Kostka Rubika to zabawka chyba wszystkim znana. A jeśli nie znana, to raczej każdy o niej słyszał. A czy wiecie, że ten gadżet wymyślił Węgier. Nazywał się Ernő Rubik. Urodził się 13 lipca 1944 roku w Budapeszcie i był architektem i rzeźbiarzem.
Ukończył studia na kierunku architektura na Politechnice w Budapeszcie (Műszaki Egyetem) w 1967 i pozostał na uczelni na studiach podyplomowych z rzeźbiarstwa. W latach 1971–1975 pracował jako architekt. Całe swoje dotychczasowe życie spędził na Węgrzech.
We wczesnych latach 80. XX wieku został redaktorem magazynu …És játék, poświęconego grom i układankom. W 1983 założył Rubik Stúdió, gdzie projektował meble i gry. W 1987 został profesorem na stałym etacie, a w 1990 prezesem Węgierskiej Akademii Inżynierskiej (Magyar Mérnöki Akadémia), gdzie stworzył organizację International Rubik Foundation, wspierającą szczególnie utalentowanych młodych inżynierów i projektantów.
Więcej opowie Wam Jarek „Pogwarek” Zajączkowski.
Autor: Fundacja Mir
Maląg: świadczenie wspierające to historyczna zmiana w systemie wsparcia osób z niepełnosprawnościami
„Ustawa jaką wypracowaliśmy to historyczna zmiana w systemie wsparcia osób z niepełnosprawnościami. O sile Państwa świadczy troska o tych najsłabszych. Rząd Zjednoczonej Prawicy robi wszystko, aby osoby niepełnosprawne i ich opiekunowie mieli prawo do godnego i niezależnego życia” – powiedziała w piątek w Sejmie minister rodziny i polityki społecznej Marlena Maląg.
W piątek odbyło się pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy, który wprowadza zupełnie nową formę wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami. Świadczenie wspierające ma wynosić od 50 proc. do 200 proc. renty socjalnej. Ustawa wejdzie w życie 1 stycznia 2024 roku. Świadczenie obejmie około pół miliona osób.
„Gawędy Świętokrzyskie”. Boki straśnie gryzo
Autor: Lech Łysak
Kiedy bełem takim małym smykiem to matka kozała mi posac krowy w casie wakacyji, a dlo urozmajcenio to kozała pilnować krowy i gesi. Rano wyganiołem na pole krowy i musiołem je paśc ze trzy i pół godziny po drodze i granickach. Jak jus napasem te krowy to dopiero mugem zjesc śniodanie, a potym trza beło wygnac gesi na łoke koło rzeki i znowu paśc te ciorty. Tak mijoł dziń za dniem, a jo nie pobawiełem się z kolegami.
Jednego wiecora usłysołem jak to przed wojnom niemieckom do gminy, gdzie beła skoła przyjechoł na kuniu pon dziedzic. Jeden chłopok chcioł przejechać sie na kobele w siodle.
– Panie dziedzicu! Mogę przejechac się na pana kuniu? – pytoł chłopok – jo jescek nigdy nie jezdzołem na kuniu wierzchem w siodle. Prose bardzo pana.
– Jak spadnies z kunia to mozes się potłuc – powiedzioł dziedzic – skoro chces to siadoj na kobełe i pojezdzoj se ksynke tu po łokach.
Chłopok skoceł na kobełe, a wujt Wojtek Kaleta wrazieł kobele pokrzywe pod łogun. Śkapsko zaceno skokac i wariowac po łoce. Dziedzic jus wyjon braulin i mioł zaszczelic kobełe ino boł się żeby nieposzczelic dziecka, a chłopok dobrze się trzymoł w siodle – tak jakby zawse jezdzoł na kuniu wierzchem. Jak pokrzywa wypadła spod łoguna to kobeła się uspokojeła.
– No to sprubójemy cy na krowach tys tak będzie się dzioło? – powiedziołem som do siebie. Na drugi dziń wyprubowołem pomysła i jak słońce zaceno przypiekac to urwołem pokrzywe i wraziełem jo nojsilniejsy krowie pod łogun, a ta zacena przyciskac łogunem pokrzywe i golneła cympredzy do domu.
Dobrze się stało i zacym się łozrjżołem to krowy jus beły prawie w domu, to jo upaprołem się w grzopkach – zeto krowy mnie przewaleły i uciekły, bo się zagzieły jak boki zaceny gryśc. Za stodołom beło łogrodzenie na gesi takie nieduze (tak do kolon) i krowy żeby przeleśc na podwurze przeskoceły przez ten płotek. Krowy wpadły do łobory.
Mama uwiozała krowiny w łoborze i zoboceła mnie zapłakanego
– Mama bo te boki bardzo mocno gryzo – zolełem się z płacem – i krowy zagzieły się, a mnie łobaleły w rolo i ciogneły powrozem za rece.
– No cichoj niepłac – pociesała matka – jo rozumiem jak jest goroco i jak te boki gryzo to i krowy się bedo gzieły!.
Dobro nasa! – pomyślołem – jak się ros udało to tak zawdy będziemy robieli, a matka się nie pozno. Tak udawało mi się kilkanaście razy, ale co dobre to musi się skuńcyć. Skod mugem przewidzić, ze dziadek będzie jechoł z samego rana łobrodlać zimioki?. Ze jak wyjedzie na pole to nie postawi zagrody przed gesiami?. Nieświadomy niceguj urwołem dorodne pokrzywy zogawki (te drobne pokrzywy
z małemi liściami) i wraziełem krowie kuniowi tak nazywołem te nojsilniejso krowe pocym przycisnołem te pokrzywe krowinym łogunem do zadu, a krowadali zacena przyciskać pokrzywe so dupiny i cympredzy uciekła do domu.
Jo jak zawse upaprany z płacem przysedem do domu. Cympredzy zaconem się zolić jakto te ciorty boki straśnie gryzły krowy chtóre zagzieły się. Matka tego dnia jak nigdy jesce bardzi uzoleła się nademnom i przytuleła mnie do siebie.
– Rozumiem ciebie synku Pasibubo – powiedziała matka – ze te boki gryzo – i tuli mnie do siebie coros bardzij, a reka łopsuwała się nizy i nizy es do moich majtek. Letko łotchyleła te majtcyny i drugom rekom wrazieła mi te pokrzywe w moje majtcyny. Przyklepneła pokrzywe żeby dobrze się rozłozeła na moi dupinie i tak równo pokosały tys i mnie te boki …
Jak straśnie kosały te ciorty i jak bolała mnie moja telizna. A te boki tak mocno kosały ze jescek do dnia dzisiejsego je cuje, a mineło wiecy anizeli tszydzieści lot.
„Pogwarki Jarka”. Dowód osobisty
W kolejnym odcinku cyklu satyrycznego, Jarek „Pogwarek” Zajączkowski opowie, jak duże znaczenie dla młodych ludzi miał kilkanaście / kilkadziesiąt lat temu dowód osobisty i jakie dzięki jego posiadaniu uzyskiwało się przywileje.
Brak kontroli i opóźnienia w realizacji Programu Asystent osobisty osoby niepełnosprawnej
W latach 2019-2021 Minister Rodziny i Polityki Społecznej z opóźnieniem ogłaszał Program dotyczący usług asystenta osób niepełnosprawnych. Umowy na realizację wsparcia były zawierane po terminie. Zdarzało się, że osoby niepełnosprawne musiały czekać pół roku na przyznanie pomocy. Oznacza to, że usług asystencji osobistej nie świadczono w sposób ciągły. Głównie z powodu opóźnień gminy i powiaty nie wykorzystały w pełni ani środków otrzymanych na ten cel, ani godzin wsparcia dla uczestników Programu. Nie objęły też pomocą planowanej liczby osób niepełnosprawnych. Problemem był też brak nadzoru na poziomie ministerialnym i wojewódzkim. Sytuację pogarszała niewiedza samorządów na temat liczby osób z niepełnosprawnościami zamieszkujących na ich terenie. NIK podkreśla, że w latach 2020-2021 w Polsce z Programu korzystało zaledwie 0,6% osób niepełnosprawnych.
Liczba osób z orzeczoną niepełnosprawnością w Polsce z roku na rok systematycznie rośnie. W 2020 r. w sumie prawie 92 tys. dzieci poniżej 16. roku życia miało orzeczenie o niepełnosprawności, a w 2022 r. liczba ta zwiększyła się niemal o 10%. Wzrost dotyczył także pełnoletnich osób niepełnosprawnych. W 2020 r. osób po 18. roku życia z niepełnosprawnością znacznego stopnia było niecałe 807 tys., a w 2022 r. ich liczba sięgnęła prawie 948 tys., co oznacza wzrost o 17,5%. W przypadku osób z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności w tym okresie wzrost był mniejszy i wyniósł nieco ponad 5%.
Polska ratyfikując w 2012 r. Konwencję o prawach osób niepełnosprawnych zobowiązała się do wprowadzenia instrumentów służących realizacji prawa osób z niepełnosprawnościami do niezależnego życia, obejmującego m.in. dostępność usług asystenta osobistego. Konwencja nakłada na państwa obowiązek zapewnienia osobom niepełnosprawnym dostępu do szerokiego spektrum usług, w tym do asystencji osobistej.
Środowiska osób z niepełnosprawnościami od lat zgłaszają zapotrzebowanie na usługę, która pozwoli na większą samodzielność i niezależność tej grupy osób od pomocy rodziny i bliskich, a także zapewni pomoc w wykonywaniu codziennych czynności oraz funkcjonowaniu w życiu społecznym. Odpowiedzią na te potrzeby jest Program Asystent osobisty osoby niepełnosprawnej oraz Asystent osobisty osoby z niepełnosprawnościami.
W latach 2019-2021 w ramach Programu w całym kraju usługami asystencji osobistej objęto łącznie 22 761 osób niepełnosprawnych.
Trwa walka o uratowanie wzroku siedmioletniego Jasia z Nowej Soli. Pomóc może każdy zbierając nakrętki
Nowosolscy policjanci po raz kolejny zaangażowali się w pomoc dla chorego Jasia Piórkowskiego. Zorganizowali zbiórkę nakrętek, które trafią do recyklingu, a zebrane w ten sposób pieniądze pomogą 7-letniemu chłopcu w walce z chorobą. Funkcjonariusze zachęcają do włączenia się w akcję wszystkich mieszkańców powiatu nowosolskiego.
Policjanci z Komendy Powiatowej Policji w Nowej Soli systematycznie włączają się w akcje charytatywne organizowane dla osób chorych i potrzebujących. Od kilku lat pomagają Jasiowi, który choruje na trakcyjne odwarstwienie siatkówki lewego oka, silny astygmatyzm i postępującą wadę prawego oka. Jedynym sposobem ratowania wzroku jest intensywna i ciągła rehabilitacja. Niestety jest ona bardzo kosztowna. Mamy nadzieję, że dzięki inicjatywie policjantów walka z chorobą będzie łatwiejsza i pomoże zatrzymać jej skutki. Przyłączamy się również do apelu ”Jasiu, nie oddamy Cię ciemności”. Pamiętajmy, że ten niewielki przedmiot, konsekwentnie zbierany, może wiele zdziałać. Jedna nakrętka na pozór nic nie znaczy, ale liczy się efekt skali. Wystarczy świadomość, że zwykła, plastikowa nakrętka ma wartość i może pomóc w walce z chorobą. Dla jednych nakrętka jest zbędna i ląduje w śmietniku, dla innych staje się pomocna w drodze do lepszego życia. Jaką wartość mają plastikowe nakrętki doskonale wiedzą policjanci i mieszkańcy powiatu nowosolskiego, którzy systematycznie przynoszą je do komendy.
W przedsięwzięcie zaangażować się mogą wszyscy, nakrętki można przynosić do komendy i pozostawić w recepcji, bądź wrzucić do serca stojącego przed nowosolską jednostką. Funkcjonariusze w czwartek, 6 kwietnia przekazali Jasiowi worki i kartony po brzegi wypełnione nakrętkami, a następnego dnia już rozpoczęli kolejną zbiórkę.
„Wkręć się i Ty! – przynieś nakrętki do komendy i pomóż Jasiowi cieszyć się kolorami wiosny!
Bezpłatne badania wzroku i słuchu, prelekcje o profilaktyce zdrowotnej i wiele więcej. Urząd Miejski w Bielsku-Białej zaprasza osoby z niepełnosprawnościami na Dzień otwarty
Prelekcje o profilaktyce zdrowotnej, zdrowym odżywianiu i bezpieczeństwie, bezpłatne badania oraz informacje o ulgach i uprawnieniach – to w skrócie program Dnia otwartego dla osób starszych i osób z niepełnosprawnościami zaplanowanego przez Wydział Polityki Społecznej Urzędu Miejskiego w Bielsku-Białej na 25 kwietnia w Bielskim Centrum Kultury im. Marii Koterbskiej.
Indie: Niewidome kobiety wykrywają raka piersi we wczesnym stadium rozwoju
Tylko 1% kobiet w Indiach kiedykolwiek uczestniczyło w programie badań przesiewowych w kierunku raka piersi. Zespół niewidomych i niedowidzących kobiet pracuje nad tym, aby to zmienić, przeprowadzając jedno bardzo czułe badanie.
W pustym pokoju w odległym rządowym centrum zdrowia w Vapi, mieście w południowo-zachodnim stanie Gudżarat w Indiach, Meenakshi Gupta trzyma schemat kobiecej piersi z naklejonymi pięcioma taśmami orientacyjnymi oznaczonymi alfabetem Braille’a. Zwracając się do kobiety siedzącej na łóżku, mówi:
„Nakleję te przyjazne dla skóry plastry na twoją pierś i opuszkami palców sprawdzę, czy nie ma żadnych nieprawidłowości”.
Gupta prosi kobietę o zdjęcie wierzchniej części garderoby, używa środka dezynfekującego do rąk i rozpoczyna rutynowe badanie. Dzieląc klatkę piersiową na cztery strefy za pomocą taśm, spędza 30 do 40 minut na dotykaniu każdego centymetra piersi z różną intensywnością nacisku, zanim udokumentuje swoje odkrycia na swoim komputerze. Wraz z historią medyczną pacjenta, Gupta prześle później swoje odkrycia lekarzowi w celu zdiagnozowania wszelkich nieprawidłowości i porady dotyczącej dalszej diagnozy.
Gupta jest medycznym egzaminatorem dotykowym (MTE) z siedzibą w Delhi, nowym i wschodzącym zawodem dla kobiet niewidomych i niedowidzących w Indiach i Europie. Absolwentka kierunków humanistycznych, niewidoma od urodzenia, przez dziewięć miesięcy była szkolona w zakresie dotykowego badania piersi.
Badania dowiodły, że przy braku informacji wzrokowych mózgi osób niewidomych mogą rozwinąć zwiększoną wrażliwość słuchu, dotyku i innych zmysłów oraz funkcji poznawczych. Frank Hoffmann, niemiecki ginekolog, który opracował pomysł MTE, odkrył, że podczas szeroko zakrojonych badań MTE mogą wykryć guzki o wielkości zaledwie 6-8 mm. Według jego niepublikowanych badań jest to mniej niż w przypadku guzków o wielkości 10-20 mm, które są w stanie wykryć lekarze posługujący się wzrokiem.
Konferencja: „Słyszę i widzę”
Termin i miejsce wydarzenia:
20.04.2023 (czwartek), godz. 13:00
Starostwo Powiatowe w Stargardzie (Sala konferencyjna nr 103)
ul. Skarbowa 1
73-110 Stargard
Wstęp wolny
Chicago: Jest wyrok sądu w sprawie braku sygnalizatorów akustycznych na miejskich skrzyżowaniach
Sędzia okręgowy Stanów Zjednoczonych, Elaine Bucklo, orzekła w piątek, że brak dostępnej sygnalizacji dźwiękowej (tzw. APS) na przejściach dla pieszych w mieście, jest dyskryminacją osób niedowidzących, ponieważ pozbawia je „znaczącego dostępu” do świadczeń publicznych gwarantowanych przez ustawę o niepełnosprawności.
O sprawie pisaliśmy już w 2019 roku. Przypomnijmy zatem, jak to się zaczęło.
We wrześniu 2019 roku organizacja non-profit American Council of the Blind of Metropolitan Chicago, działająca na rzecz osób niewidomych i słabowidzących, wniosła do sądu pozew przeciwko Departamentowi transportu w Chicago (CDOT), w którym stwierdziła, iż miasto pomija osoby niewidome w procesie planowania infrastruktury miejskiej i robi to świadomie i celowo.
Warto nadmienić, iż Chicago to trzecie pod względem wielkości i zaludnienia miasto w Stanach Zjednoczonych po Nowym Jorku i Los Angeles. Według stanu na rok 2019, w mieście znajdowały się 2672 skrzyżowania, a tylko na jedenastu z nich były zamontowane w tamtym czasie sygnalizatory akustyczne, które mają za zadanie informować osoby niewidome i słabowidzące o tym, czy można bezpiecznie przejść przez jezdnię.
W pozwie oskarżono miasto o to, że przeprowadziło modernizację przejść dla pieszych bez uwzględnienia sygnalizacji dźwiękowej przekazującej informacje o interwałach zielonego i czerwonego światła dla pieszych, APS.
Obecnie trwają rozmowy między powodami i władzami miasta w celu wdrożenia planu naprawczego, by sytuacja pieszych z dysfunkcją wzroku uległa znacznej poprawie.