Od wielu lat Rzecznik Praw Obywatelskich i środowisko osób z niepełnosprawnościami apelują o taką zmianę polityki społecznej, by osoby z niepełnosprawnościami mogły prowadzić twórcze, niezależne
i aktywne życie. Wsparcie powinno być zapewnione w środowisku lokalnym, dostosowane do potrzeb i nie może ograniczać możliwości decydowania o swoim życiu. Konieczna jest deinstytucjonalizacja systemu wsparcia – czyli przeprowadzenie takich zmian, aby każdy mógł mieszkać w wybranym przez siebie miejscu, dokonywać swobodnych wyborów i otrzymać takie wsparcie jakiego oczekuje, np. asystenta osobistego, tłumacza polskiego języka migowego.
W 2017 r. Rzecznik Praw Obywatelskich wraz z 54 organizacjami społecznymi skierował apel do Prezesa Rady Ministrów o przyjęcie kompleksowych rozwiązań zapewniających przeprowadzenie procesu deinstytucjonalizacji systemu wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami, w tym z niepełnosprawnością psychiczną oraz osób starszych. W rekomendacjach dla Polski z 2018 r.  Komitet  ONZ do spraw Praw Osób  z Niepełnosprawnościami sytuację w Polsce w obszarze deinstytucjonalizacji określił mianem „krytycznej stagnacji”. W czerwcu 2022 rząd przyjął Strategię Rozwoju Usług Społecznych do 2030 r., w dokumencie opisano przejście od opieki o charakterze instytucjonalnym do opieki świadczonej w środowisku rodzinnym i społeczności lokalnej. Nie wszystkie uwagi zgłoszone przez RPO zostały uwzględnione. Czy przyjęcie tego dokumentu doprowadzi do realnej zmiany w życiu osób z niepełnosprawnościami? Warto monitorować realizację tej strategii.
W świetle Konwencji, w celu realizacji prawa do niezależnego życia państwo zobowiązane jest do podjęcia skutecznych, odpowiednich działań. Jednym z podstawowych instrumentów w tym zakresie jest dostępność usług asystenta osobistego osoby z niepełnosprawnością.
Obecnie usługi asystenckie oparte są na działaniach projektowych, przez co każdy, kto chce z nich korzystać, musi starać się o przyznanie asystenta co roku. Dostępność usług asystenckich jest jednym z najistotniejszych aspektów procesu deinstytucjonalizacji i poszanowania prawa jednostki do niezależnego życia, zgodnie z jej własnym wyborem. W Kancelarii Prezydenta trwają prace nad projektem ustawy o asystencji osobistej dla osób z niepełnosprawnościami. RPO zwrócił uwagę, że jest to bardzo potrzebna ustawa, jednak przedstawione założenia wymagają uwzględnienia postanowień Konwencji oraz głosu osób zainteresowanych. Wdrożenie usług asystenckich wiąże się m.in. z koniecznością pilnej zmiany systemu orzecznictwa o niepełnosprawności oraz zastąpienia instytucji ubezwłasnowolnienia systemem wspieranego podejmowania decyzji. Czytaj dalej →

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie zaprasza do wysłuchania podcastu z serii „Głos Nauki”. Gościem odcinka jest dr hab. Agnieszka Lewicka-Zelent, prof. Uczelni z Katedry Pedagogiki Resocjalizacyjnej UMCS, która wyjaśni, czym jest dostępność, jakie znaczenie ma ona we współczesnym świecie oraz jakie działania podejmują uczelnie wyższe, aby zapewnić osobom ze specjalnymi potrzebami odpowiednie warunki do kształcenia i pracy. Rozmawiała Magdalena Cichocka z Centrum Prasowego UMCS.
– […] Bardzo ważne jest kształtowanie postaw społeczności akademickiej. Musimy pamiętać, że wszyscy jesteśmy równi, niezależnie od tego, jak wyglądamy, jakie mamy cechy osobowości, jakie mamy problemy. Żyjemy razem, a w związku z tym powinno nam się dobrze przebywać w tym środowisku – mówi prof. Agnieszka Lewicka-Zelent.


Dr hab. Agnieszka Lewicka-Zelent, prof. Uczelni – pedagog specjalny (tyflopedagog i oligofrenopedagog), pedagog resocjalizacyjny, mediator sądowy w sprawach karnych, nieletnich i rodzinnych, certyfikowany specjalista ds. przemocy w rodzinie, prodziekan ds. jakości kształcenia na Wydziale Pedagogiki i Psychologii UMCS. Kierownik projektów dydaktycznych „Edukacja włączająca bez granic – Polska – Islandia” oraz „Edukacja włączająca bez granic – Polska – Norwegia”. Od wielu lat współpracuje z organizacjami pozarządowymi działającymi na rzecz osób wykluczonych społecznie.
„Głos nauki” to cykl podcastów o charakterze popularnonaukowym współtworzony z naukowcami i ekspertami z Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W poszczególnych odcinkach prezentowane są ciekawe zagadnienia z różnych dziedzin. Krótkie prelekcje i rozmowy pomogą każdemu zainteresowanemu poszerzyć horyzonty i dostarczą dawki wiedzy, którą można się podzielić z innymi. Czytaj dalej →

Około 100 dzieci, kilkoro dorosłych i święto sportu w czystej postaci. Dowód, że Wrocław stara się być coraz bardziej „bez barier”. Stolica Dolnego Śląska jako jedno z pierwszych miast w Polsce zorganizowała Integracyjną Olimpiadę Młodzieży. W kompleksie sportowym Ślęzy Wrocław na Kłokoczycach zakończyła się pierwsza edycja imprezy.
– To kolejna inicjatywa, którą realizujemy jako prawdziwe miasto „bez barier”. Cieszę się, że podtrzymujemy dziedzictwo naszego serdecznego przyjaciela śp. Bartka Skrzyńskiego, który był prawdziwym życiowym „olimpijczykiem” – każdego dnia pokazywał nam, że nie ma naprawdę żadnych limitów. Że można i że się da – przyznał podczas Olimpiady Jacek Sutryk, prezydent Wrocławia.
– Kochani uczestnicy, wspólnie z panem prezydentem każdego z Was witam na młodzieżowej olimpiadzie integracyjnej. Bardzo proszę o otwarcie olimpiady! – tak krótko i konkretnie przywitał dzieci i ich opiekunów radny miejski Michał Piechel, który sam jest osobą niepełnosprawną i jednocześnie jest doradcą prezydenta ds. osób z niepełnosprawnościami. To on był inicjatorem przedsięwzięcia.
Dzieci i młodzież z niepełnosprawnościami rywalizowały w czterech konkurencjach sportowych oraz czterech tzw. aktywnościach rekreacyjnych. Na uczestników czekało przeciąganie liny, rzut piłką, gra w boule i bocci. Poza tym próbują swych sił w strzelaniu z łuku, korfballu oraz mini piłce nożnej i unihokeju. Dodatkowo organizatorzy przygotowali liczne atrakcje i zabawy. Na początku rywalizacji z dziećmi mierzyła się między innymi senator Alicja Chybicka, wieloletnia szefowa Przylądka Nadziei.
– Dzieci dają nam dorosłym siłę. Uczą odwagi, uczą zawziętości, pokonywania barier i ograniczeń. One działają tak, jak Wrocław chce działać: „bez barier”. Życzę wszystkim tutejszym dzieciom nowych sukcesów, nowych przyjaciół. Dziękuję za to zaproszenie.
We wrocławskich szkołach uczy się 2359 dzieci z niepełnosprawnościami, w tym około 500 z niepełnosprawnością ruchową. Mają zajęcia w 167 klasach integracyjnych. Ta liczba pokazuje, jak ważne jest nie tylko zapewnienie im warunków do edukacji, ale także zabawy i rywalizacji. W Olimpiadzie organizowanej na terenie kompleksu sportowego Ślęzy Wrocław rywalizuje kilkudziesięciu młodych zawodników. Przywitał ich Dominik Golema, dyrektor Biura Bez Barier we wrocławskim magistracie.
– Muszę przy okazji tego wydarzenia wspomnieć o kimś, z kim wielokrotnie rozmawialiśmy, by już nigdy nie było podziału na olimpiady i paraolimpiady. Mówię tu oczywiście o Bartku Skrzynskim, którego marzenie wreszcie stało się rzeczywistością. Bartek zasiał w nas to ziarenko, które wyrosło w postaci tego szczególnego wydarzenia. Chcemy dać mocny sygnał organizatorom światowych igrzysk, że można połączyć w jedną imprezę, pod jednym parasolem igrzyska olimpijskie i paraolimpijskie, że oba te wydarzenia powinny się odbywać w jednym czasie. Tu przygotowaliśmy konkurencje, w których niezależnie od poziomu sprawności, mogą na równych prawach wziąć udział wszystkie dzieci – mówił Dominik Golema.
Na zakończenie prezydent Wrocławia Jacek Sutryk wręczył zwycięzcom nagrody.
Współorganizatorami wydarzenia są: Biuro Wrocław Bez Barier, Wrocławski Szkolny Związek Sportowy, MCS Wrocław oraz Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Czytaj dalej →