Dostęp do przestrzeni publicznej dla osób z niepełnosprawnościami jest jednym z ich podstawowych praw obywatelskich, tak samo jak dostęp do edukacji. Im wyższy poziom wykształcenia, tym wyższy poziom aktywności zawodowej, a co za tym idzie, większa samodzielność i lepsza jakość życia.
Likwidacja barier, w szczególności architektonicznych, urbanistycznych, transportowych, technicznych, w komunikowaniu się i dostępie do informacji, jest jednym z obszarów priorytetowych wytyczonych w Strategii na rzecz Osób z Niepełnosprawnościami, przyjętej w Polsce w 2021 roku.
Jak wynika z opracowania, niedostosowanie przestrzeni publicznej jest jednym z najczęściej wskazywanych problemów, bez względu na rodzaj niepełnosprawności. Dostępność w tym zakresie przyczyniłaby się do usprawnienia funkcjonowania w życiu codziennym, ułatwiłaby samodzielność i poprawiłaby jakość życia osób niepełnosprawnych oraz ich rodzin. W tym kontekście niezwykle istotną kwestią jest poziom wykształcenia, który, jak wskazują autorzy Strategii, ma związek z aktywnością zawodową osób.
Dostęp do nauki, szczególnie w zakresie edukacji wyższej, stanowi jeden z priorytetów aktywizacji osób z niepełnosprawnościami. I choć regulacje już od lat nakładają na inwestorów wymogi projektowania budynków i przestrzeni publicznej w sposób zapewniający dostępność, problemy dostarczają historycznie starsze obiekty. Nie zawsze są nimi bariery architektoniczne, lecz kwestie np. komunikacji czy logistyczne.
Polskie uczelnie to zwykle obszerne kompleksy budynków ze specyficzną infrastrukturą i często historyczną zabudową. Tu już nie wystarczą windy, które przetransportują niepełnosprawne osoby z piętra na piętro. Potrzebne są kompleksowe rozwiązania, pozwalające dotrzeć do każdego miejsca, np. dziekanatu, biblioteki, sal wykładowych, toalety czy studenckiej kawiarni, w sposób optymalny, przede wszystkim bezpieczny dla danej osoby, biorąc pod uwagę rodzaj jej niepełnosprawności. Osoba z niepełnosprawnością narządu wzroku lub słuchu będzie potrzebowała innych form komunikacji niż osoba z niepełnosprawnością ruchową.
Wyzwania i potrzeby są tu ogromne. Na rynku są już technologie, które choć w pewnym stopniu ułatwią osobom z niepełnosprawnościami dostęp do zasobów uczelni. Takim rozwiązaniem jest system nawigacji wewnątrzbudynkowej, który usprawnia poruszanie się wewnątrz obiektów. Dzięki aplikacji mobilnej, bardzo łatwej w obsłudze, użytkownik prowadzony jest do konkretnego miejsca, a następnie ma możliwość wrócić najdogodniejszą drogą powrotną lub też wybrać kolejny cel. Aplikacja używa komunikatów głosowych lub tekstowych, w zależności od rodzaju niepełnosprawności. Przesyła użytkownikowi informacje o wszelkich zmianach, zagrożeniach czy przeszkodach, na bieżąco aktualizuje trasę. Posiada opcję skanowania kodów QR/NFC i odbierania komunikatów oraz tryb ewakuacyjny – mówi Joanna Urban z firmy programistycznej T2T System, zajmującej się tworzeniem oprogramowań i wdrażaniem systemu nawigacji wewnątrzbudynkowej.
System nawigacji wewnątrzbudynkowej, którego aplikacja mobilna jest częścią, działa w oparciu o beacony. To niewielkich rozmiarów urządzenia, które odpowiadają za komunikację ze smartfonami czy też innymi urządzeniami mobilnymi przy pomocy doskonale znanego wszystkim Bluetooth. Beacony wysyłają komunikaty po Bluetooth, a urządzenie mobilne wykrywa je i na ich podstawie wyświetla odpowiedni komunikat w aplikacji mobilnej. Dzieje się tak zawsze wtedy, gdy użytkownik znajduje się w pobliżu tego urządzenia.
Po takie rozwiązanie sięga coraz więcej polskich uczelni. Jedną z nich jest Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, gdzie firma T2T System wdrożyła kompleksowy system nawigacji wewnątrzbudynkowej o wdzięcznej nazwie GIERMEK. Studenci mogą korzystać z GIERMKA nie tylko w budynkach, w których odbywają się zajęcia, ale także w ogrodzie botanicznym i w Galerii Biblioteki UKW. Informacje na temat roślinności i zasobów przekazywane są za pomocą kodów QR. Co ważne, aplikacja GIERMEK jest darmowa i dostępna dla systemów Android i IOS.
Przy projektowaniu i wdrażaniu systemu nawigacji wewnątrzbudynkowej współpracujemy z osobami z niepełnosprawnościami. To one testują, recenzują rozwiązania, dzielą się z nami swoimi spostrzeżeniami. Są to fantastyczne osoby, zaangażowane, zdolne, które mają naprawdę wiele talentów i z powodzeniem mogłyby realizować się zawodowo, społecznie, rozwijać swoje zainteresowania. Chcą i w wielu przypadkach mogą być samodzielni. Jednak muszą na co dzień borykać się z wieloma problemami, które można rozwiązać dzięki dostępnej od lat technologii – dodaje Joanna Urban z T2T System.
Źródło: inf. pras.