Oprowadzanie dla osób z niepełnosprawnością wzroku z audiodeskrypcją i wykorzystaniem pomocy dotykowych
Chcesz być na bieżąco? Subskrybuj nasz kanał RSS lub polub nasz profil na Facebook-u!
Termin i miejsce wydarzenia:
04.06.2019 (wtorek), godz. 13:00
Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA
ul. Nadwiślańska 2-4
30-527 Kraków
Wstęp wolny, obowiązują zapisy:
E-mail: curzydlo@cricoteka.pl
Tel. (12) 442-77-70, wew. 121
SMS: 506-164-487
„Zapraszanie. Sarkis–Kantor w Cricotece”
Krakowska wystawa jest dopiero drugą prezentacją w Polsce artysty, zaliczanego w poczet mistrzów sztuki współczesnej. Ideą wiodącą ekspozycji będzie zapraszanie, w sensie dosłownym i metaforycznym.
Sarkis to ceniony na świecie artysta pochodzenia ormiańskiego, osiadły we Francji. Od lat 60. zeszłego wieku wystawia z powodzeniem we wszystkich ważnych ośrodkach sztuki współczesnej. W swojej twórczości łączy poetycką atmosferę z postkonceptualnym rygorem formy. Poprzez własne delikatne ingerencje w zastane ekspozycje otwiera je na nowe interpretacje. Stosuje szeroką gamę efektów świetlnych, optycznych i dźwiękowych, transmisje obrazów, zdjęcia; podpatruje ludzi i ich zachowania w przestrzeni muzeum.
Międzykulturowe spotkania, próby ożywienia sztuki ukrytej w muzealnych magazynach, przywrócenia jej wagi dla pokoleń współczesnych – to najistotniejsze idee twórczości artysty, obecne również w jego najnowszej realizacji, którą zaprezentuje w Krakowie. Sarkis został zaproszony przez Cricotekę, on z kolei zaprosił do swojej wystawy… patrona instytucji – Tadeusza Kantora. W ślad za tymi gestami mają pójść następne:mile widziani są wszyscy chętni do odwiedzin wystawy i uczestnictwa w akcjach performatywnych, stanowiących istotny element realizacji Sarkisa.
Wystawa „Zapraszanie. Sarkis-Kantor” składa się z trzech sekwencji – trzech dopełniających się wariantów, czy może wariacji, wokół wspólnego, dominującego tematu. Jedna z nich będzie cyklicznie ożywała dzięki zorganizowanym w muzealnej przestrzeni warsztatom malarskim, druga to prezentacja filmów, główna zaś jest monumentalną realizacją, w której zasadniczą rolę odgrywa scena i neonowe światło, środkiem wyrazu jest teatralizacja, a tematem – kulturowe dziedzictwo. Mimo nastroju rozciągniętego w czasie spokojnego trwania na wystawie dzieje się bardzo wiele: jest śmierć i odradzanie się, w mroku rozbłyskuje nadzieja – wyjaśnia Magdalena Ujma.