Stanisław Leon Machowiak urodził się w Luboni w roku 1935. W czasie okupacji utracił wzrok. Absolwent UAM w Poznaniu. Nauczyciel w Ośrodku Szkolno- Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych w Owińskach.
Debiutował w 1963 roku wierszami w warszawskim piśmie Weteran. Pierwszy zbiór wierszy Noce za słońcem ukazał się w roku 1982, nakładem wydawnictwa Czytelnik.
Następne tomiki poetyckie: I było światło (Warszawa 1986), Tak ich zapamiętałem (Poznań 1988), Jak krzyk milczenia (Poznań 1990), Słowem – światłem (Poznań 1991), Niech milczą slowa (Goślin 1992), Światło zapisane (Goślin 1992), Góry nad górami (Poznań 1993), Epitafia (Poznań 1993), Światło przed slowem (Poznań 1994). Między żywiołami, Listy bez odpowiedzi – proza.
W Zakładzie Wydawnictw i Nagrań Polskiego Związku Niewidomych wydał wiersze na dwóch kasetach. Tłumaczone na język niemiecki i esperanto.
Autor książek dla dzieci: W mieście ratuszowych koziołków (Poznań 1990) i Święci wśród nas (Poznań 1992), W królestwie wichrów – baśnie.
Laureat nagrody R. Milczewskiego- Bruna, przyznawanej przez warszawski miesięcznik Okolice i Nagrody im. Jerzego Szczygła, przyznawanej przez Centralny Związek Spółdzielni Niewidomych.
Za swoją twórczość otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, Zasłużonego Działacza Kultury, Honorową Odznakę Miasta Poznania, Za zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego i Srebrną Odznakę Polskiego Związku Niewidomych.
24 maja 2011 roku odznaczony medalem: „Zasłużony dla Województwa Wielkopolskiego”
Stanisław Leon Machowiak zmarł 9 marca 2019 r.
Źródło: lubimyczytac.pl