Zwycięzcą 17. Konkursu „Człowiek bez barier”, organizowanego przez Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji, został Wojciech Kowalczyk, pełnomocnik ds. osób niepełnosprawnych w Legionowie, chorujący na rdzeniowy zanik mięśni typu 1 (SMA1). Gala wręczenia nagród odbyła się 3 grudnia 2019 r., w Międzynarodowym Dniu Osób Niepełnosprawnych. Nagrodę specjalną otrzymała Paulina Malinowska-Kowalczyk, rzeczniczka prasowa Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego oraz doradca Prezydenta Andrzeja Dudy ds. osób z niepełnosprawnością.
– Chcę zacząć od Marka Kamińskiego, polarnika, który powiedział: odkrywajmy bieguny, które nosimy w sobie – rozpoczęła wtorkową galę Ewa Pawłowska, prezes Integracji. – To m.in. poczucie własnej wartości, energia, siła do działania, do osiągania naszych własnych biegunów. A więc odkrywajmy te bieguny. Nasi laureaci, z całą pewnością mogę stwierdzić, że te bieguny już odkryli, bo na biegun nie idzie się nogami, ale głową – jak powiedział Marek Kamiński. Dziękuję, że jesteście i odkrywacie własne bieguny i mobilizujecie innych – powiedziała.
Pierwsza Dama: „wyłonieni za nieprzeciętną aktywność”
Tradycyjnie patronatem honorowym Konkurs objęła Małżonka Prezydenta RP. Agata Kornhauser-Duda w tym roku po raz pierwszy nie mogła uczestniczyć w gali, dlatego swoje przesłanie do laureatów oraz zaproszonych gości przedstawiła w specjalnym nagraniu. – Bardzo cieszę się, że mogę wspierać tę wyjątkową i niezwykle ważną społecznie inicjatywę – mówiła Pierwsza Dama. – Chciałam zwrócić się przede wszystkim do tegorocznych laureatów z gorącymi gratulacjami za w pełni zasłużone zwycięstwo. Dołączają państwo do grona tych, którzy zostali wyłonieni za swoją nieprzeciętną aktywność. Pragnę wyrazić słowa podziwu dla państwa niestrudzonej działalności i angażowania się w sprawy o różnym zasięgu – zarówno tym światowym, jak i ogólnokrajowym oraz tym najbliższym, własnym środowisku lokalnym, którego potrzeby są Państwu najlepiej znane – gratulowała Pierwsza Dama.
Wojciech Kowalczyk – Człowiek bez barier 2019
Słowa Małżonki Prezydenta RP jak ulał pasują do zwycięzcy tegorocznego Konkursu, Wojciecha Kowalczyka, 30-latka z podwarszawskiego Legionowa, który mimo rdzeniowego zaniku mięśni typu 1 (SMA1) od lat angażuje się w sprawy mieszkańców swojego miasta. Objął funkcję pełnomocnika ds. osób niepełnosprawnych w Urzędzie Miasta. Ocenia inwestycje pod kątem dostępności. Sugeruje zmiany, które włączą osoby starsze i z niepełnosprawnościami w codzienne życie Legionowa. Udziela rad i prowadzi ożywioną korespondencję z potrzebującymi jego wsparcia. Studiuje, śpiewa przed publicznością, prowadzi motywacyjną stronę Pokonać SMA.
Jeszcze parę lat temu kłopot sprawiało mu siedzenie i oddychanie, ręce były całkowicie bezwładne, a choroba SMA typu 1 regularnie czyniła dalsze spustoszenia. Pisał do lekarzy, klinik i specjalistów. Dzięki swojej determinacji, wszedł do programu testów leku Nusinersen. Chciał, by lek był refundowany w Polsce. Zorganizował kilka akcji społecznych, w tym Mannequin Challenge dla SMA w Legionowie.
– Chciałbym podziękować za to wspaniałe wyróżnienie, za to że mogę być tu z państwem i podzielić się swoją radością – mówił Człowiek bez barier 2019 po odebraniu statuetki. – Integracja to wspaniała idea, ona łączy ludzi. Gdy urodziłem się dawano mi cztery lata życia, na przekór żyję – dzięki ludziom, którzy działali ze mną na rzecz refundacji Nusinersenu. Życie jest dla mnie wielką wartością. Życie ma ogromny sens, możemy zmieniać życie innym, pomagać, dawać miłość, działać na rzecz drugiego człowieka. Dziękuję państwu za tę dzisiejszą chwilę, za to że jesteśmy razem, że jesteśmy wspólnotą – podsumował Wojciech Kowalczyk.
Mieszkaniec Legionowa otrzymał również najwięcej głosów w głosowaniu internautów na portalu Niepelnosprawni.pl, a tym samym został uhonorowany Nagrodą Publiczności.
Nagroda specjalna: Paulina Malinowska-Kowalczyk
Miała 11 lat, gdy nowotwór zaatakował jej kości. Przeżyła chemioterapię, wypadanie włosów i rzęs, a na koniec amputację całej lewej ręki. Przez blisko dwa lata po operacji wychodziła z domu tylko wtedy, gdy musiała. Z czasem zaczęła brać udział w konkursach recytatorskich, występowała w amatorskim teatrze. Dziś określa ten czas jako niezwykle ważny terapeutycznie. W teatrze nie tylko nauczyła się operować głosem i ciałem, ale przestała się wstydzić swojej niepełnosprawności.
Ukończyła iberystykę (przez wiele lat uczyła języka hiszpańskiego), a także studia podyplomowe z komunikacji społecznej i mediów. W 2002 roku dowiedziała się o castingu telewizji na warsztaty prezenterskie dla osób z niepełnosprawnością.
W 2004 r. była już jedną z osób realizujących Kampanię Paraolimpijską Ateny 2004. Telewizja zatrzymała Paulinę na 15 lat. Relacjonowała w niej kolejne igrzyska paraolimpijskie, a w Soczi (2014) i Pjongczangu (2018) była attaché prasową reprezentacji Polski. Tworzyła w telewizji programy o tematyce sportowej i społecznej, w tym przez blisko 10 lat prowadziła program „Pełnosprawni”. W 2017 r. została rzecznikiem prasowym Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego. W lipcu 2019 r. Prezydent RP Andrzej Duda zaprosił ją do swojej ekipy jako doradcę ds. osób z niepełnosprawnością.
– Bardzo dziękuję Kapitule za tę nagrodę – powiedziała Paulina Malinowska-Kowalczyk podczas odbierania statuetki. – Chciałam bardzo podziękować mojej rodzinie, w takich momentach jesteśmy razem, ale są takie, że zostajemy sami. Jest mój mąż, to skromny człowiek proszę o brawa dla niego. Jest moja mama, która zostawała z naszymi dziećmi, kiedy jechałam na igrzyska, proszę o brawa dla niej – podziękowała.1
Kamil Kowalewicz – Osobowość Internetowa
Nagroda w kategorii „Osobowość Internetowa” jest przyznawana w konkursie „Człowiek bez barier” od czterech lat, jednak w 2019 roku po raz pierwszy o tym, kto ją zdobędzie, decydowali czytelnicy portalu Niepelnosprawni.pl. Za ich sprawą wyróżnienie przypadło Kamilowi Kowalewiczowi z Olsztyna, autorowi bloga podróżniczego „RobiMy Podróże”.
Małgorzata, żona, którą Kamil Kowalewicz nazywa swoją największą pasją, podziela jego zainteresowania. Razem zaczęli tworzyć blog „RobiMy Podróże”, by pomóc w ten sposób innym osobom z niepełnosprawnościami. Wraz z żoną chcą pokazać, że podróżować może każdy. Kręcą filmy z podróży, planują rewolucyjną aplikację i książkę z zaplanowanych na przyszły rok wycieczek.
Czworo wyróżnionych
Agnieszka Ejsmont
– Chcę powiedzieć, że osoby po kryzysie psychicznym są takimi samymi osobami jak wszyscy inni, mamy wiele dobra w sobie, ale nie wszyscy to zauważają – mówiła Agnieszka Ejsmont przy odbiorze statuetki.
Chora na schizofrenię paranoidalną Agnieszka Ejsmont od 25 lat każdego dnia heroicznie walczy z lękami oraz o to, aby osoby chorujące psychicznie żyły godnie i nikt się ich nie bał. W okiełznaniu choroby pomagają Agnieszce leki, ma też na nią swoje metody. Skuteczne.
Ukończyła studium handlowe, zdobyła licencjat z pracy socjalnej. Pracowała na rynku otwartym i chronionym. Skończyła kurs doradcy ds. zdrowienia. Chce pracować jako doradca i pomagać innym wychodzić z kryzysów psychicznych. Od 2015 r. działa w Grupie Wsparcia Osób z Doświadczeniem Kryzysu Psychicznego TROP, gdzie m.in. organizuje pracę sekcji integracyjnej, prowadzi prelekcje w szkołach, na uczelniach, uczy chorych prowadzić grupy samopomocowe, a jeśli trzeba – staje się doradcą telefonicznym, wspierając rozmową chorych i ich bliskich.
Jolanta Kramarz
Miała 8 miesięcy, gdy przeszła pierwszą operację oczu. W wieku 12 lat dowiedziała się, że ma zaawansowaną zaćmę. Dziś porusza się z psem przewodnikiem.
Pracowała w wielu miejscach. Chętnie angażowała się też w działania organizacji pozarządowych. Równocześnie miała poczucie, że osoby niewidome nie mają wsparcia na początku dorosłego życia. Zdecydowała o założeniu Fundacji Vis Maior. Zajęła się wspieraniem aktywnego życia osób niewidomych i stwarzaniem wokół nich przyjaznego otoczenia. Praca społeczna stała się jej pasją. Wkrótce powstała też Fundacja Pies Przewodnik.
Sebastian Luty
– Zwyczajnie wbiegałem do wody, poślizgnąłem się i złamałem kręgi szyjne – zdradza Sebastian.
Od dawna chciał zostać kierowcą wyścigowym. Jak mówi, benzynę ma we krwi. Paradoksalnie, właśnie po wypadku pojawiła się taka możliwość. Dziś jest kierowcą wyścigowym, ambasadorem projektu Avalon EXTREME.
Konsekwentnie dąży do spełnienia największego marzenia – zdobycia międzynarodowej licencji kierowcy wyścigowego i zawalczenia o mistrzostwo Polski. Nie skupia się na niepełnosprawności. Po wypadku założył Fundację Avalon, która od 13 lat pomaga osobom z niepełnosprawnościami i przewlekle chorym.
Helena Pyz
Jej misją jest pomoc innym. Szpitale, sanatoria, ośrodki zdrowia poznała najpierw jako 10-latka, gdy zachorowała na polio. Trudne doświadczenia przekuła w swój zawód. Była lekarzem z powołania i kochała swoją pracę w Polsce, ale jej miejsce na ziemi czekało na nią w Indiach.
Gdy usłyszała, że ks. Adam Wiśniewski, założyciel ośrodka dla trędowatych Jeevodaya, choruje, nie wahała się. Nie znała języka, niewiele wiedziała o trądzie, ale zdecydowała, że tam pojedzie i pomoże tak, jak będzie mogła.
17 edycji Konkursu
Celem konkursu „Człowiek bez barier” jest nagradzanie osób z niepełnosprawnością, których życie zawodowe i społeczne może stać się wzorem postępowania dla innych. Konkurs pokazuje, że niepełnosprawność nie musi określać ludzi, odbierać im marzeń, kojarzyć się z biernością, nieszczęściem i wykluczeniem – osoba z niepełnosprawnością może wieść dobre i szczęśliwe życie. Konkurs „Człowiek bez barier” 17 lat temu zainicjował śp. Piotr Pawłowski, prezes Integracji.
Podczas gali w Zamku Królewskim premierę miało najnowsze wydawnictwa Integracji, dotyczące właśnie Piotra Pawłowskiego. Książka „Piotr i Przyjaciele” to zbiór rozmów, anegdot, refleksji i zdjęć osób związanych życiowo, zawodowo, towarzysko i społecznie z założycielem i wieloletnim prezesem Integracji, którego pierwszą rocznicę śmierci obchodziliśmy w październiku br.
– To niezwykła publikacja. Pomysłodawczynią jest nasza redaktorka, Agnieszka Sprycha. To był szalony pomysł, trwało to dwa miesiące, była i jest ogromna determinacja – powiedziała Ewa Pawłowska, zapraszając pomysłodawczynię do mikrofonu.
– To jest „książka-spotkanie”, w której zjednoczył nas, mam nadzieję, że nie po raz ostatni – Piotr. Bardzo dziękuję wszystkim za pomoc – podsumowała Agnieszka Sprycha.
Integracja od 25 lat działa na rzecz wyrównywania społecznych szans osób z niepełnosprawnościami, kształtowania świadomości obywatelskiej oraz integracji społecznej. Od 1994 r. wydaje magazyn „Integracja”, od 1997 r., od 2003 r. prowadzi portal www.niepelnosprawni.pl i od sześciu lat www.sprawniwpracy.pl. Jest organizatorem wielu kampanii społecznych, m.in. „Nie chcę być strażakiem”, „Płytka wyobraźnia to kalectwo”, „Czy naprawdę chciałbyś być na naszym miejscu”, „Dlaczego traktujesz nas inaczej”.
Źródło: inf. pras.