Autor: Fundacja Mir

Źródło: Dziennik Gazeta Prawna

12 lipca 2019 r. wchodzą w życie przepisy zawarte w nowelizacji ustawy o dokumentach publicznych z 22 listopada 2018 r. (Dz.U. poz. 53), które zabraniają firmom kserowania dokumentów tożsamości. Ustawodawca ma tu na myśli m.in. dowody osobiste, prawa jazdy, paszporty, karty [pojazdów, czy legitymacje osób niepełnosprawnych.
Do tej pory praktyka skanowania dokumentów tożsamości była powszechna w różnego rodzaju wypożyczalniach sprzętu, firmach telekomunikacyjnych, czy bankach i firmach ubezpieczeniowych. I to właśnie dotychczasowe praktyki tych dwóch ostatnich instytucji budzą największe wątpliwości.
Już od dłuższego czasu, przeciwne tego typu praktykom były Główny Urząd Ochrony Danych Osobowych i Urząd Danych Osobowych. Do Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (GIODO) kierowane były liczne sygnały, iż w związku z zawieraniem umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych przedsiębiorcy kopiują dokumenty potwierdzające tożsamość klientów, pozyskując w ten sposób zbyt wiele danych osobowych. GIODO postanowił więc zająć się sprawą z urzędu i przeprowadzić u wybranych przedsiębiorców telekomunikacyjnych kontrole. Ich celem było ustalenie, czy w związku z potwierdzaniem tożsamości osób zawierających umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nie dochodzi do pozyskiwania danych osobowych w zakresie wykraczającym poza zakres określony w art. 161 ustawy Prawo telekomunikacyjne, oraz czy operatorzy pozyskują kserokopie, fotokopie lub skany dokumentów potwierdzających tożsamość klientów, np. dowodów osobistych. Przeprowadzone kontrole wykazały, że przedsiębiorcy w większości przypadków uzależniali zawarcie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych od przekazania kopii dokumentu tożsamości, a w niektórych przypadkach również innych dokumentów, takich jak np. prawo jazdy, książeczka wojskowa czy legitymacja studencka. Ponadto w niektórych przypadkach zawarcie umowy wiązało się z koniecznością wyrażenia zgody na przetwarzanie danych osobowych zawartych w tych dokumentach.
Prawo telekomunikacyjne stanowi, jakich danych można żądać
Powyższa praktyka została zakwestionowana przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych jako niezgodna z obowiązującym prawem, tj. skutkująca pozyskiwaniem bez podstawy prawnej takich danych, jak m.in.: wizerunek, wzrost, kolor oczu, adres zameldowania, numer prawa jazdy, kategorie prawa jazdy, data wydania oraz data ważności prawa jazdy. Zakres danych użytkownika końcowego będącego osobą fizyczną, do przetwarzania których uprawniony jest dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, wyznaczają bowiem przepisy ustawy Prawo telekomunikacyjne. Ich wykładnia wskazuje natomiast, że dla zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych przedsiębiorca telekomunikacyjny może – bez uzyskiwania zgody klienta – przetwarzać wyłącznie takie dane osobowe, które zostały ujęte w katalogu określonym art. 161 ust. 2 ustawy Prawo telekomunikacyjne, tj.: nazwiska i imiona; imiona rodziców; miejsce i data urodzenia; adres miejsca zamieszkania i adres korespondencyjny, jeżeli jest on inny niż adres miejsca zamieszkania; numer ewidencyjny PESEL; nazwa, seria i numer dokumentów potwierdzających tożsamość, a w przypadku cudzoziemca, który nie jest obywatelem państwa członkowskiego albo Konfederacji Szwajcarskiej – numer paszportu lub karty pobytu; zawartych w dokumentach potwierdzających możliwość wykonania zobowiązania wobec dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych wynikającego z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. W katalogu tym nie wymieniono takich danych, jak: wizerunek, wzrost, kolor oczu, adres zameldowania, numer prawa jazdy, kategorie prawa jazdy, data wydania oraz data ważności prawa jazdy. Czytaj dalej →

Przypomnijmy, iż 19 maja na konwencji wyborczej w Krakowie przed wyborami do Parlamentu Europejskiego, premier Mateusz Morawiecki obiecał wprowadzenie kolejnego plusa do programu polityki społecznej rządu. Ma to być comiesięczny dodatek dla dorosłych osób niepełnosprawnych w kwocie 500 złotych.
W dniu wczorajszym w wykazie prac legislacyjnych Rady Ministrów opublikowano informację, z której wynika, że ustawa o dodatku wejdzie w życie z dniem 1 września 2019 r.
Celem projektowanej ustawy jest poprawa, zdiagnozowanej przez Prezesa Rady Ministrów, sytuacji dochodowej osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji, które są uprawnione do świadczeń z różnych systemów wchodzących w skład szeroko rozumianego zabezpieczenia społecznego oraz posiadają orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy (w tym pracy w gospodarstwie rolnym, czy służby) oraz o niezdolności do samodzielnej egzystencji.
Projektowane świadczenie będzie wsparciem dedykowanym osobom niezdolnym do samodzielnej egzystencji, które mają ustalone prawo do świadczenia, np. emerytury, renty, renty socjalnej, zasiłku stałego, czy innego wprost wskazanego w projekcie ustawy, ale ze względu na niską wysokość, świadczenie to może nie wystarczać na zaspokojenie wzmożonych potrzeb życiowych, a w szczególności tych  wynikających z naruszenia sprawności organizmu, na skutek którego osoby te potrzebują opieki i wsparcia w codziennym życiu. Czytaj dalej →

Źródło: MZ/inf. pras.

Koniec z płaceniem za czuwanie przy łóżku chorego dziecka w szpitalu – 3 lipca wchodzi w życie ustawa znosząca opłaty za pobyt przy łóżku szpitalnym małego pacjenta. Zgodnie z nowymi przepisami, szpitale nie będą miały prawa do pobierania opłat od rodziców, którzy towarzyszą swoim dzieciom w szpitalu. To samo dotyczy opiekunów osób niepełnosprawnych.
Bezpieczeństwo, lepsze efekty leczenia
Nowe przepisy wskazują jednoznacznie, że szpital nie mógł pobierać opłat za czuwanie przy łóżku od rodziców oraz opiekunów osób niepełnosprawnych. Placówki medyczne nie będą więc mogły żądać opłaty za udostępnienie miejsca do spania, pościeli czy korzystanie z mediów. Wszystkie koszty związane z towarzyszeniem rodzica przy dziecku w szpitalu będzie pokrywał Narodowy Fundusz Zdrowia.
Decyzję podjęto po szerokich konsultacjach społecznych przeprowadzonych przez Ministerstwo Zdrowia. „Tą regulacją podnosimy komfort pobytu w placówce leczniczej rodzica z małym pacjentem czy opiekuna osoby niepełnosprawnej. Pamiętajmy, że obecność bliskich wpływa korzystnie na proces leczenia, łagodzi stres i wzmacnia poczucie bezpieczeństwa” – podkreślał Minister Zdrowia prof. Łukasz Szumowski.
Inicjatywa wynikała z licznych doświadczeń dzieci i rodziców, a także z badań, które potwierdzają, że stała obecność osób bliskich przy dziecku czy niepełnosprawnym pacjencie sprzyja niwelowaniu stresu, buduje w chorym poczucie bezpieczeństwa i zaufania, umożliwia opiekę pielęgnacyjną dostosowaną do indywidualnych potrzeb pacjentów. Ma to szczególne znaczenie w przypadku długotrwałego pobytu w szpitalu. Czytaj dalej →

Pomoc dorosłym osobom niepełnosprawnym ze znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności oraz zapewnienie pobytu, opieki i specjalistycznych usług dostosowanych do ich potrzeb – to dwa główne cele programu „Centra opiekuńczo-mieszkalne”. To trzeci program, który w tym roku finansowany będzie ze środków Solidarnościowego Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych.
Z programu skorzystać będą mogły gminy i powiaty chcące utworzyć Centra opiekuńczo-mieszkalne lub zlecić ich prowadzenie organizacjom pozarządowym. Program będzie realizowany od 1 lipca 2019 roku. Na jego realizacje w bieżącym roku przeznaczono 50 mln złotych.
Centra przeznaczone będą dla dorosłych osób niepełnosprawnych ze znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Z Badania Aktywności Ekonomicznej Ludności wynika, że w ubiegłym roku w Polsce było 813 tys. osób (powyżej 16 lat) ze znacznym i ponad 1,45 mln osób z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Czytaj dalej →

PAP – Nauka w Polsce, Agata Tomczyńska

Pilotażowy system elektronicznych znaczników, które mają ułatwić poruszanie się po terenie kampusu osobom z niepełnosprawnościami, uruchomiła Politechnika Wrocławska. To jedyne miejsce na Dolnym Śląsku, w którym działają tego typu urządzenia.
Jak poinformował w poniedziałek PAP Michał Ciepielski z biura prasowego Politechniki Wrocławskiej, urządzenia zostały zamontowane w 30 miejscach na terenie kampusu uczelni, m.in. w gmachu głównym, Bibliotechu i na stacjach Polinki. Wyjaśnił, że urządzenia posiadają autonomiczne źródło energii, co pozwala na pracę nie krótszą niż trzy lata. Aby z nich skorzystać, wystarczy ściągnąć na smartfon lub tablet darmową aplikację Totupoint i mieć ją uruchomioną w trakcie poruszania się po kampusie.
„Od dłuższego czasu zwiększamy dostępność naszej uczelni i kampusu dla osób z niepełnosprawnościami. Dotyczy to nie tylko kwestii architektonicznych, czyli dostosowania budynków do ich potrzeb, lecz także dostępności informacyjnej. Chodzi przede wszystkim o to, żeby osoby odwiedzające Politechnikę Wrocławską mogły bez żadnych problemów sprawdzić, gdzie się znajdują, co jest w danym miejscu oferowane czy gdzie można uzyskać pomoc” – mówił kierownik Pracowni Tyfloinformatycznej PWr Marek Tankielun.
Jak wyjaśnił, gdy osoba zbliży się do znacznika, z zamontowanego w nim głośnika usłyszy informację o aktualnym położeniu np. wejściu na stołówkę czy na stację „Polinki”. „Dodatkowo w aplikacji mobilnej wyświetlają się rozbudowane opisy tekstowe dla osób głuchoniemych z informacjami o poruszaniu się po obiekcie, dostępności informacyjnej i architektonicznej” – powiedział Tankielun.
Aplikacja ma też zapisane numery telefoniczne m.in. do Biura Karier, obsługi stołówki czy Sekcji Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, co, w razie potrzeby, ułatwia wezwanie asysty. Gdy przechodzimy obok stołówki, aplikacja wyświetli także aktualne menu.
Aplikacja dostępna jest w języku polskim i angielskim. „Jest ona także bardzo prosta w użytkowaniu. Można ją oczywiście konfigurować według własnych potrzeb, ale standardowe ustawienia są dobrane tak, by od samego początku móc z niej korzystać bez najmniejszych problemów” – powiedział Tankielun.
Dodał, że w planach jest rozbudowa systemu, jednak – jak zaznaczył – najpierw jego twórcy chcą się dowiedzieć, jak rozwiązania zastosowane w aplikacji oceniają użytkownicy i jakich jeszcze oczekują treści. Czytaj dalej →

Źródło: MIiR/inf. pras.

Rusza pilotażowy program nisko oprocentowanych pożyczek na poprawę dostępności budynków dla seniorów, osób z niepełnosprawnościami i innych osób ze specjalnymi potrzebami. Minister Inwestycji i Rozwoju oraz prezes zarządu Banku Gospodarstwa Krajowego podpisali w poniedziałek umowę w tej sprawie.
Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju i BGK sfinansują likwidację barier architektonicznych w wielorodzinnych budynkach mieszkalnych i budynkach użyteczności publicznej w formie preferencyjnych, nisko oprocentowanych pożyczek z możliwością częściowego umorzenia. Pożyczki będą skierowane głównie do sektora publicznego (na przykład urzędów, szkół, przychodni) oraz spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych, ale będą mogły z nich skorzystać także szkoły wyższe, jednostki naukowe, instytucje kultury czy właściciele wielorodzinnych budynków mieszkalnych.
Budżet programu w 2019 roku, czyli w okresie pilotażu, wyniesie 4 miliony złotych. Pieniądze pochodzą ze spłat pożyczek unijnych udzielanych w latach 2007-2013.
„Dzisiejsza umowa to dopiero początek. Wkrótce kwota ta zwiększy się wielokrotnie. Zakładamy, że w ciągu najbliższych pięciu, sześciu lat tylko ze zwrotów środków europejskich będziemy dysponować prawie 120 milionami złotych” – zapowiada minister inwestycji i rozwoju Jerzy Kwieciński i dodaje, że zaproponowany instrument ma jednak charakter tymczasowy. „Ustawa o dostępności, która trafiła właśnie do Sejmu przewiduje uruchomienie Funduszu Dostępności. A to stworzy warunki dla uruchomienia kolejnych 320 milionów złotych z budżetu państwa w perspektywie 10 lat oraz około 400 milionów z Solidarnościowego Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych w tym samym czasie” – informuje Kwieciński.
Inwestycje poprawiające dostępność, na które będzie można przeznaczyć pieniądze, to na przykład windy w budynkach wielokondygnacyjnych, likwidacja zbędnych schodków, montaż uchwytów i poręczy oraz mechanizmy otwierania drzwi i okien. Ułatwią one życie tym wszystkim, którzy na co dzień mają trudności z poruszaniem się lub na przykład ze słuchem lub wzrokiem.
„Mniejsze bariery architektoniczne umożliwią wielu osobom większy udział w życiu swoich społeczności, a co za tym idzie większą samodzielność i więcej możliwości rozwoju. Finansując projekty infrastrukturalne: transportowe, drogowe czy mieszkaniowe myślimy przede wszystkim o ludziach, o tym, by poprawiała się jakość życia Polaków. Zwiększenie dostępności budynków i likwidacja barier architektonicznych doskonale wpisuje się w naszą misję wspierania rozwoju społecznego kraju” – mówi Beata Daszyńska-Muzyczka, prezes zarządu Banku Gospodarstwa Krajowego.
BGK przewiduje uruchomienie preferencyjnych pożyczek na jesieni 2019 roku. Program pożyczek jest częścią rządowego programu Dostępność Plus. Czytaj dalej →

Źródło: PAP/Centrum Prasowe

Dorosła osoba, która cierpi na różne dolegliwości, ale może pracować nie ma prawa do renty rodzinnej – orzekł Sąd Najwyższy. W uzasadnieniu czytamy, że „praca w warunkach chronionych nie jest przeszkodą dla uznania, że powód może pracować w warunkach zwykłych, o ile jest lekka”.
Lekko upośledzony umysłowo Marek K. w wieku 50 lat wystąpił do sądu o przyznanie renty rodzinnej po zmarłej matce. Sąd Okręgowy odmówił zaznaczając, że renta ta jest przyznawana członkom rodziny po śmierci osoby, która miała prawo do emerytury lub renty z niezdolności do pracy. Ale dorosła osoba, która się ubiega otrzymuje te rentę, jeśli: jest chora i niezdolna całkowicie do pracy albo do ukończenia nauki w szkole.
Sąd I instancji stwierdził, że w przypadku Marka K. nie zachodzą przesłanki z art. 65 i art. 67 ustawy o rentach i emeryturach z FUS, natomiast powód nie jest całkowicie niezdolny do pracy, co zostało potwierdzone przez biegłego.
Po oddaleniu roszczenia przez krakowski sąd apelacyjny pełnomocnik Marka K. złożył skargę kasacyjną. Zwrócił w niej uwagę na konieczność interpretacji art. 12 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, czyli odpowiedzi na pytanie, czy stwierdzenie zdolności do pracy w warunkach szkodliwych oznacza całkowita niezdolność do pracy w warunkach zwykłych.
Według Jolanty Charchuły z ZUS nie ma powodów do rozszerzającej interpretacji przepisów ustawy, a renta rodzinna powodowi się nie należy. Praca – zgodnie z opiniami lekarzy – pełnić może rolę terapeutyczną i jest jak najbardziej wskazana dla samopoczucia powoda.
Sąd Najwyższy w Izbie Pracy utrzymał wyrok sądu II instancji w mocy.
„Wykonywanie pracy chronionej nie stoi na przeszkodzie orzeczenia o całkowitej niezdolności – zauważył sędzia Maciej Pacuda. – Dwie instancje sądowe uznały, że powód nie jest całkowicie niezdolny do pracy i co więcej – biegli określili, jakie prace może wykonywać Marek K., np. lekkie prace fizyczne i lekkie prace biurowe” – dodał sąd.
Pełen tekst artykułu: Czytaj dalej →