Artur Tatum, znany również jako „The Tatum Touch”, był amerykańskim pianistą jazzowym, który jest powszechnie uważany za jednego z największych w historii. Jego niezwykła technika i wirtuozeria sprawiły, że był znany jako „geniusz jazzowego fortepianu”.
Dzieciństwo i młodość
Tatum urodził się 13 października 1909 roku w Toledo w stanie Ohio. Jego ojciec, Arthur Tatum Sr., był pracownikiem fabryki, a matka, Sadie, była gospodynią domową. Tatum miał młodszą siostrę, Pearl.
Tatum zaczął grać na pianinie w wieku trzech lat. Był samoukiem i szybko opanował podstawy gry. W wieku sześciu lat potrafił już grać kompozycje przeznaczone zwykle dla duetu. Tatum czerpał inspirację z muzyki takich pianistów, jak James P. Johnson, Fats Waller i Jelly Roll Morton.
Kariera
Tatum rozpoczął karierę zawodową w wieku 12 lat. Grał w klubach i salach koncertowych w Toledo. W 1932 roku przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie rozpoczął międzynarodową karierę.
Tatum był znany z niezwykłej techniki i wirtuozerii. Był w stanie grać z niesamowitą prędkością i precyzją. Był także wirtuozem improwizacji, a jego solo często były pełne złożonych melodii i harmonii.
W przeciwieństwie do innych muzyków jazzowych – Tatum rzadko odbiegał od oryginalnie napisanej linii melodycznej, preferując w zamian reharmonizację. Jego pomysły harmoniczne z lat 30. wybiegały daleko naprzód i były wykorzystywane dopiero dwadzieścia lat później przez muzyków ery bebopu. Tendencja Tatuma do nagrywania płyt solowych wynikała z faktu, że niewielu muzyków potrafiło dotrzymać jego szaleńczej wręcz prędkości i zaawansowanej technice. Pomimo tego, w 1940 roku sformował trio w którego weszli poza nim: basista Slam Stewart i gitarzysta Tiny Grimes.
Jednak największe uznanie zdobyły jego płyty solowe. Wspaniała technika, szybkość i niesamowite zdolności improwizatorskie zdobiły wiele solowych płyt i potwierdzały jego miejsce na scenie muzycznej tamtego czasu. W przeciwieństwie do takich jazzmanów jak Louis Armstrong, Miles Davis czy John Coltrane, Art Tatum miał niewielu naśladowców. Jego styl grania był dla znakomitej większości nawet najlepszych pianistów, zbyt trudny do skopiowania.
Tatum współpracował z wieloma wybitnymi muzykami, w tym z Bennym Carterem, Lionelem Hamptonem, Buddym Richiem i Benem Websterem. Nagrał wiele albumów, które są uważane za klasyczne dzieła jazzu.
Życie prywatne
Tatum był dwukrotnie żonaty. Jego pierwsza żona, Ruby Arnold, zmarła w 1955 roku. Jego druga żona, Geraldine Williamson, zmarła w 1965 roku. Tatum miał jedno dziecko, syna Orlando.
Zdrowie i śmierć
Z powodu wcześnie przebytej zaćmy Tatum stracił wzrok w jednym oku. Tatum zmarł 5 listopada 1956 roku w Los Angeles w wieku 46 lat.
Zmarł w wyniku komplikacji spowodowanymi mocznicą, którą nabył jeszcze w dzieciństwie. Jest pochowany w Forest Lawn Memorial Park Cemetery w miejscowości Glendale, Kalifornia. Pośmiertnie (w 1989 roku) otrzymał nagrodę Grammy Lifetime Achievement Award.