Drastyczne zmniejszenie liczby dworców kolejowych przeznaczonych do modernizacji, opóźnienia w jej realizacji to konsekwencje złego zaplanowania i zorganizowania Programu Inwestycji Dworcowych (PID). W ocenie Najwyższej Izby Kontroli wskazane w nim terminy ukończenia inwestycji są zagrożone. Program obejmuje lata 2016-2023. Spośród 85 dworców zaplanowanych do oddania w latach 2016-2021, według stanu na 30 czerwca 2021 r. oddano do użytku jedynie 37. Opóźnienia w realizacji inwestycji dotyczyły 160 dworców i średnio wyniosły 450 dni. Program został opracowany i rozpoczęty z inicjatywy PKP SA. W jego opracowaniu nie brał udziału Minister Infrastruktury. Dopiero po ponad dwóch latach realizacji objął monitoringiem realizację całego PID.
We wrześniu 2016 r. w zasobach PKP SA znajdowało się 2136 dworców kolejowych, z czego 574 to czynne dworce. Ponad 40% z nich objętych było ochroną konserwatorską, a w ponad 60% znajdowały się mieszkania. Zadaniem PKP SA było zapewnienie pasażerom odpowiedniego standardu dworców kolejowych, zarówno w aspekcie architektonicznym, jak i usługowym, odpowiadającego współczesnym wymogom. Aby temu sprostać powstał Program Inwestycji Dworcowych na lata 2016-2023. Jest on realizowany w ramach „Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju do roku 2020 (z perspektywą do 2030 r.)”. Zarząd PKP SA uchwalił we wrześniu 2016 r., że PID obejmie 464 inwestycje dworcowe. W kolejnych latach, w wyniku dostosowania zakresu PID do możliwości finansowych Spółki, liczba dworców objętych programem zmalała do 190 inwestycji na łączną kwotę 1,5 mld zł, ujętych w uchwale Zarządu PKP SA z lutego 2021 r.
NIK skontrolowała Ministerstwo Infrastruktury, Centralę PKP SA i cztery Zespoły Realizacji Inwestycji PKP SA w Gdańsku, Krakowie, Warszawie i we Wrocławiu. Kontrola objęła okres od 1 stycznia 2016 r. do 30 czerwca 2021 r.
Kategoria: Artykuły
Kołobajki dla niewidomych dzieci. Jak powstają dotykowe książki?
Łódzka fundacja „Kołobajki” już od kilku lat tworzy książki, które mogą czytać także dzieci niewidzące i słabowidzące. Dziś jej działalność to już nie tylko wydawanie bajek, ale warsztaty zarówno dla najmłodszych, jak i tych starszych.
78. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego. Chwała Powstańcom z dysfunkcją wzroku!
1 sierpnia 1944 roku w Warszawie wybuchło powstanie, które miało na celu wyzwolenie stolicy spod brutalnej niemieckiej okupacji. Planowane na kilka dni, powstanie trwało ponad dwa miesiące. Była to największa akcja zbrojna podziemia w okupowanej przez Niemców Europie.
W działalność konspiracyjną angażowały się także osoby z niepełnosprawnością wzroku.
Do historii przeszli m.in. niewidomi z Leningradu, którzy w czasie oblężenia miasta pełnili dyżury przy chorych dzieciach leżących w szpitalu. W związku z brakiem prądu, mogli oni jako jedyni w nocy czytać książki małym, wystraszonym pacjentom.
Jednakże w tym materiale chcemy Wam przybliżyć sylwetkę Stanisława Janusza Sosabowskiego (pseudonim „Stasinek”), syna gen. Stanisława Sosabowskiego, polskiego żołnierza, dowódcy legendarnej 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej.
Stanisław Janusz w dzieciństwie miał wypadek, w wyniku którego stracił lewe oko. To nie było dla niego przeszkodą w zdobyciu dobrego wykształcenia. Ukończył jedną z lepszych warszawskich szkół: Gimnazjum im. Adama Mickiewicza. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, jednocześnie uczęszczając na zajęcia Szkoły Podchorążych Sanitarnych. Jego nauka została brutalnie przerwana przez wybuch II wojny światowej. Młody Stanisław Sosabowski w stopniu podporucznika stanął na czele plutonu obsługi pociągu sanitarnego. Trafił do niewoli i przez pewien czas przebywał w obozie dla jeńców wojennych. Pomimo braku oka, udało mu się stamtąd zbiec, co nie zawsze udawało się nawet zdrowym żołnierzom.
Kujawsko-Pomorskie: Kolejne gminy przystępują do programu teleopieki domowej
To już pewne: po liście marszałka Piotra Całbeckiego do burmistrzów i wójtów 11 kolejnych gmin przystąpiło do przygotowanego przez Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej (ROPS) dużego programu teleopieki domowej, opartego na monitorująco-komunikacyjnych „bransoletkach życia”, zaś niektóre z tych, które już w programie uczestniczyły, złożyły zapotrzebowanie na dodatkowe urządzenia. Nowe gminy już przygotowują nabory uczestników.
– Ten rodzaj wsparcia osób w podeszłym wieku jest bardzo właściwy i oczekiwany. „Bransoletki życia” to poczucie bezpieczeństwa i zachowana na dłużej samodzielność i sprawność najstarszych mieszkańców regionu – podkreśla marszałek Piotr Całbecki.
Opiekuńczo-ratunkowy system teleopieki domowej, na który składają się monitorujące funkcje życiowe mobilne urządzenia do szybkiego przywoływania pomocy („bransoletki życia”) oraz uruchomione w ubiegłym roku centrum operacyjne, jest kontynuacją dobrze przyjętego pilotażu, z którego skorzystało 210 osób. Do partnerstwa zaproszone zostały wszystkie gminy regionu – początkowo zgłosiło się 78, w tym wszystkie duże miasta, obecnie lista partnerów kończy się na 88. pozycji. (Osiemdziesiątym dziewiątym partnerem jest marszałkowska spółka Kujawsko-Pomorskie Centrum Kompetencji Cyfrowych Conectio, która zorganizowała i prowadzi centrum operacyjne systemu.) 371 „bransoletek” rozprowadzi ROPS wśród mieszkańców gmin, które nie przystąpiły do programu.
Wśród samorządów, które zdecydowały się przystąpić do programu po grudniowym liście-apelu marszałka województwa są m.in. gmina wiejska Grudziądz, gmina Osielsko w powiecie bydgoskim i Aleksandrów Kujawski. Zapotrzebowanie na dodatkowe bransoletki złożyły m.in. miasto Toruń (150 nowych urządzeń) i miasto Bydgoszcz (100).
Adresatami tej zyskującej sobie coraz większą popularność formy wsparcia są osoby niesamodzielne, potrzebujące pomocy w codziennym funkcjonowaniu, przede wszystkim mieszkający samotnie seniorzy. Pierwszeństwo w rekrutacji zarezerwowaliśmy dla osób o niskich dochodach, doświadczających wykluczenia społecznego, niepełnosprawnych fizycznie i intelektualnie, a także kombatantów i osób represjonowanych. Uzupełnieniem oferty są pomoc sąsiedzka i wolontariat opiekuńczy.
Projekt, z budżetem w wysokości 19 mln złotych, jest współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego (RPO) 2014-2020.
Międzywodzie: Tragedia na turnusie rehabilitacyjnym
Do tragicznego w skutkach zdarzenia doszło w niedzielne południe. Przebywający na turnusie rehabilitacyjnym w Międzywodziu (woj. zachodnio-pomorskie) mężczyzna poruszający się na wózku inwalidzkim spadł ze schodów.
O zdarzeniu jako pierwsza poinformowała gazeta Głos Szczeciński powołując się na informacje przekazane przez sierż. Katarzynę Jasion z kamieńskiej komendy.
32-letni mężczyzna, mieszkaniec Końskowoli poruszający się na wózku inwalidzkim, przebywał na turnusie rehabilitacyjnym w Międzywodziu. W niedzielne południe uległ wypadkowi. Spadł ze schodów i doznał urazu głowy. Doszło również u niego do nagłego zatrzymania krążenia. Mimo reanimacji zmarł w drodze do szpitala.
Kraków: Na AGH powstała tyflomapa dla osób niewidomych
W ramach projektu współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój w ramach projektu Akademia Dostępności – Wzmocnienie potencjału AGH w zakresie wsparcia osób z niepełnosprawnościami, powstała tyflomapa Campusu uczelni. Przedstawia ona każdy budynek oraz ulice okalające Kampus AGH które są opisane w alfabecie Braille’a. Dodatkowo wszystkie wydziały są uzupełnione komentarzem dźwiękowym, z którego można dowiedzieć się m.in. ile dany budynek ma kondygnacji, a także czy posiada odpowiednie udogodnienia.
Mapa znajduje się w Domu Studenckim Alfa w pokoju numer 40 w siedzibie Biura ds. Osób Niepełnosprawnych AGH.
Wrocław: KOBIECOŚĆ NIE JEST NIEPEŁNOSPRAWNA #WPELNIKOBIECA
Kobiety niepełnosprawne są widziane jako mniej atrakcyjne, co wpływa destrukcyjnie na postrzeganie ich kobiecości i atrakcyjności. Dlatego tak ważne jest edukowanie społeczeństwa oraz samych kobiet i dziewczynek z niepełnosprawnością, że kobiecość nie jest niepełnosprawna. Każde ciało jest atrakcyjne, a sam fakt posiadania niepełnosprawności, nie powoduje automatycznie utraty kobiecości.
KOBIECOŚĆ NIE JEST NIEPEŁNOSPRAWNA #WPELNIKOBIECA – to hasło wystawy, prezentowanej przy ulicy Świdnickiej, przygotowanej przez Fundację Para-NORMAL Activity oraz Wrocławskie Centrum Rozwoju Społecznego.
– Pomysł projektu zrodził się już dawno, w związku z różnymi wydarzeniami, które mnie jako kobietę niepełnosprawną i moje koleżanki spotykają na co dzień. Kobiety bez względu na swoją sprawność podlegają ogromnej presji wyglądu, zachowania i oceny. Wpadają w wir kompleksów i niskiej samooceny. Niepełnosprawne kobiety przedstawiane są jako bierne zależne i słabe oraz niezdolne do odgrywania społecznie akceptowanych ról. Te stereotypy sprawiają, że dużo trudniej jest pogodzić się ze swoją niepełnosprawnością, adaptację, a w konsekwencji – poczucie spełnienia – mówiła inicjatorka wystawy Judyta Pożerniuk, prezes Fundacji Para-NORMAL Activity.
5 niepełnosprawnych kobiet wzięło udział w niezwykłej sesji fotograficznej. Zostały sfotografowane w 3 symbolicznych wrocławskich miejscach – Bulwar Dunikowskiego, Hydropolis oraz Hali Ludowej. Wynikiem sesji jest 10 zdjęć – po 2 zdjęcia każdej kobiety. Jedno z atrybutem niepełnosprawności (wózek, laska), drugie bez nich – na których niepełnosprawność nie jest widoczna. Zdjęcia prezentowane na wystawie, umieszczone są naprzeciwko siebie, jak w obliczu lustrzanym. W ten sposób pokazujemy, że kobiecość jest w każdej kobiecie, że kiedy zabierzesz wózek, czy laskę itp. to po prostu zostaje kobieta. Wystawa rozpoczyna dyskusję o kobiecości. O roli kobiet. O dobrych relacjach z samą sobą.
– Jesteśmy na półmetku Roku Dobrych Relacji a ta wystawa doskonale wpisuje się w to co robimy we Wrocławiu. Tworzymy miasto otwarte, miasto, w którym każdy może poczuć się dobrze i pięknie. Dziś wystawa prezentowana jest na ulicy Świdnickiej, ale jesienią rozpocznie podróż po całym mieście – podkreślała Dorota Feliks, dyrektor Wrocławskiego Centrum Rozwoju Społecznego.
Nową ambasadorką Roku Dobrych Relacji i akcji #WPELNIKOBIECA została aktorka – Aleksandra Hamkało.
– Jestem dumna, że mogę być ambasadorką kobiecej odsłony Roku Dobrych Relacji. Drogi do odkrywania kobiecości są bardzo różne- pokonywanie kompleksów wynikających z nadwagi czy niedowagi. Te drogę pokonujemy na własnych nogach i na wózku, a wszystkie jesteśmy po prostu kobietami, pięknymi kobietami – mówiła Aleksandra Hamkało, ambasadorka Roku Dobrych Relacji.
Sesję zrealizowały:
Zdjęcia – Katarzyna Choma, profesjonalny fotograf,
Stylizacja – Joanna Głowacka stylistka i właścicielka agencji modelek SPOT managment oraz modeli dojrzałych: Evergreen Models,
Wizaż – Aleksandra Kołakowska.
Film z backstage’u zrealizował i zmontował: Krzysztof Sandomierski z OliFilm.
Uczestniczki sesji:
Magdalena Orłoś – Pedagog specjalny, szkoleniowiec Fundacji Katarynka w obszarze dostępności kultury, prowadzi fanpage Gotowanie w Ciemno. Urodzona w Przemyślu, we Wrocławiu mieszka kilkanaście lat.
Anna Kwiatek – Z wykształcenia Politolog, pracuje jako analityk internetowy/operator danych. Pochodzi z Kamiennej Góry, od dwóch lat mieszka we Wrocławiu z ukochanym kotem i psem.
Monika Szymańska – matka na pełen etat, szczęśliwa żona i świetna pływaczka, pochodzi z Wrocławia, a obecnie mieszka w Legnicy. –
Karolina Chorągwicka – świeżo upieczony magister inżynier dietetyki, fanka tenisa i siatkówki, rozwija własną działalność związaną z tym tematem. Mieszka w Modliszewie koło Wałbrzycha.
Martyna Mucha –Kibicka Śląska, mama Janka i szczęśliwa żona. Mieszka we Wrocławiu. Pracuje i udziela się społecznie.
To początek ruchu/inicjatywy #WPEŁNIKOBIECA. Fundacja Para-NORMAL Activity chce realizować kolejne edycje sesji. Wystawa będzie prezentowana do 16 sierpnia 2022.
Rozpoczął się kolejny etap budowy Ogrodu Zmysłów w Laskach
Nie ustają przygotowania do budowy ogrodu sensorycznego na terenie Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla niewidomych i słabowidzących dzieci. Dziękujemy wszystkim Darczyńcom! Dzięki Wam kolejny ważny etap – usuwanie rur ciepłowniczych z ziemi, zostanie zakończony jeszcze w lipcu. Jest to kluczowy krok, umożliwiający nasadzanie roślin i dalsze aranżowanie przestrzeni, w której powstanie długo wyczekiwany ogród sensoryczny.
Pomysł na budowę Ogrodu Zmysłów, narodził się w Towarzystwie Opieki nad Ociemniałymi
w Laskach jest odpowiedzią na potrzebę aranżacji przestrzeni, w której niewidomi i słabowidzący podopieczni Ośrodka Szkolno-Wychowawczego będą mogli uczyć się, rozwijać zmysły, doświadczać natury oraz spędzać wolny czas. Projekt powstał w maju 2021 roku, do tego czasu udało się zebrać fundusze na wymianę i przebudowę rur ciepłowniczych.
Kolejny krok milowy przed nami to, a jest nim aranżacja terenu pod Ogród Zmysłów. Przestrzeń zostanie podzielona na specjalne strefy dedykowane edukacji i odpoczynkowi. Wykorzystamy elementy takie jak: krzewy owocowe, kwiaty, zioła, żywopłoty, zboża, murawa z wieloma gatunkami traw, czy mapa dotykowa będą zaplanowane tak, aby dzieci mogły poznawać oraz rozwijać każdy ze zmysłów.
Budowa Ogrodu Zmysłów wymaga znacznych środków finansowych. W tym celu Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi w Laskach zarejestrowało zbiórkę publiczną pod numerem: 2021/1437/OR. Zbiórkę można sprawdzić na stronie internetowej http://zbiorki.gov.pl/ – w polu „szukaj zbiórki” należy wpisać powyższy numer. Budowa ogrodu sensorycznego jest projektem, który będzie służył dzieciom długofalowo. W bezpiecznym i kontrolowanym środowisku będą mogły uczyć się otaczającego świata. Więcej informacji o projekcie znajdą Państwo na stronie internetowej dlugieoczy.pl.
„W Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Laskach uczy i przystosowuję się do samodzielnego życia ponad 300 uczniów rocznie, jeżeli popatrzymy na projekt długofalowo, to z Ogrodu Zmysłów skorzysta wielu niewidomych i słabowidzących podopiecznych. Będzie to miejsce odpoczynku, ale także nauki”. – mówi Magdalena Poźniak, koordynator projektu Długie Oczy.
Zapraszamy do wsparcia zbiórki publicznej, każda wpłata w całości będzie przeznaczona na ogród sensoryczny. Wpłat można dokonywać poprzez stronę internetową dlugieoczy.pl lub bezpośrednio na poniższe dane:
TOWARZYSTWO OPIEKI NAD OCIEMNIAŁYMI STOWARZYSZENIE
UL. BRZOZOWA 75
05-080 IZABELIN
Numer w mBank S.A.
38 1140 1010 0000 4399 5800 1033
IBAN: PL38 1140 1010 0000 4399 5800 1033
Kod BIC/SWIFT: BREXPLPWXXX
Tytułem: OGRÓD ZMYSŁÓW
Na szlaku dostępnej sztuki i rozrywki – Ogród Botaniczny Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie
Idea utworzenia Ogrodu Botanicznego pojawiła się już w pierwszym roku istnienia Uniwersytetu. W 1945 roku prof. Józef Motyka, organizując Zakład Botaniki, oraz prof. Adam Paszewski utworzyli komisję, która miała się zająć realizacją projektu jego utworzenia na terenie majątku Sławinek. Przedłużający się czas uzyskania tej lokalizacji w ramach Planu Wielkiego Lublina był powodem do utworzenia „Ogrodu dendrologicznego” na terenie miasteczka uniwersyteckiego – tzw. stary botanik, a dzisiaj – park. Lokalizacja Ogrodu na Sławinku została zatwierdzona w 1951 roku. Intensywne starania o faktyczne uzyskanie tych gruntów dla Uczelni powierzono adiunktowi Zakładu Systematyki i Geografii Roślin mgr. Kazimierzowi Bryńskiemu. Dzięki jego ogromnemu zaangażowaniu i uporowi uczelnia uzyskała w 1958 roku prawo własności do 13 ha.
23 lutego 1965 roku decyzją Senatu UMCS po raz kolejny została utworzona w ramach Katedry Systematyki Roślin jednostka organizacyjna pod nazwą Ogród Botaniczny i tę datę uznaje się za początek istnienia Ogrodu. Sprawami związanymi z budową i organizacją zaplecza gospodarczego zajął się Tadeusz Petrowicz, który w 1964 roku przejął po Kazimierzu Bryńskim funkcję kierownika organizacyjnego. Projektowaniem i wykonywaniem nasadzeń kierował bezpośrednio prof. Dominik Fijałkowski przy pomocy personelu ogrodowego, głównie dr Marii Petrowicz i dr. Kazimierza Kozaka.
Ogród został udostępniony do zwiedzania 30 kwietnia 1974 roku. Jak podawała prasa z tamtego okresu: „Przybyło nam jeszcze jedno, bezapelacyjnie najatrakcyjniejsze w Lublinie miejsce spacerów”.
Fundacja Avalon po raz kolejny na Pol’and’Rock Festival 2022 – wydarzeniu dostępnym dla wszystkich
Fundacja Avalon, która od 15 lat wspiera osoby z niepełnosprawnościami i przewlekle chore z całej Polski, pojawi się po raz kolejny na Najpiękniejszym Festiwalu Świata – Pol’and’Rock Festival, wśród organizacji pozarządowych prowadzących działalność w Akademii Sztuk Przepięknych. W swojej strefie organizacja przygotowała szereg aktywności skierowanych do uczestników z niepełnosprawnościami, ale także dla osób pełnosprawnych, chcąc edukować i zmieniać społeczne postrzeganie niepełnosprawności. W siedzibie Fundacji już od kilku miesięcy trwają intensywne przygotowania, aby uczestnikom Festiwalu dać możliwość skorzystania z wielu wartościowych aktywności, a także przekazać im jak najwięcej praktycznej wiedzy dotyczącej niepełnosprawności.
Bezpośrednie wsparcie OzN na Festiwalu
Fundacja Avalon jako organizacja doświadczona w zakresie wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami, swoją wiedzę wykorzystuje podczas wszelkiego rodzaju wydarzeń kulturalnych, w tym także na Pol’and’Rock Festival. Podczas Najpiękniejszego Festiwalu Świata Fundacja przeprowadzi w swojej strefie szereg działań edukacyjnych, m.in. warsztaty dotyczące seksualności i rodzicielstwa osób z niepełnosprawnościami, idei dostępności czy zasad savoir-vivre w stosunku do OzN. Ponadto strefa Fundacji będzie także punktem wsparcia dla wszystkich uczestników z niepełnosprawnościami, którzy przybędą na tegoroczny Pol’and’Rock Festival – będą oni mogli liczyć na pomoc specjalistów – doradców OzN, ale także tradycyjnie przygotowany będzie punkt napraw technicznych dla osób poruszających się na wózkach.
Fundacja Avalon w swoim codziennym działaniu stawia na jak największą samodzielność osób z niepełnosprawnościami w przestrzeni publicznej. Promowanie dostępności wszelkich wydarzeń publicznych, ale także zachęcanie OzN do korzystania z oferty tych miejsc i wydarzeń, które są dla nich dostępne, to także będzie jedno z zadań, realizowanych przez Fundację w czasie tegorocznego Festiwalu Pol’and’Rock.
Działalność Fundacji skierowana będzie również do wszystkich uczestników Festiwalu, którzy chcą bliżej poznać świat widziany oczyma osób z niepełnosprawnościami. Dawkę niezbędnej wiedzy dostarczą zaproszeni goście, a niezapomniane doświadczenia zapewni udział w specjalnie przygotowanych torach przeszkód, quizie oraz warsztatach o różnej tematyce.
„Festiwal Pol’and’Rock to wydarzenie, którego sensem jest nie tylko muzyka, ale także edukacja i rozmowa na wiele tematów nurtujących młodych Polaków. Fundacja Avalon tradycyjnie już zaprasza uczestników Festiwalu do dyskusji poświęconej różnym aspektom niepełnosprawności – aby budzić świadomość i wrażliwość na kwestie dotyczące funkcjonowania osób z niepełnosprawnościami w społeczeństwie. Będziemy mówili o równości, o walce z dyskryminacją, wykluczeniem czy stereotypami. Będziemy udowadniali, że niepełnosprawność to nie słabość a osoby jej doświadczające są osobami równie wartościowymi jak pełnosprawni. A także – będziemy chcieli w czasie wydarzenia wspierać osoby z niepełnosprawnościami, które przyjadą na Festiwal, by maksymalnie niezależnie i samodzielnie czerpać z całego bogactwa jego kulturalnych i edukacyjnych aktywności. Do czego niezmiennie zachęcamy!”- Krzysztof Dobies, dyrektor generalny Fundacji Avalon.