Jak informuje CDC – agencja rządu federalnego Stanów Zjednoczonych wchodząca w skład Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej, na dzień 14 marca 2023 r. we współpracy ze stanowymi i lokalnymi departamentami zdrowia zidentyfikowała 68 pacjentów w 16 stanach, zakażonych rzadką, odporną na leki superbakterią. Patogen odkryto w kroplach do oczu, które zostały wycofane ze sprzedaży na terenie USA jeszcze w lutym tego roku.
Trzydziestu siedmiu pacjentów połączono z czterema klastrami placówek opieki zdrowotnej. Trzy osoby zmarły i było 8 doniesień o utracie wzroku i 4 doniesienia o wyłuszczeniu (chirurgicznym usunięciu gałki ocznej). Daty pobrania próbek to okres od maja 2022 r. do lutego 2023 r. Izolaty zidentyfikowano z posiewów klinicznych plwociny lub popłuczyn oskrzelowych (15), rogówki (17), moczu (10), innych niesterylnych źródeł (4) i krwi (2) , oraz z wymazów z odbytu (26) pobranych do nadzoru; u niektórych pacjentów próbki pobrano z więcej niż jednego miejsca anatomicznego.
Większość pacjentów zadeklarowała stosowanie sztucznych łez. Zgłoszono ponad dziesięć marek tego produktu, a niektórzy stosowali sztuczne łzy kilku różnych producentów. Najczęściej zgłaszaną marką była EzriCare Artificial Tears, niezawierający środków konserwujących produkt dostępny bez recepty w wielodawkowych butelkach. Był to jedyny powszechny produkt sztucznych łez zidentyfikowany w czterech klastrach placówek opieki zdrowotnej. Testy laboratoryjne przeprowadzone przez CDC wykazały obecność VIM-GES-CRPA w otwartych butelkach EzriCare z wielu partii; butelki te zebrano od pacjentów z infekcją oka i bez infekcji oraz z dwóch stanów. VIM-GES-CRPA odzyskany z otwartych produktów odpowiada szczepowi epidemii. Trwają testy nieotwartych butelek sztucznych łez EzriCare, aby pomóc w ocenie, czy podczas produkcji mogło dojść do zanieczyszczenia. Pacjenci i pracownicy służby zdrowia powinni natychmiast zaprzestać stosowania sztucznych łez EzriCare – ostrzega CDC. Czytaj dalej →

Towarzyszenie w wyjściu, powrocie oraz dojeździe np. do kina, teatru, muzeum, ośrodka sportowego, a także na rehabilitację i zajęcia terapeutyczne, pomoc w załatwianiu bieżących spraw urzędowych oraz w umawianiu wizyt u specjalistów, wsparcie w wykonywaniu czynności dnia codziennego (m.in. przygotowywanie posiłków oraz ich podawanie, pomoc w zakupach, pranie, prasowanie, drobne porządki w mieszkaniu)… To tylko część codziennych obowiązków i potrzeb, podczas których mieszkające w Łodzi osoby z niepełnosprawnościami mogą skorzystać ze wsparcia asystentów osobistych będących do dyspozycji w ramach programu „Asystent osobisty osoby niepełnosprawnej” – edycja 2023 realizowanego przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Łodzi.
Program będzie trwał do końca tego roku. Przez ten okres ze wsparcia w postaci asystenta osobistego będzie mogło skorzystać 75 niepełnosprawnych łodzian, w tym: 11 osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności lub równoważnym i niepełnosprawnościami sprzężonymi (przez niepełnosprawność sprzężoną rozumie się posiadanie orzeczenia ze wskazaniem co najmniej dwóch przyczyn niepełnosprawności), 32 osoby ze znacznym stopniem niepełnosprawności lub równoważnym, 22 osoby z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności lub równoważnym oraz 10 dzieci w wieku do 16 roku życia. Przyjmowanie wniosków właśnie się rozpoczęło i potrwa do wyczerpania miejsc. Osoba korzystająca ze wsparcia asystenta (bez względu na sytuację materialną) nie ponosi odpłatności za udział w programie.
– Program „Asystent osobisty osoby niepełnosprawnej” był realizowany w Łodzi z powodzeniem w ubiegłym roku – mówi Piotr Kowalski, p.o. dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Łodzi. – Wtedy z tej formy wsparcia skorzystało w sumie 138 osób z niepełnosprawnościami. Jeden z niewidomych uczestników poprzedniej edycji programu mógł spełnić – dzięki asyście – swoje marzenie i uczestniczyć w kursie nurkowania. Jedna z Pań korzystających ze wsparcia asystentki uporała się z kolei z żałobą po śmierci męża. Dzięki zaangażowaniu asystentki odzyskała radość i chęć życia. Nie mamy wątpliwości, że jest to program bardzo potrzebny, dlatego ponownie zawnioskowaliśmy o środki na jego realizację. Dodatkowo dzięki zaangażowaniu miejskich funduszy możemy przystąpić do realizacji programu już teraz, a nie dopiero po ich przekazaniu do Miasta Łódź przez Łódzki Urząd Wojewódzki.
W ramach ubiegłorocznej edycji programu zatrudniono w sumie 96 asystentów osobistych osoby niepełnosprawnej, a łączna liczba godzin zrealizowanego w ramach programu wsparcia to prawie 38 tys. W ubiegłym roku z programu korzystała m.in. Agata Ludwiczak z czterokończynowym paraliżem poruszająca się na wózku od 25 lat.
– Z moją asystentką bywałyśmy razem na koncertach, gotowałyśmy wspólnie w domu lub też chodziłyśmy zjeść coś na mieście, ale jeździłyśmy również na treningi i zawody – mówi Agata Ludwiczak. – Trenuję orientację precyzyjną, która polega na dokładnej interpretacji mapy oraz terenu. To dyscyplina zarówno dla osób z niepełnosprawnościami, jak i osób w pełni sprawnych. Asystentka pomagała mi także w takim zwykłym, codziennym funkcjonowaniu, czyli m.in. w tym, by się ubrać i umyć. Każda z form pomocy asystentki była dla mnie bezcenna, dlatego i w tym roku będę na pewno aplikować o wsparcie asystenta osobistego.
Dla Katarzyny Jaśkowiak, mamy 16-letniej Weroniki z czterokończynowym porażeniem mózgowym, pomoc ze strony asystenta osobistego dla Jej córki była także nieoceniona.
– Weronika bywała wraz z asystentką na przykład w kinie i na basenie – mówi Katarzyna Jaśkowiak. – Asystentka była takim towarzyszem dnia codziennego dla Weroniki pomagającym również podczas Jej kąpieli czy w Jej karmieniu. Dzięki temu córka mogła nie być już całkowicie zależna ode mnie i od mojego męża, a swojego taty. Jeśli osoba z niepełnosprawnością ma jakiekolwiek wątpliwości, czy skorzystać ze wsparcia w ramach programu, to powinna się ich jak najszybciej pozbyć i zgłosić chęć udziału w tegorocznej edycji. My zrobimy tak na pewno ponownie.
Zainteresowani w tym roku udziałem w programie łodzianie mogą liczyć na wsparcie asystenta osobistego, którego wskażą samodzielnie. Liczba przyznanych godzin pomocy ze strony asystenta osobistego będzie ustalana indywidualnie w zależności od zgłaszanych potrzeb uczestnika, przy czym ich limit w przypadku osoby posiadającej orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności to 720 godzin rocznie (840 godzin rocznie w przypadku znacznego stopnia niepełnosprawności z niepełnosprawnością sprzężoną). Z kolei dla niepełnosprawnych posiadających orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności oraz dzieci do 16 roku życia z orzeczeniem niepełnosprawności limit ten wynosi 360 godzin rocznie (480 godzin rocznie w przypadku umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z niepełnosprawnością sprzężoną).
By zgłosić się do programu osoba z niepełnosprawnością powinna wypełnić kartę zgłoszenia oraz dołączyć do niej kserokopię aktualnego orzeczenia o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności albo orzeczenia równoważnego oraz oświadczenie uczestnika programu dotyczące wskazania asystenta osobistego. Wszystkie niezbędne formularze do wypełnienia są dostępne na stronie internetowej MOPS w Łodzi: www.mops.lodz.pl, w zakładce: Program „Asystent osobisty osoby niepełnosprawnej – edycja 2023”.
Wypełnione druki należy dostarczyć do łódzkiego MOPS: Czytaj dalej →

AMD, czyli zwyrodnienie plamki związane z wiekiem, dotyka w Polsce ponad miliona pacjentów. Ciężka, wysiękowa postać tej choroby (nAMD) może prowadzić do szybkiej i całkowitej utraty wzroku. U wielu pacjentów choroba jest rozpoznawana zbyt późno, m.in. z tego względu, że Polacy nie mają w zwyczaju regularnego badania wzroku. Dlatego też chorzy są narażeni na stopniową utratę wzroku, mimo że w ramach programu lekowego chorzy mają dostęp do nowoczesnych terapii, a leczenie schorzeń siatkówki jest w Polsce na wysokim, światowym poziomie. – Zabiegamy o nowe leki, które przekładają się na rzadszą potrzebę poddawania się zastrzykom, ponieważ to jest wielka ulga dla pacjenta, ale również dla systemu – wskazuje Małgorzata Pacholec, prezes Stowarzyszenia Retina AMD Polska.
– Choroby siatkówki to wrażliwy i newralgiczny obszar działania okulistyki, ponieważ od wielu lat wiemy, że ich leczenie to jest wyścig z czasem. Dlatego w tej chwili ustawiamy system tak, żeby to było pilne wskazanie do diagnostyki i leczenia, szczególnie w kontekście schorzeń plamki, które dotykają naprawdę bardzo wielu pacjentów – mówi agencji Newseria Biznes prof. dr hab. n. med. Robert Rejdak, prezes Stowarzyszenia Chirurgów Okulistów Polskich.
Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem (AMD) w krajach rozwiniętych jest pierwszą przyczyną utraty wzroku u osób powyżej 60. roku życia. Jest chorobą przewlekłą i nieuleczalną. Może przyjąć postać suchą lub wysiękową (neowaskularną, nAMD), która ma zdecydowanie cięższy i gwałtowniejszy przebieg.
– Jeszcze w 2016 roku pacjenci chorujący na tę poważną chorobę, która prowadzi do utraty widzenia, nie mieli w Polsce dostępu do bezpłatnego leczenia. Ci, którzy mieli pieniądze, mogli leczyć się sami, a ci, którzy ich nie mieli, niestety tracili wzrok. W 2016 roku udało się jednak wprowadzić w Polsce program lekowy, który zapewnił bezpłatne leczenie o wysokim standardzie. Teraz, po siedmiu latach jego obowiązywania, chcieliśmy ponownie się przyjrzeć, jak wygląda ścieżka pacjenta. Okazuje się, że mamy dobre leczenie, mamy prawie 200 placówek, w których Polacy mogą się leczyć, ale pomimo tych dobrych podstaw prawie 2/3 pacjentów wciąż nie ma dostępu albo nie podejmuje leczenia, a więc stopniowo traci wzrok – mówi Małgorzata Pacholec, prezes Stowarzyszenia Retina AMD Polska.
Szacuje się, że w Polsce jest nawet 1,2–1,9 mln pacjentów z AMD, w tym ok. 140 tys. z wysiękową postacią tej choroby, a w każdym roku przybywa ok. 14 tys. nowych. Wśród czynników ryzyka wymienia się m.in. wiek (powyżej 50. roku życia) i płeć (częściej chorują kobiety), wcześniejsze przypadki tej choroby w rodzinie, niezdrowy styl życia związany z paleniem tytoniu, brakiem aktywności fizycznej oraz nadciśnienie.
– W Polsce coraz więcej ludzi rozpoznaje skrót AMD, ale sama rozpoznawalność to wciąż jeszcze za mało. Ciągle trudno jest się dostać do okulisty, a Polacy nie mają nawyku regularnego badania wzroku, jak chociażby w przypadku przeglądów stomatologicznych. Tak być powinno, bo wzrok nie jest dany raz na zawsze i trzeba go badać, ponieważ w trakcie naszego dorosłego życia mogą pojawić się różne choroby – mówi ekspertka.
Według danych, które przytacza Stowarzyszenie Retina AMD Polska, ok. 30 proc. Polaków nigdy nie było u okulisty. Tymczasem ocenę czynności centralnej części siatkówki, czyli plamki, umożliwia bardzo prosty i szybki tzw. test Amslera, który okulista lub nawet lekarz rodzinny powinien proponować każdemu pacjentowi po 50. roku życia. Taki test można nawet zrobić samodzielnie w domu.
Czas w przypadku AMD ma bardzo istotne znaczenie, ponieważ szybka diagnoza umożliwia wczesne wdrożenie leczenia i zahamowanie postępu choroby, żeby utrata wzroku była jak najmniejsza. AMD i jej cięższa, wysiękowa postać to choroba asymetryczna, co oznacza, że zaczyna się w jednym oku. Drugie widzi dobrze, dlatego pacjenci przez długi czas nie wiedzą, że tracą wzrok. Na ogół przypadkowo, np. przy przecieraniu oczu podczas oglądania telewizji, zauważają, że pojawił się problem, ale i tak często go bagatelizują, a potem diagnozę dodatkowo opóźniają długie kolejki do okulistów.
– Jeśli czekamy zbyt długo i choroba jest leczona zbyt późno, to zmiany chorobowe się utrwalają i dochodzi do różnego rodzaju degeneracji warstw siatkówki – mówi prof. Robert Rejdak.
– Brakuje dostępu do wczesnej diagnostyki, do okulistów. Musimy poprawić w Polsce ten dostęp, aby on we wszystkich regionach był jak najszybszy, żeby to nie było pół roku czekania i więcej, ponieważ AMD wymaga bardzo szybkiej interwencji, najlepiej w ciągu miesiąca od diagnozy – dodaje Małgorzata Pacholec.
Jak pokazuje raport opracowany przez Retina AMD Polska („nAMD – ścieżka pacjenta od diagnozy do leczenia”), który powstał m.in. na podstawie badań ankietowych wśród pacjentów i lekarzy, dla chorych na AMD postępująca utrata wzroku – utrata ostrości widzenia i zniekształcenie obrazu aż do całkowitej ślepoty – oznacza pogorszenie jakości życia, często też konieczność rezygnacji z pracy zawodowej i stopniowe uzależnienie się od opiekunów. Chorzy mają trudność z prowadzeniem samochodu, czytaniem, a nawet rozpoznawaniem twarzy i wykonywaniem prostych, codziennych czynności.
W tej chwili nie ma leczenia przyczynowego. Jest natomiast leczenie objawowe, które skupia się na ograniczeniu aktywności choroby i długoterminowej poprawie ostrości wzroku, a leki są coraz nowocześniejsze. Eksperci podkreślają, że polscy pacjenci mają do nich dostęp, a leczenie AMD i nAMD jest w Polsce na bardzo wysokim poziomie, zgodne ze światowymi standardami i ciągle poszerzane o nowe terapie.
– Obecnie mamy już do dyspozycji bardzo skuteczne leczenie, które może przynieść pacjentom naprawdę wiele korzyści. Pod warunkiem że zostanie zastosowane odpowiednio wcześnie – podkreśla  prezes Stowarzyszenia Chirurgów Okulistów Polskich. – Terapie obejmują w tej chwili zastosowanie takich grup leków jak preparaty anty-VEGF czy sterydy. Te wszystkie środki terapeutyczne podaje się do ciała szklistego w różnych schematach, które ulegają modyfikacjom w świetle osiągnięć okulistyki i nowych badań.
W Polsce obowiązuje program lekowy B.70 dla pacjentów z chorobami siatkówki, w tym nAMD z wykorzystaniem doszklistkowych iniekcji inhibitorami anty-VEGF. Częstotliwość podawania poszczególnych leków oraz wykonywania badań kontrolnych jest szczegółowo opisana w programie i uzależniona od aktywności choroby. W jej leczeniu od niedawna wykorzystuje się także terapię o podwójnym mechanizmie działania, łączącą inhibitor anty-VEGF i angiopoetynę typu 2, ale ten lek jak na razie jest jeszcze poza programem lekowym.
– Cały czas prowadzone są prace nad nowymi preparatami czy nowymi postaciami leków, które już w tej chwili są na rynku – mówi prof. Robert Rejdak. – Przyświeca nam też taka strategia, żeby w procesie leczenia móc wydłużać przerwy między iniekcjami. Jeszcze kilka lat temu podawaliśmy preparaty anty-VEGF co miesiąc, potem co dwa miesiące, natomiast w tej chwili trend jest taki, żeby w sposób bezpieczny i kontrolowany wydłużać te interwały nawet do czterech miesięcy.
– Zabiegamy o nowe leki, które przekładają się na rzadszą potrzebę poddawania się zastrzykom, ponieważ to jest wielka ulga dla pacjenta, ale również dla systemu – dodaje Małgorzata Pacholec.
Z inicjatywy Retina AMD Polska oraz Instytutu Praw Pacjenta i Edukacji Zdrowotnej w marcu tego roku wystartowała kampania Zachowaj Wzrok. Jej ideą jest szeroka edukacja na temat chorób siatkówki takich jak zwyrodnienie plamki (AMD) i cukrzycowy obrzęk plamki (DME), które mogą powodować utratę wzroku. Celem kampanii jest uwrażliwianie na temat chorób siatkówki oraz promocja profilaktyki. W jej ramach została uruchomiona strona www.zachowajwzrok.pl, gdzie zgromadzone są informacje m.in. o ośrodkach specjalizujących się w Polsce w leczeniu chorób siatkówki, materiały dotyczące pomocy chorym oraz szybkie testy diagnostyczne. Prowadzone są również warsztaty edukacyjne dla pacjentów i ich rodzin oraz spotkania edukacyjne z ekspertami. Czytaj dalej →

Firmy, które budują różnorodne zespoły, mogą zyskać przewagę konkurencyjną na rynku pracy. To szczególnie ważna wartość dla pokolenia Z, które coraz wyraźniej dochodzi do głosu, a jego przedstawiciele dyktują globalne trendy w zatrudnianiu.  Wedel wspólnie z Fundacją Aktywizacja w ramach programu „CzekoSprawni” przygotowały kolejną część edukacyjnego cyklu wideo, w którym prezentują porady dla pracodawców chcących otworzyć się na rekrutację OzN i wskazują, jakie zalety niesie organizacji ich zatrudnianie.
Eksperci Great Place to Work® szacują, że do 2028 r. 58% globalnej kadry stanowić będą przedstawiciele pokolenia Z. Natomiast z badania Deloitte wynika, że aż 92% wchodzących na rynek zawodowy młodych ludzi wybrałoby pracodawcę, który dba o różnorodność i włączającą kulturę organizacyjną. W odpowiedzi na tę potrzebę, Wedel wraz z Fundacją Aktywizacja przygotował kolejną już (po serii dla kandydatów) odsłonę nagrań, tym razem ze wskazówkami dla pracodawców.
Ekspertki z obu organizacji dzielą się poradami dotyczącymi m.in. przygotowania procesu rekrutacji i zatrudnienia z uwzględnieniem potrzeb pracownika z niepełnosprawnością, a także opowiadają o szansach, jakie to działanie przynosi. Czytaj dalej →

Projekt ustawy wprowadzającej nowe świadczenie wspierające dla osób niepełnosprawnych został w środę skierowany pod obrady Rady Ministrów. Projekt przewiduje również możliwość dorabiania przez opiekunów do świadczenia pielęgnacyjnego. Czytaj dalej →

Zakład Ubezpieczeń Społecznych podjął decyzję o wcześniejszej wypłacie trzynastych emerytur. Dzięki temu świadczenia roznoszone przez listonoszy Poczty Polskiej trafią do odbiorców w całym kraju szybciej.
Pierwsza wypłata będzie dokonana 31 marca z uwagi na to, że 1 kwietnia wypada w sobotę. Ostatni termin przypada na 25 kwietnia. Wcześniejsza wypłata obejmie również te osoby, które otrzymują świadczenie do 10. dnia miesiąca. Listonosze dostarczą środki jeszcze przed Wielkanocą.
Dodatkowe świadczenia trafią za pośrednictwem Poczty Polskiej do 2 mln Polaków. Wszystkie przekazy pieniężne z ZUS powinny trafić do emerytów do 25 kwietnia. Czytaj dalej →

Autor: Klaudia Torchała

Od 17 marca br. osoba, którą lekarz wyśle na leczenie uzdrowiskowe lub rehabilitację uzdrowiskową otrzyma elektroniczny dokument. To rozwiązanie pozwoli śledzić na jakim etapie przetwarzania jest dokument za pośrednictwem Internetowego Konta Pacjenta – wyjaśnia Piotr Olewiński, dyrektor departamentu komunikacji Centrum e-Zdrowie.
Tak naprawdę od stycznia 2021 roku e-skierowania zaczęły funkcjonować w ochronie zdrowia. Wystawiano je pacjentom w tej formie do szpitala, lekarza specjalisty, na badanie lub na przykład  szczepienie, a od listopada 2021 roku także na rehabilitację.  Od piątku dołączono też do tego koszyka elektroniczny dokument na wyjazd  do sanatorium.
– E-skierowanie do sanatorium to dokument, którego, w odróżnieniu od papierowej wersji, nie da się zgubić. W każdej chwili ma się do niego dostęp na Internetowym Koncie Pacjenta (IKP) – bezpłatnej aplikacji Ministerstwa Zdrowia, dostępnej na stronie pacjent.gov.pl. Można znaleźć tam także historię poprzednich e-skierowań, a rodzicowi umożliwiono śledzenie historii leczenia dzieci. Cyfryzacja dokumentu sprawia także, że nie trzeba już przesyłać go do NFZ i pilnować, by zmieścić się w terminie 30 dni – zaznaczył dyrektor CeZ. Czytaj dalej →

Najważniejsze cele projektu „Zobaczyć muzykę” to zapewnienie dostępności kultury dla wszystkich członków społeczeństwa i przekroczenie granicy tradycyjnej recepcji utworów muzycznych. Podczas cyklu 6 koncertów-niespodzianek, wygaszając na chwilę wzrok, w nieprzeniknionych ciemnościach przebudzimy z głębokiego snu nie tylko pozostałe zmysły, ale również ukryte warstwy artystycznej wrażliwości odbiorców, co umożliwi bezgraniczne czucie muzyki. Cała otaczająca nas rzeczywistość: dziwy fauny i flory, piękno i groza zachodzących w naturze przemian, dramatyzm ludzkich losów, zróżnicowanie kulturowe globu i nieprzeniknione tajemnice Wszechświata odsłonią swoją drugą, niewidoczną dla oka, skrywającą się w feerii dźwięków stronę. Projekt umożliwi wejście w osobisty kontakt z utworami najwybitniejszych przedstawicieli sceny muzycznej, które z pewnością wzbudzą zachwyt nie tylko swoim uniwersalnym geniuszem, ale również intymnymi możliwościami odbioru poszczególnych dzieł przez słuchaczy.
Projekt realizowany będzie od 24.03.
2023 r. do 22.05.2023 i obejmie sześć koncertów, które odbędą się na salach koncertowych
Centrum Kulturalno-Kongresowego Jordanki w Toruniu.
Utwory, które będzie można usłyszeć podczas poszczególnych wydarzeń są niezwykle zróżnicowane, ukazując często zupełnie odmienne względem siebie, lecz zarazem bliskie ludzkiemu przeżyciu skrawki codzienności. Naszą podróż rozpoczniemy od motywów przyrodniczych, a zaproponowany wybór słynnych utworów z pewnością zachwyci odbiorców bogactwem życia zamieszkującego lasy, łąki i rzeki. W tych wielkich dziełach publiczność odkryje nie tylko zróżnicowanie form istnienia, ale również pogrąży się w kontemplacji muzycznego pejzażu tkwiącego w jej własnym wnętrzu. Drugie spotkanie poświęcimy zagadkowości zachodzących w naturze cyklów i przemian – czasami budzących ogólny zachwyt swoim pięknem, innym razem przerażających niszczycielską siłą rozgniewanego żywiołu. Trzecie spotkanie, koncert kameralny, będzie niepowtarzalną okazją do wsłuchania się w nigdy niemilknącą muzykę Wszechświata i pogłębionego spojrzenia w tonącą w strugach księżycowego światła noc. Podczas kolejnego koncertu wprowadzające zróżnicowanie kontekstów społeczno-kulturowych i oddające niepowtarzalną atmosferę wielu zaskakujących, często bardzo egzotycznych miejsc. Inne spotkanie natomiast skupi się na próbie odkrycia tajemnicy cudów codzienności, koncentrując się na ich niepowtarzalnym, a zarazem tak bardzo ulotnym pięknie. Ostatni koncert stanie się hołdem złożonym jednemu z najwybitniejszych polskich kompozytorów w historii, co z pewnością zachęci słuchaczy do wspólnego odkrywania narodowej spuścizny. Czytaj dalej →

Współczynnik aktywności zawodowej osób z niepełnosprawnościami dziś wynosi ok. 30 proc., co oznacza, że niecała jedna trzecia tej grupy w wieku produkcyjnym podejmuje pracę. Zgodnie z rządową strategią ten odsetek ma wzrosnąć w ciągu kilku najbliższych lat do 45 proc. Chociaż sytuacja w ostatnich latach znacznie się poprawiła, wciąż jest dużo do zrobienia, jeśli chodzi o aktywizację zawodową tej grupy społeczeństwa. Chodzi nie tylko o zmianę regulacji dotyczących np. systemu orzekania o niepełnosprawności czy dopłat do zatrudniania osób z niepełnosprawnościami, lecz także o edukację samych zainteresowanych i ich opiekunów, jak i pracodawców oraz pracowników, że niepełnosprawność nie jest przeciwwskazaniem do pracy.
– Przeglądając ogłoszenia o pracę, możemy zauważyć jedną zasadę, że oferty dla osób niepełnosprawnych są bardzo szczególne, np. tylko dla osób na produkcję, do sprzątania, ochrony, utrzymania porządku. Nie ma ofert dla osób niepełnosprawnych do biura na stanowisko informatyka, a znam osoby, które rewelacyjnie na takich stanowiskach się sprawdzą – mówi agencji Newseria Biznes Karolina Segiet, dyrektorka Fundacji Wspierania Zatrudnienia Osób Niepełnosprawnych, prezeska Fundacji Możesz Móc.
Według danych Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej w Polsce jest ok. 3,1 mln osób z niepełnosprawnościami, które – zgodnie z definicją prawną – ukończyły 16 lat i mają orzeczenie o niepełnosprawności. W tej liczbie blisko 1,7 mln to osoby w wieku produkcyjnym (7,7 proc. ludności Polski w tym wieku). Statystyki dotyczące zatrudnienia i aktywności zawodowej w tej grupie od lat sukcesywnie rosną, choć – jak przyznaje MRIPS – sytuacja wciąż nie jest idealna. W tej chwili aktywna zawodowo jest średnio co trzecia osoba z niepełnosprawnością w wieku produkcyjnym.
– To bardzo się zmieniło w ciągu ostatnich 10–15 lat. Niepełnosprawni odnajdują się na rynku pracy, znajdują się przedsiębiorcy, którzy chętnie zatrudnią osobę niepełnosprawną – mówi Karolina Segiet. – Ale też musimy patrzeć z tego punktu, czy przedsiębiorca zatrudnia dlatego, że chce zatrudnić osobę niepełnosprawną, czy chce pozyskać dofinansowania związane z zatrudnieniem takiej osoby. Niestety bardzo często się zdarza, że pracodawcy zatrudniają tylko po to, aby otrzymać korzyści z tym związane, nie patrzą na tę osobę jak na pełnowartościowego człowieka, który może się realizować zawodowo, społecznie, ekonomicznie.
Z drugiej strony sami pracodawcy mają też problem z przepisami, które nieustannie się zmieniają, a ich funkcjonowanie latami nie jest weryfikowane.
– To powoduje sytuacje, w których pracodawcy zastanawiają się, czy dalej być odpowiedzialnym społecznie i te osoby zatrudniać, czy też nie. Chcieliby, żeby one pracowały w odpowiednich warunkach, a nie zawsze mogą je spełnić. Od wielu lat nie zmieniły się również przepisy dotyczące np. dofinansowania wynagrodzeń osoby z niepełnosprawnością i to też jest bardzo poważny argument, bo jeśli chcemy zatrudniać takie osoby, to musimy spełnić ich oczekiwania w warunkach pracy. A tam są przewidziane duże obostrzenia – wyjaśnia Barbara Pokorny, przewodnicząca Rady Krajowej Polskiej Organizacji Pracodawców Osób Niepełnosprawnych.
Jak podkreśla, jedną z największych barier, które hamują wzrost aktywności zawodowej osób z niepełnosprawnościami, pozostaje m.in. archaiczny system orzekania o niepełnosprawności.
– W centrach, gdzie przyznaje się grupę inwalidzką, na przestrzeni lat zbyt wiele się nie zmieniło. Gdybyśmy podeszli do tego inaczej, mniej tradycyjnie, wiele mogłoby się poprawić – mówi Barbara Pokorny. – Gdyby na wskazaniu osoby z niepełnosprawnością, która przychodzi do pracodawcy, było napisane, czego dokładnie ta osoba definitywnie robić nie może, a na co można jej pozwolić, to wówczas mielibyśmy większe możliwości, aby odpowiednio przystosować taką osobę do miejsca pracy. W tej chwili jest to problem. Na zaświadczeniach o niepełnosprawności jest napisane, że np. dana osoba może pracować tylko w zakładzie pracy chronionej albo w specjalnych warunkach. Pracodawcom to zbyt wiele nie mówi. Chyba że sam zrobi wywiad z takim potencjalnym pracownikiem i sam się dowie, do jakich czynności ma przeciwwskazania i czy może wykonywać dany zawód.
Zdaniem Karoliny Segiet stanowiska pracy oferowane osobom z niepełnosprawnościami nie zawsze są dostosowane do ich potrzeb i możliwości. Problemem jest tu nie tylko kwestia finansów, lecz również świadomości na ten temat. Dlatego potrzebne są inicjatywy, które pokażą pracodawcom, że osoby z niepełnosprawnościami mogą być pełnowartościowymi pracownikami, w dodatku bardzo zmotywowanymi do pracy. Taka świadomość jest konieczna również z tego względu, że pracodawca, który zdecyduje się powierzyć stanowisko osobie z niepełnosprawnością, musi także przygotować resztę zespołu na współpracę z nią.
– Jeżeli zatrudniamy osobę niewidomą, musimy ją wdrożyć w system firmy, zrobić orientację przestrzenną zakładu, czyli pokazać, przeszkolić tego pracownika, jak poruszać się po zakładzie, żeby on stał się samodzielny i nie czuł się gorszy od pełnosprawnych pracowników. I to samo powinniśmy zrobić w drugą stronę, pracowników pełnosprawnych przygotować na to i przeszkolić, że przyjdzie osoba niepełnosprawna, że musimy jej pomóc dostosować się do warunków pracy, pokazać jej, jak można pracować, i przede wszystkim wprowadzić empatię, bo niestety jej często brakuje – mówi dyrektorka Fundacji Wspierania Zatrudnienia Osób Niepełnosprawnych.
Ekspertka przyznaje, że praca nad świadomością powinna być wykonana także po drugiej stronie, czyli wśród osób z niepełnosprawnościami oraz ich rodzin i opiekunów. Często bowiem bariera przed aktywnością zawodową tkwi w ich przekonaniu, że „się nie da”. Dużą rolę mogą tu odgrywać doradcy zawodowi i trenerzy pracy.
– Bardzo często w swoim doświadczeniu zawodowym spotykałam się z taką odpowiedzią rodziców czy opiekunów osób niepełnosprawnych: „on może pracować, przecież ma w orzeczeniu niepełnosprawność, z której wynika, że nie może podjąć pracy, bo wymaga tego orzeczenie”. Nie, to, co jest napisane w orzeczeniu, nie zawsze jest równe z tym, czy on może podjąć pracę. Także bardzo często spotykałam się z sytuacją, że rodzice obawiali się, że dana osoba straci rentę, jak podejmie pracę. Osoby są niedoedukowane, jakie są teraz modele i możliwości dla osób niepełnosprawnych, więc rozpoczęłabym od edukacji rodziców i opiekunów – mówi Karolina Segiet. – Osoby niepełnosprawne bardzo często są zamknięte w sobie, nie potrafią spojrzeć na to, że posiadają ogromną wiedzę i kwalifikacje do tego, aby realizować się zawodowo. I tu jest praca dla trenera pracy, żeby pokazać tej osobie, że jej kwalifikacje, doświadczenie, które zdobyła w szkole, w zakładach aktywności zawodowej, w warsztatach terapii zajęciowej, dają możliwość do tego, aby teraz wyszła na otwarty rynek pracy.
Według danych Biura Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych w 2019 roku współczynnik aktywności zawodowej wśród tych osób w wieku produkcyjnym wzrósł o 0,5 pkt proc. r/r (i o 2,9 pkt proc. w stosunku do 2015 roku) i uplasował się na poziomie 28,8 proc. Wskaźnik zatrudnienia wzrósł w tym samym czasie o 0,6 pkt proc., do poziomu 26,8 proc. Natomiast poziom bezrobocia wśród osób niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym pozostał na niezmienionym poziomie – 7,2 proc.
Na początku 2021 roku rząd przyjął „Strategię na rzecz Osób z Niepełnosprawnościami na lata 2021–2030”, która ma na celu ich szersze włączenie w życie społeczne i zawodowe. Dokument zakłada m.in. zwiększenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym do 40 proc. oraz wzrost współczynnika ich aktywności zawodowej do 45 proc. do 2030 roku. W tym samym czasie planowane jest także podniesienie poziomu zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami na otwartym rynku pracy z niecałych 67 do 75 proc. Czytaj dalej →

Ruszyła kampania społeczna #LoteriaProcenta promująca postawę darczyńcy. Podatnik, który przekazał w rozliczeniu rocznym PIT 1,5% podatku na rzecz naszej Fundacji, może zarejestrować się na stronie loteriaprocenta.pl i wziąć udział w losowaniu atrakcyjnych nagród.
Z danych Ministerstwa Finansów wynika, że przy rozliczaniu PIT w 2021 r. aż 15,3 mln podatników przekazało swój 1,5% PIT. Blisko 9 tysięcy fundacji i stowarzyszeń otrzymało około 970 mln zł. Czytaj dalej →