Od początku września dzieci i młodzież wracają do szkoły. Na początku października studenci wracają na uczelnie – zapowiedział w czwartek premier Mateusz Morawiecki. Dodał, że to jest pewna decyzja.
Szef rządu był gościem „Rozmowy Dnia” Radia Łódź i TVP3 Łódź. W wyemitowanej w czwartek rozmowie premier zapewnił m.in., że Polsce nie grozi po raz drugi zamknięcie gospodarki z powodu pandemii koronawirusa.
Zapowiedział też powrót uczniów do szkół i studentów na uczelnie od początku nowego roku szkolnego i akademickiego.
„Chcę podkreślić, że od początku września dzieci i młodzież wracają do szkoły. Na początku października studenci wracają na uczelnie. To jest pewna decyzja” – ogłosił Morawiecki.
Jak dodał, nawet gdyby jesienią koronawirus zaatakował ponowne, to „mamy dużo więcej doświadczeń i nie zamierzamy zamykać gospodarki w takim stopniu, jak do tej pory”. „Będą obostrzenia, zachęcam do dystansowania się, do dezynfekcji i mycia częstszego rąk i do noszenia maseczek” – zaapelował premier.
Ze względu na zagrożenie rozprzestrzeniania się koronawirusa stacjonarne nauczenie w szkołach i na uczelniach w Polsce jest zawieszone od 12 marca. Szkoły mają obowiązek nauczania na odległość. Czytaj dalej →

Wybory prezydenckie już w niedzielę. Pozostało już więc niewiele czasu, by sprawdzić gdzie i jak można skorzystać z usługi bezpłatnego transportu do lokalu wyborczego. Sprawdziliśmy to specjalnie dla Was! Czytaj dalej →

Mirosław Piotrowski urodził się 9 stycznia 1966 r. w Zielonej Górze. Jest historykiem i wykładowcą akademickim, a także politykiem. To profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II i profesor nadzwyczajny WSKSiM w Toruniu. Od 2004 przez 3 kadencje poseł do Parlamentu Europejskiego. W Parlamencie Europejskim zasiadał w Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji Rozwoju Regionalnego, także był m.in. Koordynatorem nadzwyczajnej komisji pe ds CIA.
Żonaty (żona Anna), ojciec czwórki dzieci (Tomasza, Alicji, Olgi i Piotra).
W 1990 ukończył studia na KUL, w 1993 obronił na tej samej uczelni doktorat, w 2001 habilitował się na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2002 za rozprawę habilitacyjną na temat reemigracji Polaków z Niemiec w latach 1918–1939 otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów. Od 2003 zajmuje stanowisko profesora KUL, kieruje Katedrą Historii Najnowszej na tej uczelni. Był m.in. stypendystą Instytutu Herdera i Fundacji Adenauera. Prowadzi wykłady w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. W pracy naukowej zajmuje się stosunkami polsko-niemieckimi w XX wieku, europejską chadecją, historią najnowszą Polski (w tym stosunkami państwo-Kościół), organami bezpieczeństwa PRL. Wypromował ponad 100 magistrów i 11 doktorów. Przez wiele lat organizował konkurs na największy absurd prawny uchwalony przez instytucje Unii Europejskiej. Głosami czytelników „Kuriera Lubelskiego” wybrany został „Człowiekiem Roku 2014”.
Założyciel i prezes partii Ruch Prawdziwa Europa – Europa Christi. Był inicjatorem i prezesem Stowarzyszenia Razem dla Lubelszczyzny oraz Europejskiego Instytutu Studiów i Analiz. Czytaj dalej →

Urodził się 10 sierpnia 1981 r. w Krakowie.

Wychowano mnie w tradycji patriotycznej. Mój dziadek Władysław, urodzony u progu pierwszej wojny światowej, w czasie drugiej służył w 13. Pułku Ułanów Wileńskich, walczył w partyzantce. Po wojnie przeniósł się do Bieniaszowic w Małopolsce, gdzie z babcią prowadził gospodarstwo rolne tuż obok ujścia Dunajca do Wisły. Tam urodził się mój tata Andrzej, doktor nauk medycznych. Do dziś, każdego roku w końcu czerwca, nasza rodzina spotyka się na Ojcowiźnie z sąsiadami i przyjaciółmi przy figurze Najświętszego Serca Pana Jezusa, ufundowanej przez mojego dziadka.
Gdy miałem 9 lat, Tata został ministrem zdrowia w pierwszym niekomunistycznym rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Gdy wracał do domu wiedziałem, że to co robi, to nie tylko zwykła praca, ale przede wszystkim służba Polsce. Prowadził nieustanną walkę o to, by w sytuacji permanentnego braku środków, służba zdrowia poziomem technologicznym zaczęła doganiać Zachód. Pamiętam Jego radość, gdy udało się mu sprowadzić do Polski pierwsze tomografy komputerowe.
Rodzice mojej Mamy również byli związani ze służbą zdrowia. Babcia była stomatologiem, dziadek technikiem stomatologii. W ich ślady poszła ich córka, a moja mama. Dentystką jest też moja żona Paulina.
Uczyłem się w Krakowie, gdzie przenieśli się moi rodzice. Tam ukończyłem II Liceum im. Króla Jana III Sobieskiego i studia medyczne na Wydziale Lekarskim Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Chciałem być lekarzem, pomagać innym, ratować życie.
W 2010 roku obroniłem pracę doktorską u prof. Tomasza Guzika, wtedy najmłodszego, zaledwie 36-letniego, belwederskiego profesora medycyny w Polsce. Tytuł pracy: “Związek zmienności genu kodującego cyklochydrolazę GTP z funkcją śródbłonka naczyniowego u chorych na cukrzycę typu 2”. Badania naukowe prowadziłem m.in. w Emory University School of Medicine w Atlancie, USA.
Pierwsza praca? Klinika Chorób Wewnętrznych i Medycyny Wsi Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Tam odbyłem staż lekarski. Podczas studiów byłem wolontariuszem Stowarzyszenia Wolontariatu św. Eliasza, prowadzonego przy krakowskim klasztorze Ojców Karmelitów na Piasku.
Z Polskim Stronnictwem Ludowym, najstarszą polską partią polityczną, jestem związany niemal od zawsze. Gdy miałem 19 lat wspólnie z przyjaciółmi z całej Polski założyliśmy Forum Młodych Ludowców, organizację która miała przygotowywać młodych ideowców do zaangażowania się w życie publiczne. To z niej wywodzi się m.in. poseł Darek Klimczak, prezydent Ciechanowa Krzysztof Kosiński czy rzecznik stronnictwa Miłosz Motyka. Razem reprezentowaliśmy ludowców w programie Telewizji Polskiej “Młodzież Kontra”, w którym partyjne młodzieżówki przepytywały polityków.
Brałem udział w 18 kampaniach wyborczych Ludowców. Po raz pierwszy w wyborach prezydenckich z 2000 roku pomagałem w sztabie Jarosława Kalinowskiego. Roznosiłem ulotki, rozwieszałem plakaty, zbierałem podpisy pod listami wyborczymi i przez myśl nie przeszło mi wówczas, że sam 20 lat później stanę do prezydenckiego wyścigu.
Zacząłem od samorządu. W listopadzie 2010 roku Krakowianie wybrali mnie do Rady Miasta Krakowa. Zajmowałem się w niej problematyką polityki społecznej oraz służby zdrowia.
W listopadzie 2011 roku zostałem ministrem pracy i polityki społecznej. Choć mało kto wie, że po raz pierwszy ministerialną propozycję dostałem tuż po studiach, jeszcze w 2007 roku. Miałem 26 lat, chciałem zrobić doktorat, staż lekarski i specjalizację. Odmówiłem i zamiast przeprowadzki do Warszawy, wybrałem rejestrację w urzędzie pracy jako bezrobotny, bo do rozpoczęcia stażu w szpitalu miałem jeszcze pół roku.
Mieszkańcy mojego rodzinnego okręgu tarnowskiego w 2015 roku wybrali mnie na swojego posła. Udało się, choć w tym samym czasie moje ugrupowanie osiągnęło najsłabszy historycznie wynik. Zdecydowałem się wziąć odpowiedzialność za najstarszą polską partię i zostałem jej prezesem.
Łatwo nie było, ale wiedziałem, że Stronnictwo musi odczytać żółtą kartkę od wyborców, bo drugiej szansy nie będzie. Wzięliśmy się do ciężkiej pracy. Pracowaliśmy bez pieniędzy, pod ciągłym ostrzałem partii rządzącej, która próbowała nam rozbić klub, wyrugować z Sejmu i przy ciągłych, kłamliwych atakach ze strony mediów rządowych. Mimo tego udało nam się obronić w wyborach samorządowych, wprowadzić naszych posłów do Parlamentu Europejskiego. Czytaj dalej →

Program „Asystent osobisty osoby z niepełnosprawnościami” – edycja 2020 ma na celu rozpowszechnienie usługi asystenta w wykonywaniu codziennych czynności oraz funkcjonowaniu w życiu społecznym osób niepełnosprawnych – mówiła podczas środowej konferencji prasowej minister rodziny, pracy i polityki społecznej Marlena Maląg. Pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych Paweł Wdówik podkreślił z kolei, że program przywraca godność i niezależność.
Jak mówiła podczas środowej konferencji prasowej minister rodziny, pracy i polityki społecznej Marlena Maląg, rząd Zjednoczonej Prawicy od ponad 4 lat troszczy się o osoby niepełnosprawne. Dowodem na to są programy i środki przeznaczane na pomoc osobom niepełnosprawnym.
Rekordowe wsparcie dla osób z niepełnosprawnościami
Tylko w 2019 r. na rzecz osób niepełnosprawnych rząd przeznaczył 22 mld zł – to najwięcej w historii. Porównując z rokiem 2015, wydatki na działania na rzecz osób niepełnosprawnych wzrosły o ok. 6,6 mld zł – wówczas było to 15,4 mld zł. Szacuje się, że w tym roku przeznaczone zostanie na ten cel aż 27,4 mld zł.
– Program „Asystent osobisty osoby z niepełnosprawnościami” – edycja 2020 ma na celu rozpowszechnienie usługi asystenta w wykonywaniu codziennych czynności oraz funkcjonowaniu w życiu społecznym osób niepełnosprawnych – mówiła w środę minister Marlena Maląg. Tegoroczny budżet programu to 80 mln zł.
Szefowa MRPiPS podziękowała również obecnemu na konferencji pełnomocnikowi rządu ds. osób niepełnosprawnych i wiceministrowi rodziny Pawłowi Wdówikowi za dobrą pracę i dialog prowadzony z osobami z niepełnosprawnościami. Czytaj dalej →

29 czerwca 2020 r. wejdą w życie nowe zasady zmieniające funkcjonowanie Strefy Płatnego Parkowania w Gdańsku. Część z nich dotyczyć będzie wydawania karty „N+”, umożliwiającej osobom niepełnosprawnym bezpłatny postój w Strefie Płatnego Parkowania i nowej Śródmiejskiej Strefie Płatnego Parkowania. Nowe procedury ułatwią osobom z niepełnosprawnościami uzyskanie takiej karty.
Od 29 czerwca 2020 karta „N+” wydawana będzie nie tak jak do tej pory na konkretny pojazd, a na osobę. Oznacza to, że aby otrzymać kartę „N+” osoba niepełnosprawna nie będzie musiała posiadać pojazdu, czy zdolności do jego prowadzenia. Według nowych zasad karta „N+” wydawana będzie zarówno dla osoby niepełnosprawnej, która jest kierowcą, ale również pasażerem. Dzięki tym zmianom umożliwiony zostanie transport osób niepełnosprawnych, również dzieci, przez ich opiekunów różnymi pojazdami.
Dokumentem, na podstawie którego osoby niepełnosprawne będą mogły otrzymać kartę „N+” jest orzeczenie wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności (w Gdańsku jest to Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności). Osobami uprawnionymi do otrzymania karty „N+” dla kierowcy są osoby z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności o symbolach 05-R „upośledzenie narządu ruchu” i/lub 10-N „choroby neurologiczne”. W przypadku ubiegania się o kartę „N+” dla pasażera uprawnione do jej otrzymania są osoby z orzeczeniami o ww. symbolach, a także osoby posiadające orzeczenie 04-O „choroby narządu wzroku”.
Aby móc wykorzystać kartę „N+” do bezpłatnego postoju w Strefie Płatnego Parkowania (zarówno na miejscach wyznaczonych dla osób niepełnosprawnych, jak i na miejscach ogólnodostępnych) należy posiadać również kartę parkingową wzoru europejskiego. Obie karty należy umieścić za przednią szybą na desce rozdzielczej w sposób eksponujący widoczne zabezpieczenia kart (hologram) oraz umożliwiające odczytanie ich numerów i dat ważności przez kontrolera.
Karta „N+” będzie wydawana na okres 3 lat, jednak nie dłużej niż ważność orzeczenia. Czytaj dalej →

W szczytowym okresie epidemii koronawirusa w Hiszpanii strażacy musieli wywozić z domów spokojnej starości zwłoki podopiecznych tych placówek, którzy zmarli na Covid-19 – napisał w środę wydawany w Madrycie dziennik “El Pais”.
Według gazety najwięcej zmarłych zostało wywiezionych przez jednostki straży pożarnej na terenie aglomeracji madryckiej, gdzie koronawirus zabił najwięcej osób w Hiszpanii.
“El Pais” szacuje, że na przełomie marca i kwietnia w samym tylko Madrycie strażacy przetransportowali co najmniej 185 zwłok z tych placówek.
“Niektóre ciała, jak wynika z oficjalnych dokumentów, nie były odbierane przez 36 godzin lub dłużej” – napisał “El Pais”, przypominając o niewydolności komunalnych zakładów pogrzebowych na terenie aglomeracji Madrytu w marcu i kwietniu.
W jednym z raportów madryckiej straży pożarnej, na który powołuje się dziennik, napisano, że jej jednostki “muszą odbierać z domów opieki zwłoki, po które nikt się nie zgłasza”.
“El Pais” szacuje, że w okresie epidemii w madryckich domach opieki dla osób starszych zmarło łącznie 8236 osób, w tym 5987 z powodów “powiązanych z infekcją koronawirusem”.
Z opublikowanych w niedzielę statystyk telewizji publicznej TVE wynika, że wśród ponad 28 tys. zmarłych na Covid-19 w Hiszpanii aż 19,5 tys. stanowią podopieczni domów spokojnej starości.
Hiszpańska telewizja na podstawie danych władz wspólnot autonomicznych oszacowała, że dotychczas zgony spowodowane Covid-19 potwierdzono już w blisko 5,5 tys. domów seniora. Najwięcej z tych placówek znajduje się na terenie aglomeracji Madrytu oraz w Katalonii. Czytaj dalej →