Sprawa w WSA dotyczyła prawa do świadczenia pielęgnacyjnego dla opiekuna niepełnosprawnego bratanka. Po śmierci brata oraz jego żony został on ustanowiony rodziną zastępczą niespokrewnioną.
Oprócz opieki nad bratankiem oraz dwójką jego rodzeństwa (również z orzeczeniami o niepełnosprawności) skarżący wraz z żoną wychowuje również trójkę własnych dzieci.
Organy odmówiły świadczenia, wskazując, że na skarżącym nie ciąży obowiązek alimentacyjny. Dodano, że z przepisów jednoznacznie wynika, iż świadczenie nie przysługuje jeżeli dziecko umieszczono w rodzinie zastępczej innej niż rodzina zastępcza spokrewniona.
Rzecznik wskazywał, że – z uwagi na zachowanie standardów konstytucyjnych oraz uzasadnione cele ustawy – niedopuszczalne było ograniczenie się do gramatycznego rozumienia przepisu. Opiekun w tej sprawie nie jest rodziną naturalną ani zastępczą spokrewnioną, ale jako osoba najbliższa dzieciom zastępuje funkcje rodzica i sprawuje rzeczywistą opiekę, To zaś wyczerpuje przesłanki uzyskania pomocy w formie świadczenia pielęgnacyjnego.
WSA uchylił zaskarżoną decyzję SKO w Nowym Sączu oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji. W ustnych motywach wyroku sąd podzielił argumentację skargi pełnomocnika skarżącego oraz RPO.
Od wyroku WSA przysługuje skarga kasacyjna.
Źródło: Biuro RPO / Łukasz Starzewski