porażką. Jednak warto przy tej okazji wspomnieć o wielu terapeutach uzależnień, którzy sami wyszli z nałogów, a później podjęli trudną drogę edukacyjną, dzięki czemu są terapeutami dla potrzebujących uzależnionych. Terapie prowadzone przez osoby, które dobrowolnie wyszły z nałogów są popularne i mają bardzo pożądane efekty.
E.D.: – Znamy już wiele typowych haseł, które pojawiają się podczas terapii psychologicznych. Przytaczane są one jako przykłady w serialach telewizyjnych programach talk show itp. Czy nie ma Pani wrażenia, że to szkodzi branży psychologicznej? Jeśli tak, to jaki Pani zaproponowała by sposób zachęcania do terapii?
I.K.: – Wiele programów telewizyjnych w niekorzystnym świetle ukazuje wizerunek psychologów. Nastała dziwna moda na kryminalne programy, z udziałem psychologów. Odgrywają w nich rolę bohaterów, którzy źle czynią. Wzbudza to sensacje ale nie zaufanie. Pokazywane w mediach niewłaściwe postawy degradują image psychoterapeutów.
Nurtów i szkół psychologicznych jest wiele. To temat ciekawy ale bardzo trudny. Dlatego osoby reżyserujące czy piszące scenariusze nie chcą właściwie podejmować problemów. Łatwiej działać wg sprawdzonych w komercyjnej branży szablonów i zrzucać wszystko na trudne dzieciństwo, stosować kozetkę i pokazywać milczących psychologów.
E.D.: – Co mogą zrobić psychoterapeuci w celu poprawienia wizerunku na zewnątrz w celu zobrazowania klientowi, że można od psychologa zupełnie czego innego oczekiwać?
I.K. – Oficjalne działania uniemożliwia nam brak regulacji prawnych. Psycholog nie jest wpisany w rejestr zawodów Nie podlega on ochronie. Niestety gabinet psychologiczny może otworzyć każdy. Nie trzeba mieć studiów kierunkowych. Wystarczą kursy. Nie jesteśmy weryfikowani pod kątem wiedzy, umiejętności, merytorycznego przygotowania. Jesteśmy postrzegani wszyscy tak samo, czyli jako osoby bez których można żyć.
E.D.: – Państwo w wykwalifikowanie psychologów inwestuje podobnie jak w studentów innych zawodów. Dlaczego unika ochrony przygotowanych do pracy ludzi? Jakich argumentów używają decydenci ?
I.K.: – Psycholog pomoże albo nie. Niczego nie produkuje, więc nie generuje żadnych zysków. Nie ma jednoznacznych argumentów. Myślę, że chodzi o pieniądze. Psycholog nieustanie musi się dokształcać a za tym idą koszty. Poza tym wyedukowany absolwent psychologii nie jest jeszcze w pełni gotowy do bycia terapeutą. Potrzebna jest praktyka, przebyta własna psychoterapia itd.
E.D.: – Mówi się, że w Stanach Zjednoczonych prawie każdy korzysta z pomocy psychologa lub psychoanalityka. Dlaczego tam ludzie myślą zupełnie inaczej?
I.K.: – W Amerykańskiej kulturze jest moda na posiadanie swojego psychoanalityka. Ludzie nie radzą sobie tam z prozaicznymi dla nas problemami. My Polacy od wieków jesteśmy uczeni, że musimy polegać na sobie. Z jednej strony historia nie szczędziła nam trudnych lekcji, z drugiej nie potrafimy się przekonać, że może nam być łatwiej. Nie wpaja się nam, że zasługujemy na wsparcie, że nie jest to wstyd korzystać z pomocy, że zwierzenia nie są zarezerwowane dla kobiet.
E.D.: – Od kilku lat coraz częściej posiłkujemy się tzw. Podręcznikami pozytywnego myślenia. Powstaje wiele grup i mediów społecznościowych propagujących myśli na dobry dzień, cytaty z pozytywnym przesłaniem. Czy to może pomóc?
I.K.: – Jesteśmy narodem narzekającym, smutnym, często niezadowolonym z siebie. Tak więc pozytywne myślenie i postrzeganie siebie mogłoby nam pomóc. Niewątpliwie byłoby nam łatwiej cieszyć się drobiazgami, chwalić się czymś i doceniać piękno. Warto przy tej okazji dostrzec, że pozytywne cytaty mogą służyć pokrzepieniu i poprawie na chwilę naszego dobrostanu. Trzeba mieć jednak świadomość, że istnieje wiele pseudo poradników, czy filmików na youtube tworzonych szablonowo na potrzeby komercyjne. Są to narzędzia niekoniecznie skuteczne, a na pewno nie dla wszystkich. To psychoterapeuta na podstawie kontaktu z pacjentem dobiera techniki pracy adekwatnie do jego potrzeb. Sam pacjent często nie ma wystarczającej wiedzy na ten temat, dlatego nie może się wyleczyć.
E.D.: – W wielu dużych firmach, korporacjach czy zakładach pracy typowe jest zatrudnianie psychologów, super- wizorów, co staje się już normalne dla pracowników. W projektach rehabilitacyjnych dla niepełnosprawnych też zalecane są konsultacje psychologiczne, jednak wielu beneficjentów traktuje to jako przymusową rozmowę, do której podchodzą z dużym sceptycyzmem. To dziwne, bo przeważnie są to ludzie z dużym i trudnym bagażem doświadczeń. Z czego może wynikać opór?
I.K.: – Prawdopodobnie ze złych doświadczeń osób niepełnosprawnych w pracy z psychologiem. Może to być stres przed uzewnętrznianiem się, że psycholog będzie próbował wejść głębiej niż pacjent jest na to gotowy. Może psycholog znajdzie czego byśmy nie chcieli? Może przypnie mi jakąś etykietkę? Ciągle istnieje pogląd, że psycholog czyta w myślach i szufladkuje. To jest niemiłe i niewygodne. Pomijając już najważniejszą rzecz, że jest to nieprawda. Brakuje wsparcia psychologa w ogóle w życiu.
Lexmark stawia na dostępność
Firma Lexmark w standardzie wprowadziła wiele udogodnień, które ułatwiają pracę wszystkim użytkownikom, a szczególnie osobom ze szczególnymi potrzebami. Panele sterowania, które przechylają się z poziomu do pionu, tace na papier, które można zamknąć bardzo niewielką siłą, wbudowaną nawigację głosową i gniazdo słuchawkowe do prywatnego słuchania oraz podniesione ikony na klawiaturze, to tylko niektóre funkcjonalności, w które wyposażone są urządzenia.
Dzięki takiemu podejściu firma oferuje produkty zapewniające pracownikom ze szczególnymi potrzebami wygodne drukowanie, kopiowanie, faksowanie, wysyłanie wiadomości e-mail i skanowanie.
– Chcemy pomóc wszystkim użytkownikom firmy Lexmark w zwiększeniu produktywności – wyjaśnia Mariusz Ożarowski, Head of Service Delivery, Lexmark EEMEA – Dlatego stosujemy systematyczne podejście do opracowywania technologii, które eliminują fizyczne bariery dla sukcesu w miejscu pracy, ułatwiając wszystkim wykonywanie typowych zadań, takich jak drukowanie lub skanowanie dokumentów.
Trzydzieści lat temu pierwsze urządzenia marki Lexmark zostały wysłane do klientów, żeby wesprzeć szerokie grono pracowników w różnych miejscach pracy, w tym w biurach, sklepach detalicznych, magazynach, szkołach i szpitalach. Użyteczność i dostępność dla każdego są kluczowymi kryteriami projektowania urządzeń Lexmarka niezależnie od tego, gdzie są one umieszczone.
Od 1991 roku dostępność stała się podstawowym celem na każdym etapie naszego rozwoju – chcemy, aby każdy produkt był łatwy w obsłudze dla wszystkich użytkowników niezależnie od ich stopnia zaawansowania. Zdefiniowaliśmy procesy i metodologię, które zapewniają odpowiednią dostępność naszych produktów. Działamy w oparciu o informacje od naszych klientów – na ich podstawie wprowadzamy zmiany w projekcie i testujemy nowe funkcje. Mamy prostą metodę: zaczynamy od klienta.
Podejście to jest realizowane przez Radę Dostępności firmy Lexmark, w skład której wchodzą projektanci produktów, inżynierowie oprogramowania, eksperci ds. użyteczności, projektanci rozwiązań i autorzy publikacji. Aby określić najlepszą drogę dla przyszłych generacji produktów firmy Lexmark, Rada monitoruje przepisy i regulacje, przeprowadza badania z klientami i użytkownikami oraz konsultuje się z ekspertami ds. dostępności.
– Jesteśmy dumni z naszego innowacyjnego podejścia do ułatwień dostępu, które umożliwiają korzystanie z naszych produktów wszystkim klientom – mówi Mariusz Ożarowski.
Wyposażona w szerokie spektrum danych Rada współpracuje ze społecznością programistów firmy Lexmark, aby wprowadzać ulepszenia w projektach obecnych i przyszłych produktów. Stosując zasady projektowania uniwersalnego, Rada Dostępności pomaga w dostarczaniu dostępnych urządzeń do obrazowania i oprogramowania wspomagającego ich pracę, dzięki czemu wszyscy klienci firmy Lexmark mogą w pełni wykorzystać swoje unikalne umiejętności i zdolności w miejscu pracy.
Nasze 30-letnie doświadczenie wykorzystujemy, żeby zapewniać coraz lepsze rozwiązania naszym klientom.
GUS: z powodu pandemii w 2020 r. w uzdrowiskach było połowę mniej pacjentów
W końcu 2020 r. funkcjonowało 260 zakładów lecznictwa uzdrowiskowego. Na leczeniu w trybie stacjonarnym przebywało w ciągu roku 391,4 tys. pacjentów – o 50,0 proc. mniej niż w rok wcześniej – wynika z danych GUS.
W związku z wystąpieniem stanu epidemii COVID-19 w 2020 r. wprowadzono czasowe ograniczenia wykonywania działalności leczniczej, polegające na zaprzestaniu udzielania świadczeń w zakresie lecznictwa uzdrowiskowego oraz rehabilitacji leczniczej.
Ograniczenie to obowiązywało od 14 marca do 14 czerwca 2020 r. oraz od 24 października 2020 r. do 10 marca 2021 r. Zmieniono również zasady pobytu pacjentów w uzdrowiskach – od 15 czerwca 2020 r. warunkiem rozpoczęcia leczenia był negatywny wynik testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2.
Główny Urząd Statystyczny podaje, że w końcu 2020 r. funkcjonowało 260 zakładów lecznictwa uzdrowiskowego, które w ciągu roku przyjęły 427,9 tys. kuracjuszy, w tym 391,4 tys. leczonych stacjonarnie. W 35 stacjonarnych zakładach rehabilitacji leczniczej opieką medyczną objęto 36,4 tys. pacjentów.
W końcu 2020 r. działalność prowadziło 45 szpitali uzdrowiskowych (w tym 6 dla dzieci), 185 sanatoriów uzdrowiskowych (w tym 2 dla dzieci i 1 sanatorium w urządzonym podziemnym wyrobisku górniczym), 10 przychodni i 20 zakładów przyrodoleczniczych obsługujących kompleksy uzdrowiskowe.
W szpitalach i sanatoriach uzdrowiskowych znajdowało się w końcu roku prawie 45 tys. łóżek (spadek o 1,0 proc. w porównaniu z 2019 r.). Na leczeniu w trybie stacjonarnym przebywało w ciągu roku 391,4 tys. pacjentów (o 50,0 proc. mniej niż w roku poprzednim).
Kobiety stanowiły 59,4 proc. leczonych stacjonarnie, natomiast osoby w wieku 65 lat i więcej – 47,3 proc. Średni czas pobytu kuracjusza w opiece stacjonarnej wyniósł 15,5 dnia.
GUS podaje, że najwięcej kuracjuszy leczyło się w opiece stacjonarnej w zakładach lecznictwa uzdrowiskowego zlokalizowanych na terenie województwa zachodniopomorskiego (107,9 tys. osób), a w dalszej kolejności kujawsko-pomorskiego (77,8 tys.) oraz dolnośląskiego (49,2 tys.). Łącznie w tych trzech województwach było przyjętych 60 proc. kuracjuszy leczonych stacjonarnie.
W skali kraju ponad 5 proc. kuracjuszy leczonych stacjonarnie stanowili cudzoziemcy. Zdecydowana większość (ponad 94 proc.) cudzoziemców przebywała w uzdrowiskach zlokalizowanych na terenach dwóch województw: zachodniopomorskiego i dolnośląskiego.
Wizyta wiceministra Wdówika w Lublinie
Pełnomocnik Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych Paweł Wdówik, 8 czerwca w Lublinie uczestniczył w konferencji poświęconej wsparciu i programom aktywizującym osoby z niepełnosprawnościami. Spotkał się z władzami województwa i miasta oraz przedstawicielami instytucji i organizacji zajmujących się wspieraniem osób z niepełnosprawnościami. Odwiedził też Fundację Teatroterapia Lubelska.
Podczas konferencji minister Wdówik zapowiedział reformę warsztatów terapii zajęciowej oraz zwiększenie ich finansowania. Uczestniczy w nich w całej Polsce ponad 27 tys. osób, ale w ostatnich latach zaledwie około 1,5 proc. z nich wchodziło na rynek pracy.
„– Chcemy żeby warsztaty terapii zajęciowej były bardziej zindywidualizowane, a ich oferta bardziej dopasowana do potrzeb i możliwości poszczególnych osób z niepełnosprawnością. Warsztaty mają stać się miejscem, które rzeczywiście przygotowuje do samodzielnego życia, także do podjęcia pracy – powiedział Wdówik.”
Minister Wdówik podkreślał też, że działania na rzecz osób z niepełnosprawnościami są jednym z filarów polityki prorodzinnej i wieloletnim programem. Zapowiedział też, że wkrótce zostanie opublikowana lista szczegółowych przedsięwzięć, wraz z projektami zmian ustawowych, zmierzających do wdrożenia ogłoszonej w lutym tego roku Strategii na rzecz Osób z Niepełnosprawnościami na lata 2021-2030.
Jednym z głównych priorytetów strategii jest zwiększenie możliwości podejmowania pracy przez osoby z niepełnosprawnościami. Obecnie pracuje 28,3 proc. z nich, to jest niski wskaźnik w porównaniu z innymi krajami europejskimi. W założeniach współczynnik ten do roku 2030 ma wzrosnąć do 40 proc. – Cel jest bardzo ambitny i wymaga różnych wielopłaszczyznowych działań – podkreślił minister Wdówik.
20 milionów złotych na program Kultura Bez Barier
Poprawa dostępności oferty polskich instytucji kultury dla osób z niepełnosprawnościami – to główny cel programu „Kultura bez barier”, w ramach którego granty na łączną kwotę blisko 20 mln zł zostaną przekazane instytucjom kultury z całej Polski. Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu to strategiczny partner krajowy projektu realizowanego przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
Materiał partnerski: Zaproszenie do udziału w projekcie „Kurs na samodzielność 2021”
Zapraszamy do udziału w ogólnopolskim projekcie „Kurs na samodzielność 2021”. Projekt ma na celu podnoszenie samodzielności osób niewidomych w różnych obszarach funkcjonowania. Czekamy na osoby dorosłe z całej Polski.
W ramach projektu przewidujemy trzy rodzaje szkoleń:
„Fakt”: Nagrody tylko dla w pełni zaszczepionych
Osoby, które przyjmą jedną z dwóch wymaganych dawek, będą mogły wziąć udział w loterii. Jednak, jeśli nie zaszczepią się w pełni, najwyższe wygrane mogą im przejść koło nosa – informuje w czwartek „Fakt”.
Gazeta podaje, że loteria ma ruszyć 1 lipca i trwać trzy miesiące. Udział w niej będą mogły wziąć osoby, które przyjęły przynajmniej jedną dawkę szczepionki od samego początku działania Narodowego Programu Szczepień, czyli od końca grudnia zeszłego roku. Wcześniej jednak trzeba na to wyrazić zgodę – będzie to można zrobić przez Internetowe Konto Pacjenta lub dzwoniąc na infolinię.
„Każdy zaszczepiony będzie miał cztery szanse na wygrane – co 2000. osoba ma otrzymać 500 zł, raz w tygodniu zostanie rozlosowane 50 tys. zł, raz w miesiącu – 100 tys. zł, a w finałowym losowaniu można wygrać nawet milion złotych i hybrydową toyotę C-HR” – informuje „Fakt”. Gazeta zaznacza jednocześnie, że nagrody finałowe i wyższych stopni będą przyznawane tylko po pełnym zaszczepieniu.
Badanie: Picie dużej ilości kawy może zwiększyć ryzyko wystąpienia jaskry
Poranna filiżanka kawy to codzienny rytuał i duża przyjemność dla wielu z nas. Jednak naukowcy niejednokrotnie udowadniali, że spożywanie dużej ilości kofeiny niesie ze sobą ryzyko wielu problemów zdrowotnych, takich chociażby jak: odczucie lęku, problemy ze snem, problemy z trawieniem, podniesione ciśnienie krwi, a nawet problemy z nerkami. Do tej listy naukowcy z Icahn School of Medicine w Mount Sinai dodali kolejne ryzyko. W opublikowanych kilka dni temu badaniach wykazali, że spożywanie dużej ilości kofeiny może zwiększać ryzyko poważnej choroby oczu, jaką jest jaskra. Ryzyko to dotyczy jednak tylko osób, które mają genetyczną predyspozycję do wyższego ciśnienia w oku.
Badanie przeprowadzone przez Icahn School of Medicine w Mount Sinai, opublikowane w czasopiśmie medycznym Opthalmology z czerwca 2021 r., wykazało związek między spożyciem kawy a ryzykiem jaskry. Podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe (IOP), ciśnienie wewnątrz oka, jest kluczowym czynnikiem ryzyka jaskry, a jaskra jest główną przyczyną ślepoty w USA, według Mount Sinai. Badanie wykazało, że osoby z wysoką predyspozycją genetyczną do IOP, które piły około trzech filiżanek kawy dziennie, były 3,9 razy bardziej narażone na rozwój jaskry.
Ponadto badanie z 2012 r. przeprowadzone na ponad 120 000 mężczyzn i kobiet w wieku powyżej 40 lat, którzy nie chorowali na jaskrę, wykazało podobny związek. Odkrycia opublikowane w czasopiśmie Investigative Ophthalmology and Visual Science wykazały, że picie trzech lub więcej filiżanek kawy dziennie – w porównaniu z powstrzymaniem się od spożycia – prowadziło do zwiększonego ryzyka określonego typu jaskry zwanego jaskrą złuszczającą. Chociaż „powiązania były silniejsze wśród kobiet z jaskrą występującą u ich rodzin”, naukowcy nie znaleźli podobnych powiązań z innymi produktami zawierającymi kofeinę, takimi jak napoje gazowane, herbata czy czekolada.
To pierwsze badania, które wykazały interakcje dietetyczno-genetyczne w jaskrze. Wyniki mogą sugerować, że pacjenci z historią rodzinną w zakresie jaskry powinni ograniczyć spożycie kofeiny. W przypadku jaskry pacjenci zazwyczaj odczuwają niewielkie objawy lub nie mają ich wcale, dopóki choroba nie postępuje i nie zaczynają tracić wzroku.
Wrocław: Instytut Grotowskiego zaprasza na Art. 32 [Równość i zakaz dyskryminacji]
Czy w kraju, w którym 30% powierzchni uznano za strefę wolną od LGBT, a największe od trzydziestu lat manifestacje nie przynoszą żadnej reakcji ze strony władz, można mówić o społecznej równości? Jeżeli jesteś kobietą, homoseksualistą, osobą niepełnosprawną, jeżeli w jakikolwiek sposób odstajesz od ogólnie przyjętej normy, to najpewniej poznałeś odpowiedź na to pytanie. W bloku wydarzeń wokół art. 32. twórcy przyglądają się kwestiom odmienności, akceptacji i tolerancji.
Konstytucja RP
Art. 32.
1. Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.
2. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.
Wydarzenia odbędą się w piątek, 25 czerwca od godziny 17:00 w Piekarni przy ulicy ul. Księcia Witolda 62–70. Bilety w cenie 30 i 40 zł.
Informacja o biletach
tel. (71) 344-53-20
Kup bilet!