Oprowadzania z audiodeskrypcją po wystawie
Chcesz być na bieżąco? Subskrybuj nasz kanał RSS!
Termin i miejsce wydarzenia:
• 19.02.2019 (wtorek), godz. 13:00
• 20.02.2019 (środa), godz. 13:00
• 21.02.2019 (czwartek), godz. 13:00
• 27.02.2019 (środa), godz. 11:00
GALERIA ARSENAŁ
ul. Adama Mickiewicza 2
15-222 Białystok
Wstęp wolny
zapisy:
j.zieniuk@galeria-arsenal.pl
k.wiska@galeria-arsenal.pl
Krzysztof Garbaczewski (ur. 1983 w Białymstoku) jest reżyserem teatralnym i autorem adaptacji m.in. Opętanych W. Gombrowicza, Biesów F. Dostojewskiego czy Chłopów W. Reymonta, stanowiących podstawę jego tzw. instalacji teatralnych łączących performans, sztuki wizualne oraz muzykę. Charakterystyczna dla niego kolażowa stylistyka, stosowanie projekcji wideo i bezpośrednich transmisji nawiązuje do naszej współczesnej cyberwrażliwości.
Garbaczewski w swych spektaklach mówi o najważniejszych sprawach egzystencjalnych i szuka doświadczeń granicznych. Ironicznie przyglądając się wszystkiemu, co teatralne (np. iluzji scenograficznej, stosunkowi aktora do roli, wierności tekstowi dramatu, sceniczności), komentuje i przekracza dotychczasowe próby eksperymentalne, jednocześnie rozważając genezę samego teatru, jaką jest rytuał. Uważany za brutalistę formy praktykuje nieoczywiste zestawienia, np. romantycznych bohaterów Balladyny umieszcza w laboratorium genetycznym. Podejmuje kwestię współczesnej polskiej tożsamości.
Wystawa Badania terenowe przyjmuje formę warsztatową i procesualną. Stanowi komentarz do aktualnej tendencji organicznego przenikania się praktyk teatralnych i artystycznych. Próbuje uchwycić to, co dzieje się na styku teatru i sztuki, w kontekście migrujących motywów, symboli, metod pracy i szeroko pojętej performatywności.
Badania terenowe to zarazem intymny dziennik twórczy poświęcony ekofilozoficznemu funkcjonowaniu człowieka w świecie; dokument wyobcowania z tzw. własnego środowiska naturalnego, zderzenia mistycyzmu i duchowości zakorzenionej w naturze z wszechogarniającą nas utopią technologiczną. Głównym odniesieniem są tu działania ekologiczne Jerzego Grotowskiego, który sformułował kategorię „ekologii międzyludzkiego”, koncentrując się na źródłowej, organicznej pracy nad sobą oraz pierwotnej więzi łączącej aktora i widza w kontekście ich środowiska naturalnego. Równoległym komentarzem do jego metody działań jest film Karola Radziszewskiego Książę, który bierze na warsztat jego sposoby pracy.
Kuratorki:
Justyna Zieniuk, Katarzyna Wiska