Tylko 1% kobiet w Indiach kiedykolwiek uczestniczyło w programie badań przesiewowych w kierunku raka piersi. Zespół niewidomych i niedowidzących kobiet pracuje nad tym, aby to zmienić, przeprowadzając jedno bardzo czułe badanie.
W pustym pokoju w odległym rządowym centrum zdrowia w Vapi, mieście w południowo-zachodnim stanie Gudżarat w Indiach, Meenakshi Gupta trzyma schemat kobiecej piersi z naklejonymi pięcioma taśmami orientacyjnymi oznaczonymi alfabetem Braille’a. Zwracając się do kobiety siedzącej na łóżku, mówi:
„Nakleję te przyjazne dla skóry plastry na twoją pierś i opuszkami palców sprawdzę, czy nie ma żadnych nieprawidłowości”.
Gupta prosi kobietę o zdjęcie wierzchniej części garderoby, używa środka dezynfekującego do rąk i rozpoczyna rutynowe badanie. Dzieląc klatkę piersiową na cztery strefy za pomocą taśm, spędza 30 do 40 minut na dotykaniu każdego centymetra piersi z różną intensywnością nacisku, zanim udokumentuje swoje odkrycia na swoim komputerze. Wraz z historią medyczną pacjenta, Gupta prześle później swoje odkrycia lekarzowi w celu zdiagnozowania wszelkich nieprawidłowości i porady dotyczącej dalszej diagnozy.
Gupta jest medycznym egzaminatorem dotykowym (MTE) z siedzibą w Delhi, nowym i wschodzącym zawodem dla kobiet niewidomych i niedowidzących w Indiach i Europie. Absolwentka kierunków humanistycznych, niewidoma od urodzenia, przez dziewięć miesięcy była szkolona w zakresie dotykowego badania piersi.
Badania dowiodły, że przy braku informacji wzrokowych mózgi osób niewidomych mogą rozwinąć zwiększoną wrażliwość słuchu, dotyku i innych zmysłów oraz funkcji poznawczych. Frank Hoffmann, niemiecki ginekolog, który opracował pomysł MTE, odkrył, że podczas szeroko zakrojonych badań MTE mogą wykryć guzki o wielkości zaledwie 6-8 mm. Według jego niepublikowanych badań jest to mniej niż w przypadku guzków o wielkości 10-20 mm, które są w stanie wykryć lekarze posługujący się wzrokiem.
Źródło: Idiva.com