Nowy film Matsumoto Junpei przedstawia historię Fukushimy Satoshi, który w młodości stracił wzrok i słuch, ale został pełnoetatowym profesorem na Uniwersytecie Tokijskim.
Satoshi urodził się w prefekturze Hyōgo w 1962 roku. W wieku 9 lat stracił wzrok w obu oczach, a słuch w wieku 18 lat. W 1983 roku dostał się na Tokyo Metropolitan University, stając się pierwszą głuchoniewidomą osobą w Japonii, która studiowała na poziomie uniwersyteckim. Został profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie Kanazawa, a od 2008 roku jest profesorem Centrum Badawczego Zaawansowanej Nauki i Technologii Uniwersytetu Tokijskiego, jako pierwsza osoba głuchoniewidoma na świecie, która została profesorem uniwersyteckim w pełnym wymiarze godzin. Jest dyrektorem Japońskiego Stowarzyszenia Głuchoniewidomych. Był także regionalnym przedstawicielem Azji dla Światowej Federacji Głuchoniewidomych przez pięć kadencji do października 2022 r.
W 1996 r. wraz z matką Reiko zdobył Nagrodę Literacką Yoshikawa Eiji. W 2003 roku amerykański magazyn Time umieścił go wśród swoich azjatyckich bohaterów. Jego twórczość literacka obejmuje m.in.: Mōrōsha toshite ikite (Życie osoby głuchoniewidomej) i Boku no inochi wa kotoba to tomo ni aru (Moje życie to słowa).
Fukushima Satoshi nie widzi ani nie słyszy. Jego głuchoślepota nie jest wrodzona – występowała etapami. Stracił wzrok w prawym oku w wieku 3 lat i lewym w wieku 9 lat, po czym stracił słuch w prawym uchu w wieku 14 lat i lewym uchu w wieku 18 lat. W rezultacie nadal pamięta to, co widział i słyszał wcześniej. Jest również w stanie mówić bez zakłóceń.
Ale druzgocąca utrata tych zdolności przysporzyła mu również wielkiego cierpienia. Ponadto wielokrotnie przechodził przez proces utraty, którego kulminacją był późny okres dojrzewania – zazwyczaj emocjonalny etap w życiu, bez wątpienia potęgujący jego cierpienie.
Nowy film, Sakura iro no kaze ga saku (Dotyk matki), przedstawia Fukushimę i jego matkę, gdy dorasta i pokonuje swoje trudności. Pierwsza połowa filmu z 2022 roku, wyreżyserowana przez Matsumoto Junpei, opowiada o udręce matki Satoshiego, granej przez Koyuki, która opiekuje się nim po odkryciu jego upośledzenia wzroku jako małego dziecka i jego całkowitej ślepoty w wieku dziewięciu lat, podczas gdy druga połowa filmu skupia się na Satoshim (Tanaka Taketo) w jego późnym okresie dojrzewania. Gdy Satoshi zaczyna akceptować swój stan, staje się wesołą i żywą postacią, opuszczając swój dom w Hyōgo, aby uczęszczać do szkoły dla niewidomych w Tokio, gdzie cieszy się życiem w szkolnym internacie. Ale w wieku 18 lat traci słuch, który do tej pory był dla niego „gwarantem bezpieczeństwa”. Film pokazuje, jak przezwycięża tę traumę i, przy wsparciu swojej matki Reiko i rodziny, ostatecznie zostaje pierwszą głuchoniewidomą osobą w Japonii, która rozpoczyna studia na uniwersytecie.
Źródło: Nippon.com